สปอยล์ Flower of Evil ตอนที่ 14

ย้อนไปตอนที่จองมีซุกถูกลักพาตัวและมีพยานรู้เห็น ทำให้โทมินซอกตำหนิแบคฮีซอง โทมินซอกจึงแนะนำว่าให้โยนเธอทิ้งหน้าผาและมอบตัวกับตำรวจ โดยให้อ้างว่าเธอวิ่งหนีและตกหน้าผาเอง จากนั้นให้หาทนายฝีมือดีเพื่อสู้คดี แต่แบคฮีซองไม่อยากทำ และขอให้โทมินซอกสั่งให้โทฮยอนซูเป็นคนทำแทน โทมินซอกไม่พอใจและห้ามพูดถึงฮยอนซูอีก แบคฮีซองมีหน้าที่ทำตามที่เขาสั่งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นเขาก็จะฆ่าแบคฮีซอง

กงมีจาบอกสายสืบชเวว่า คนร้ายที่ฆ่าแม่บ้านของเธอก็คือโทฮยอนซู เมื่อสิบห้าปีก่อนเธอให้โทฮยอนซูเป็นลูกและให้ใช้ตัวตนของแบคฮีซอง เพราะสงสารที่เขาไม่มีครอบครัวให้พึ่งพา

หลังจากที่สั่งให้จีวอนถอยสายกล้องทุกตัวหมดแล้ว ฮยอนซูปล่อยตัวจีวอนและบอกว่า เขาขอเวลาวันเดียวเพื่อจะหลบหนี เพื่อป้องกันไม่ให้เธอตกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด จีวอนโมโหและต่อว่าที่เขาใช้มีดจ่อคอเธอ ฮยอนซูจึงใช้มีดเล่มนั้นปาดฝ่ามือตัวเอง ซึ่งไม่มีเลือดออกและบอกว่ามันเป็นเพียงโลหะที่ยังไม่ได้ลับให้คม จะตัดได้ก็เพียงแค่กระดาษเท่านั้น เขาบอกเธอว่าจองมีซุกยังมีชีวิตอยู่และตอนนี้ถูกยอมซังชอลจับตัวไป เมื่อฮยอนซูบอกว่าเขาจะจับผู้สมรู้ร่วมคิดให้ได้และจะรีบกลับมา จีวอนจึงใส่กุญแจมือด้วยกันกับเขาและบอกว่าจะไม่ยอมปล่อยเขาไป ทันใดนั้นเองสายสืบชเวมาถึงเวิร์กชอปแต่ไม่พบใครนอกจากภาพในกล้องวงจรปิด ที่ฮยอนซูใช้มีดจ่อคอจีวอน ฮยอนซูและจีวอนซ่อนตัวอยู่หลังผนังลับในตู้เสื้อผ้า และเห็นสายสืบชเวเรียกหน่วยฉุกเฉินเพื่อตามจับโทฮยอนซู และให้เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายคอยเฝ้าดูอยู่บริเวณบ้าน จีวอนขอให้เขามอบตัวแต่เขาบอกว่าต้องไปช่วยจองมีซุก หากเขาถูกจับ จองมีซุกก็จะตาย ฮยอนซูขอร้องจีวอนเพื่อให้เวลาเขาเพียงวันเดียว เพราะเขาต้องการทำทุกอย่างให้กลับมายังที่เดิมของมัน จีวอนไม่ยอมไขกุญแจมือและขอไปกับเขาด้วย เขาขอให้เธอถอดป้ายตำรวจซะก่อน แต่เพราะหลบรถจักรยาน จึงทำให้ป้ายหล่นและถูกรถทับจนแตก

หัวหน้าอูชอลและทีมของเขาถูกคาดโทษทางวินัย ที่ปล่อยให้โทฮยอนซูหลบหนีไปได้ ผกก.สงสัยว่าชาจีวอนรู้เห็นเป็นใจกับฮยอนซู แต่หัวหน้ายุนซังพิลบอกว่าเธอถูกสามีจับเป็นตัวประกัน ทั้งๆ ที่เขาเองก็สงสัยจีวอนเช่นกัน หัวหน้าอูชอลจึงแก้ตัวให้เธอโดยยืนยันว่าเธอไม่รู้เรื่องจริงๆ จากนั้นหัวหน้ายุนจึงกระจายงานให้ลูกน้องแต่ละทีมเพื่อสืบหาเบาะแสของฮยอนซู

