สปอยล์ Flower of Evil ตอนที่ 12

ย้อนไปเมื่อสิบสองปีก่อน กงมีจาพบกล่องลับของแบคฮีซอง ในนั้นมีอาวุธมีดและเล็บของเหยื่อทั้งเจ็ด อยู่ที่ใต้ฟูกที่นอนในห้องแบคฮีซอง คุณแม่ตกใจมากและหยิบมีดเดินออกมาจากห้องและกำลังจะกรีดข้อมือตัวเอง ตอนนั้นเธอมองออกมานอกหน้าต่างและเห็นแบคฮีซองที่กำลังขุดหลุมเพื่อฝังโทฮยอนซูที่เขาขับรถชนมา คุณแม่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แบคฮีซองที่ลากฮยอนซูลงไปในหลุมและกำลังกลบดินอยู่ คุณแม่เอามีดแทงแบคฮีซองจนล้มลง และบอกว่าเธอนั้นรับมือกับมันไม่ไหวแล้ว..

แบคฮีซองไม่ไว้ใจพัคซุนยองแม่บ้านใบ้ จึงคาดคั้นถามว่าเธอเล่าเรื่องภายในครอบครัวของเขาให้ใครฟังหรือเปล่า แต่แม่บ้านก็เขียนในกระดาษบอกว่า ไม่เคยเล่า และไม่มีใครที่จะเล่าให้ฟังได้ ขณะที่เธอตัวสั่นด้วยความกลัวฮีซอง

แบคมันอูให้กงมีจาดูโทรศัพท์ที่แบคฮีซองใช้ติดต่อกับยอมซังชอล และบอกว่าเขาพบมันอยู่ในรถของลูก จากนั้นเขานำเงินที่ฮีซองติดค้างไปให้ยอมซังชอล โดยอ้างว่าฮีซองไปเรียนเมืองนอก และนั่นคือการพบยอมซังชอลครั้งแรก ยอมซังชอลบอกว่าเป็นค่าจ้างให้ช่วยตามหาคน และไม่นานมานี้แบคมันอูใช้ยอมซังชอลกำจัดโทฮยอนซู เพราะเขาขุดคุ้ยไม่เลิก

โทแฮซูคิดจะมอบตัวกับตำรวจ หลังจากที่มูจินบอกว่าชาจีวอนรู้ตัวตนของโทแฮซูแล้ว แต่มูจินห้ามเธอไว้เพราะมันเป็นเรื่องระหว่างฮยอนซูกับจีวอน แต่หากจะมอบตัวเพราะสำนึกผิด เขาก็จะไม่รั้งไว้ โทแฮซูโมโหและบอกว่าเธอผิดอะไร ในเมื่อน้องชายของเธอถูกคนในหมู่บ้านทำพิธีไล่ผีทุกวันทั้งๆที่เพิ่งอายุสิบแปด

ฮยอนซู ถูกกล่าวหาว่าโดนปีศาจโทมินซอกเข้าสิง จนเขาเกือบจะเชื่ออย่างนั้น คนที่ผิดควรจะเป็นคนทั้งหมู่บ้านที่ทำตัวเป็นปีศาจในขณะที่ฮยอนซูทำตัวเป็นมนุษย์อยู่คนเดียว

สายสืบชเวเข้าไปสอบปากคำในบ้านของจีวอน เขาขอบคุณฮยอนซูที่เป็นสายให้ตำรวจ และแจ้งข้อมูลจนรวบแก๊งของยอมซังชอลได้ โทฮยอนซูบอกว่าไม่ได้ข้อมูลของผู้สมรู้ร่วมคิด เพราะในตอนนั้นยอมซังชอลรู้ตัวว่าถูกดักฟัง โทฮยอนซูสารภาพว่าเมื่อสิบแปดปีก่อน เขาเป็นคนฆ่าหัวหน้าหมู่บ้านโดยที่ไม่มีแรงจูงใจ แต่สายสืบชเวรู้อยู่แล้วว่า ฮยอนซูไม่ใช่ฆาตกร เพราะหลักฐานในที่เกิดเหตุ ดูเหมือนว่าเขาจงใจทิ้งไว้เพื่อให้ตำรวจเข้าใจอย่างนั้น จากนั้นสายสืบชเวก็คืนเครื่องบันทึกเสียงให้พร้อมกับเรียกเขาว่าแบคฮีซองตามเดิม เขาไม่จับฮยอนซูด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเรื่องเศร้าระหว่างน้องชายกับพี่สาว ซึ่งเขาไม่อยากยุ่ง หลังจากที่สายสืบชเวกลับไปแล้ว จีวอนบอกฮยอนซูว่า สายสืบชเวไม่สนใจฮยอนซูอีกแล้ว เพราะรู้ว่าไม่ใช่คนเลว
ฮยอนซูและจีวอนไปรับอึนฮาที่บ้านคุณยาย เธอร้องไห้โผเข้ากอดพ่อเพราะความคิดถึง ในขณะที่ฮยอนซูก็ร้องไห้กอดลูกเช่นกัน จนทำให้คุณยายแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นฮยอนซูร้องไห้เช่นนี้มาก่อน

จีวอนคิดจะลาออกจากงาน แต่เธอรอให้มีเจ้าหน้าที่มากกว่านี้ก่อน เพราะไม่อยากให้คนที่เหลือต้องลำบาก สายสืบชเวขอให้เธอคิดดูอีกทีและสั่งให้เธอรีบเข้าไปทำงานด่วน ฮยอนซูจึงขับรถไปส่ง ระหว่างทางจีวอนอยากรู้ว่าทำไมเมื่อกี้เขาถึงร้องไห้หนักขนาดนั้น ฮยอนซูบอกว่าเขานึกถึงตอนที่อุ้มลูกครั้งแรก และทุกช่วงเวลาคือครั้งแรกของเขาตั้งแต่ได้อยู่กับจีวอน

จีวอนเพิ่งรู้ว่ายอมซังชอลหนีไปได้ ระหว่างการประชุม ฮยอนซูโทรหาสายสืบชเวและนัดพบกันข้างนอกโดยไม่ให้จีวอนรู้ เขาบอกว่ามีคนสั่งให้ยอมซังชอลฆ่าเขา และคนคนนั้นก็ต้องมีเงินมากพอที่จะจ่ายให้ยอมซังชอล แต่ฮยอนซูบอกสายสืบชเวว่าเขาขอเวลาเพื่อยืนยันตัวตนคนคนนั้นเสียก่อน จากนั้นสายสืบชเวก็จะสามารถจับยอมซังชอลได้ โดยเขาจะเป็นเหยื่อล่อให้ยอมซังชอลลงมือฆ่า ฮยอนซูจึงขอความร่วมมือจากสายสืบชเวและขอร้องไม่ให้บอกเรื่องนี้กับจีวอน เพราะไม่อยากให้เธอไม่สบายใจไปมากกว่านี้

แบคฮีซองบอกกับแม่ของเขาว่าพ่อทำพลาด และอีกไม่นานโทฮยอนซูก็จะรู้เรื่องทุกอย่าง คิมมูจินส่งแฮซูนั่งแท็กซี่กลับบ้าน แต่ระหว่างเธอบอกคนขับให้ไปส่งเธอที่สถานีตำรวจเพื่อมอบตัว

แฮซูไปหาจีวอนและบอกว่าเธอมาทำตามสัญญา จีวอนรู้ดีว่าแฮซูคิดจะทำอะไร เธอจึงขอเอกสารรายชื่อเหยื่อจากอิมโฮจุนและชวนแฮซูไปคุยกันที่ดาดฟ้า จีวอนไม่ต้องการให้แฮซูมอบตัวโดยบอกว่า ตอนนี้ฮยอนซูไม่ใช่เด็กที่เธอต้องดูแลอีกแล้ว และเขาก็มีภรรยาที่อยู่เคียงข้างและเป็นพ่อของลูกเธอ หากแฮซูมอบตัว จะทำให้ฮยอนซูรู้สึกผิดและติดค้างพี่สาวไปตลอดชีวิต ซึ่งจีวอนไม่ต้องการอย่างนั้นและขอให้แฮซูเคารพการตัดสินใจของฮยอนซู จากนั้นจีวอนก็บอกแฮซูว่า ในรายชื่อเหยื่อทั้งหมดนี้ ขอให้เธอตอบว่าจำใครไม่ได้ทั้งนั้น แฮซูขอบคุณจีวอนที่เชื่อใจฮยอนซูน้องชายของเธอ และสัญญาว่าจะตอบแทนจีวอนในสักวันหนึ่ง