ยอมซังชอลขังจองมีซุกไว้ในกรงและคาดคั้นว่าคุยอะไรกับฮยอนซูตอนที่เขาโทรมา เธอยืนยันว่าบอกเพียงชื่อของเธอเท่านั้น และไม่ได้บอกว่าอยู่ที่ไหนเพราะเธอเองก็ไม่รู้ จองมีซุกเห็นภาพหลอนของโทมินซอกและแบคฮีซอง เมื่อตอนที่ถูกพวกเขาขังในตอนนั้น เธอจึงบอกยอมซังชอลว่าเธอเคยถูกขังที่นี่และขอร้องให้เขาปล่อยเธอไป ยอมซังชอลไม่ยอมปล่อยและรู้ว่าจองมีซุกเริ่มจำความได้แล้ว

แบคฮีซองยืนยันกับกงมีจาว่าทุกอย่างจบลงแล้ว และโทฮยอนซูก็จะตกเป็นคนร้ายที่ฆ่าแม่บ้าน เขาขอให้แม่ให้ปากคำกับตำรวจให้ตรงกับที่เคยซ้อมไว้ ยอมซังชอลโทรขอเงินจากแบคฮีซองและบอกว่าจองมีซุกยังมีชีวิตอยู่ โดยนัดให้เขานำเงินห้าร้อยล้านวอนมาให้ตอนเที่ยงคืน แต่ฮีซองต้องการข้อแลกเปลี่ยน

มูจินพาแฮซูไปอยู่ที่บ้านของเขา ขณะที่หัวหน้าอูชอลไปแจ้งคุณยายของอึนฮา จีวอนและฮยอนซูหลบอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเขาและต้องปวดใจที่จีวอนสงสัยในตัวเขา เธอจึงบอกว่าในเมื่อมีลายนิ้วมือของเขาปรากฏอยู่บนเทปที่ใช้มัดเหยื่อ หากเป็นคนอื่นก็คงต้องพิสูจน์เหมือนกับเธอ ฮยอนซูบอกว่าลายนิ้วมือของเขาไม่อยู่ในฐานข้อมูล จีวอนร้องไห้เสียใจที่ไม่เคยรู้ความคิดและความรู้สึกของเขาเลย เธอคิดว่าสถานีตำรวจคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด จึงอยากจะพาเขาไปที่นั่น ฮยอนซูร้องไห้และยืนยันว่าเขาไม่ได้ฆ่าพัคซุนยอง จีวอนจึงกอดปลอบใจเขา

แบคมันอูวางแผนไม่ให้ตัวเองตกเป็นผู้ต้องสงสัย จึงนัดพบกับ ผกก. โดยแก้ตัวว่าเพิ่งรู้เรื่องโทฮยอนซูตอนที่พัคซุนยองถูกฆ่าและตำรวจมาที่บ้าน หากรู้ก่อนหน้านี้ก็คงไม่ปล่อยให้ใช้ตัวตนของลูก แบคมันอูยังบอกอีกว่าเขาเป็นห่วงชาจีวอนเพราะการสืบสวนยังไม่มีความคืบหน้า

หัวหน้าฮันจูกันต่อว่ามูจินที่ปิดบังเรื่องโทฮยอนซูและใช้เป็นแหล่งข่าว เขาจึงอธิบายว่าเขามีเป้าหมายเดียวกับฮยอนซูคือจับผู้สมรู้ร่วมคิด และคดีนี้ต้องมีเบื้องหลังแน่นอน มูจินตกใจเมื่อฮันจูกันบอกว่า ตำรวจพบเส้นผมของพัคซุนยองที่ท้ายรถของฮยอนซู