ยอมซังชอลซึ่งหลบซ่อนตัวอยู่ โทรไปขอเงินจากแบคมันอูโดยบอกว่าจะกำจัดโทฮยอนซูให้ และขอให้แบคมันอูล่อโทฮยอนซูออกมา แต่แบคมันอูขอให้อยู่นิ่งๆไปก่อน ขณะที่ฮยอนซูวางแผนที่จะไปพบแบคมันอูที่บ้าน

เมื่อรู้ว่าแฮซูไปมอบตัว มูจินร้อนใจขอให้ฮยอนซูโทรหาเธอ แต่ฮยอนซูขอให้มูจินไปพบเธอเองและได้มอบสร้อยคืนให้เขา ซึ่งเป็นสร้อยที่มูจินเคยให้เธอไว้ตั้งแต่ตอนเรียน มูจินจึงไปดักรอที่บ้านของแฮซู แต่เมื่อโดนเธอปฏิเสธความรู้สึกที่เขามีให้ มูจินจึงมอบสร้อยให้เธอและบอกว่าจะพยายามลืมเธอให้ได้

แบคมันอูบอกแบคฮีซองว่าฮยอนซูจะมาหาที่บ้าน ขอให้ฮีซองเก็บตัว เพราะฮยอนซูไม่รู้ว่าฮีซองฟื้นแล้ว ส่วนโทแฮซู แบคมันอูบอกว่าเขาสามารถควบคุมได้ แต่เป็นกังวลเรื่องยอมซังชอลมากกว่า เพราะไม่ว่าจะถูกตำรวจจับหรือลอยนวล ก็เป็นปัญหาทั้งนั้น แต่ฮีซองบอกว่าจำเป็นต้องใช้ยอมซังชอลกำจัดโทฮยอนซู ซึ่งมันอูไม่ต้องการให้ลูกชายเกี่ยวข้องจึงบอกว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้เอง จากนั้นมันอูก็มอบตำราเรียนภาษาอังกฤษให้ฮีซองค่อยๆศึกษา ขณะนั้นเองที่ฮีซองหันไปเห็นแม่บ้านพัคซุนยองแอบฟังอยู่ เขาจึงบอกพ่อว่า ไม่มีใครได้ยินก็สำคัญ แต่ไม่มีใครเห็นก็สำคัญเช่นกัน ซึ่งมันอูไม่เข้าใจในสิ่งที่ลูกพูด

จีวอนสอบปากคำลูกน้องของยอมซังชอล จึงรู้ว่ามีคนสั่งเก็บสามีของเธอ สายสืบชเวบขอให้เธอใจเย็นๆเพราะเขารู้เรื่องแล้ว จีวอนจึงต่อว่าเขา สายสืบชเวจึงบอกว่าฮยอนซูขอร้องไว้ เพราะกลัวเธอจะรับไม่ไหว

แฮซูไปหาฮยอนซูที่เวิร์กชอป และเล่าเรื่องสายรัดข้อมือสีเขียวซึ่งเธอขอข้อมูลจากแบคมันอู ฮยอนซูแปลกใจที่พี่สาวไม่รู้สึกอะไรเลยตอนที่พบหน้าแบคมันอู แต่แฮซูบอกว่ามันผ่านมายี่สิบปีแล้ว ซึ่งตอนนั้นเขาอาจจะผอมและเด็กกว่านี้ เธอจำอะไรไม่ได้จึงอยากจะลองสะกดจิตอีกครั้ง ฮยอนซูบอกว่าไม่จำเป็นเพราะเชื่อว่าพี่สาวคงจำอะไรไม่ได้จริงๆ และเขาเชื่อว่าแบคมันอูคือคนร้าย และคืนนี้เขาวางแผนที่จะไปพบแบคมันอูเพื่อยืนยันตัวตน