หลังจากที่ไขกุญแจมือแล้ว ฮยอนซูเล่าให้จีวอนฟังว่า คนที่โทรล่อให้เขาออกไปที่แขวงมัคมุน คงต้องการใส่ร้ายเขาและต้องเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่กำลังตามหาอยู่แน่ๆ ตอนนั้นเขาได้โทรหาเจ้าของรถที่จอดอยู่แถวนั้นเพื่อขอดูกล้องวงจรปิด แต่เจ้าของรถไม่อยู่ ซึ่งสามารถตรวจสอบบันทึกการโทรของเขาได้ จีวอนวิเคราะห์ว่าคนร้ายรอบคอบมากและไม่น่าจะทำพลาดแบบนั้น ฮยอนซูค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่รับสายคือจองมีซุกตัวจริง แต่เขาไม่มั่นใจว่าจะกล่อมตำรวจหรือไว้ใจให้ตำรวจพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขา เขาจึงไม่ปล่อยให้ตัวเองโดนจับ และระหว่างนี้ยอมซังชอลคงขายจองมีซุกให้ผู้สมรู้ร่วมคิด เหตุผลที่เขาวางแผนหนีก็เพราะอยากส่งข้อความให้ยอมซังชอลได้รู้ว่าเขาไม่ได้ร่วมมือกับตำรวจ แต่จะร่วมมือกับยอมซังชอล

ฮยอนซูโทรหายอมซังชอลตามแผนโดยให้จีวอนบันทึกเสียง เขาได้รู้ว่ายอมซังชอลไม่ใช่คนที่โทรล่อเขาให้ออกไปติดกับ จึงอยากเจอคนที่ทำ แต่ยอมซังชอลจะไม่ยอมเป็นคนกลางให้ใคร ฮยอนซูอยากให้ยอมซังชอลร่วมมือ จึงขู่ว่าผู้สมรู้ร่วมคิดคงไม่ปล่อยให้เขารอดแน่ในวันที่นำเงินไปให้ และยื่นข้อเสนอว่าหากร่วมมือกัน ยอมซังชอลก็จะได้เงิน ส่วนเขาก็จะจับผู้สมรู้ร่วมคิด และจองมีซุกก็จะรอดชีวิต แต่ยอมซังชอลขอคิดดูก่อน

ยอมซังชอลตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเลือกแบคฮีซองหรือโทฮยอนซู จึงตัดสินใจโยนเหรียญ ขณะที่จองมีซุกไม่ยอมกินอาหารและขอให้ฆ่าเธอดีกว่าที่จะส่งไปให้ไอ้หัวทองที่จับเธอไปในตอนนั้น เธอไม่ถูกโยนลงหน้าผาแต่เห็นฮีซองใช้ก้อนหินทุบหัวโทมินซอกจนตาย เธอจึงดิ้นจนเชือกหลุดและวิ่งหนีออกมาได้ ยอมซังชอลจึงรู้ว่าโทมินซอกไม่ได้ฆ่าตัวตาย

จีวอนคิดหาวิธีล่อยอมซังชอลออกมา และจะเป็นตัวประกันให้ฮยอนซูต่อไป เพื่อให้ยอมซังชอลเชื่อใจ จนกว่าเขาจะได้รับเงินอย่างปลอดภัย จากนั้นคงไม่ปฏิเสธที่จะร่วมมือด้วย ฮยอนซูอ้าแขนเพื่อขอกอดจีวอนและบอกว่าเขารักเธอ และถึงเวลาที่เธอต้องกลับไปในที่ที่ควรอยู่แล้ว จากนั้นเขาก็ใส่กุญแจมือและล็อคเธอไว้กับโต๊ะหัวเตียง โดยบอกว่าเขาจะร่วมมือกับยอมซังชอลและไม่ยอมให้เธอเข้ามายุ่งเด็ดขาด ฮยอนซูถอดนาฬิกาข้อมือและบอกจีวอนไม่ให้ตามหาเขา เธอขอร้องไม่ให้ทิ้งเธอไว้คนเดียว ฮยอนซูจึงเดินเข้าไปจูบเธอและบอกว่าเขาจะกลับมา

ฮยอนซูโทรนัดพบกับยอมซังชอลเมื่อรู้ว่าเขาตัดสินใจที่จะร่วมมือ โทแฮซูตัดสินใจออกจากบ้านมูจินเพราะอยากช่วยน้องชายที่ถูกใส่ร้าย ขณะที่ตำรวจเชิญมูจินไปสอบปากคำ