ฮยอนซูไปรับจีวอนที่ทำงานและพากันเดินเล่น ฮยอนซูพยายามสารภาพความจริงทุกอย่างที่เคยโกหกเธอ แต่จีวอนไม่สนใจและอยากให้คุยกันเรื่องธรรมดา จากนั้นเธอก็จูบเขา ฮยอนซูรู้สึกได้ว่าจีวอนไม่สบายใจ เธอจึงร้องไห้ระบายออกมาว่าเธอกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น และเคยโกหกเพื่อนร่วมงาน เธอโกรธโทแฮซูและอยากถามว่าทำแบบนั้นทำไม แต่เธอก็ไม่ถามเพราะรู้ว่าไม่สมควร และเธอรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมที่เขาต้องซ่อนตัวอยู่แบบนี้ ฮยอนซูจึงกอดจีวอนเพื่อปลอบใจเธอ และสิ่งที่เธอเจ็บปวดที่สุดก็คือเขาปิดบังเธอเรื่องที่โดนสั่งฆ่า

แม่บ้านพัคซุนยองยื่นใบลาออกให้กงมีจาและขอให้โอนเงินค่าปิดปากให้เธอในสัปดาห์หน้า เพราะเธอรู้ความจริงทุกอย่างว่ากงมีจาแทงลูกชายตัวเองและให้คนอื่นใช้ตัวตนของแบคฮีซอง เธอยังรู้อีกว่าฮีซองพยายามจะฝังฮยอนซูในวันที่ขับรถชนเขา หากไม่โอนเงินให้เธอ เธอจะเปิดโปงทุกอย่าง กงมีจาพยายามเหนี่ยวรั้งจนโดนแม่บ้านสลัดทำให้หัวไปกระแทกโต๊ะ แบคฮีซองออกมาเห็นเหตุการณ์และระแวงแม่บ้านอยู่แล้ว เขาจึงลุกขึ้นจากวีลแชร์และเดินตามแม่บ้านที่กำลังจะหนี จนกระทั่งใช้ผ้าพันคอรัดเธอจนขาดใจ กงมีจาตกใจกลัวและแอบโทรศัพท์หาสามี หลังจากฆ่าแม่บ้านแล้ว แบคฮีซองเดินตรงมาหาแม่และคุยโทรศัพท์กับพ่อ ขอให้รีบกลับมาทำแผลให้แม่

แบคมันอูกลับมาเห็นศพของแม่บ้าน จึงต่อว่าในการกระทำของลูกชาย ทั้งๆที่เคยรับปากว่าจะทำตัวใหม่เพื่อให้ได้ตัวตนกลับคืน กงมีจาออกมาปกป้องลูกโดยบอกว่าแม่บ้านเป็นฝ่ายข่มขู่ก่อนละจะนำเรื่องนี้มาขู่เธอไปทั้งชีวิต ซึ่งหากฮีซองไม่ฆ่า เธอก็คงจะเป็นคนฆ่าเอง กงมีจารับปากว่าจะค่อยๆสอนให้ลูกปรับปรุงตัวให้ได้ แบคฮีซองมีแผนที่จะโยนความผิดเรื่องนี้ให้กับฮยอนซู

ฮยอนซูเริ่มทำตามแผนเพื่อล่อยอมซังชอล โดยโทรบอกมันอูว่าคืนนี้เขามาพบไม่ได้ และต้องการใช้บ้านพักตากอากาศโดยบอกเวลาไว้ มันอูจึงรีบบอกยอมซังชอลทันที จากนั้นฮยอนซูก็แจ้งสถานที่และเวลากับสายสืบชเว ฮยอนซูบอกจีวอนว่าคืนนี้เขาจะทำให้แบคมันอูสารภาพทุกอย่าง จีวอนขอไปด้วยเพราะเธอเป็นตำรวจที่มีสิทธิ์จับกุมได้โดยไม่ต้องมีหมาย

จีวอนและฮยอนซูไปกดกริ่งหน้าบ้านของมันอู ขณะที่เขาและฮีซองกำลังยัดศพแม่บ้านไว้ที่ท้ายรถ