จีวอนขอให้หัวหน้าอูชอลสืบคดีพัคซุนยองใหม่ เพราะฆาตกรคือคนเดียวกับผู้สมรู้ร่วมคิด จากนั้นหัวหน้าก็พาเธอไปพบหัวหน้ายุนซังพิลซึ่งอยู่กับ ผกก. จีวอนจึงเปิดคลิปเสียงที่ฮยอนซูสนทนากับยอมซังชอลให้ฟัง อูชอลมีความเห็นว่าต้องปิดเรื่องของจีวอนเป็นความลับ เพราะถ้าหากสื่อรู้ว่าเธอกลับมาแล้ว คลิปบันทึกเสียงนี้ก็อาจจะหลุดออไป ผู้สมรู้ร่วมคิดก็จะไหวตัวและลอยนวล
แบคฮีซองเตรียมเงินสดให้ยอมซังชอลและบอกพ่อว่า เพื่อให้เขาออกจากประเทศ แต่กงมีจาคิดว่ายอมซังชอลจะต้องขอเงินอีกเรื่อยๆ หลังจากที่ ผอ.แบคมันอูได้รับแจ้งจาก ผกก.ว่าชาจีวอนกลับมาแล้วและขอให้เก็บเป็นความลับ เขาจึงบอกกงมีจาและฮีซองว่า ชาจีวอนยืนยันว่าโทฮยอนซูไม่ได้ฆ่าพัคซุนยอง ฮีซองเริ่มวิตกกังวลว่าจีวอนมีหลักฐานอะไร

โทแฮซูกลับมาถึงบ้านและเห็นชายลึกลับชุดดำกำลังพยายามจะเข้าไปข้างใน เธอจึงวิ่งไล่ตามมา แต่สายสืบชเวและอิมโฮจุนซึ่งดักซุ่มอยู่ สามารถจับตัวชายผู้นั้นได้ ตำรวจคิดว่าเป็นโทฮยอนซูในขณะที่แฮซูคิดว่าเป็นผู้สมรู้รวมคิด แต่ที่จริงแล้วเขาคือนักข่าวที่คอยสะกดรอยตามเธอ จากนั้นสายสืบชเวก็พาแฮซูและนักข่าวมาที่โรงพัก โดยขังนักข่าวไว้ในห้องสอบสวน

นักข่าวให้ปากคำว่าเขาไปซุ่มดูเพราะต้องการจับโทฮยอนซู จีวอนจึงถามว่าเมื่อคืนตอนตีสองครึ่ง เขาอยู่ที่ไหนเพราะมีคนโทรหาสามีของเธอเพื่อล่อให้ออกไปที่แขวงมัคมุน ทันใดนั้นเองอึนฮาก็มาหาแม่ที่ ส.น. และร้องไห้หาพ่อ ขณะที่คุณยายป่วยเข้าโรงพยาบาลหลังจากรู้ข่าว จีวอนฝากแฮซูให้ดูแลอึนอาสักสองสามวัน โดยบอกลูกว่าแฮซูเป็นคุณครูสอนวาดรูป จีวอนรับปากแฮซูว่าจะพาฮยอนซูกลับมาให้ได้

ขณะที่นั่งรถโดยสารไปหายอมซังชอล ฮยอนซูเห็นภาพหลอนของพ่อที่กำลังตำหนิเขาว่า ทำไมไม่หายตัวไปเลย การทำตัวเหมือนชาจีวอนก็ไม่ช่วยให้ตัวเองได้เป็นสายสืบขึ้นมา จนกว่าจะถึงเวลาที่ต้องเลือก จึงจะรู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองเป็นใคร

มูจินไปดักรอแฮซูที่บ้านแต่ไม่พบ เธอจึงบอกว่ากำลังพาอึนฮาไปเก็บของใช้ แล้วจะไปพบเขาที่บ้าน เธอขอโทษที่พูดไม่ดีกับเขาก่อนหน้านี้ และบอกว่าสร้อยคอที่เขาให้เธอ ยังไม่เก่าเลยและยังคงส่องแสงเป็นประกาย มูจินดีใจที่เธอสวมสร้อยคอที่เขาให้

แบคฮีซองแอบซุ่มอยู่ ขณะที่แฮซูพาอึนฮามาถึงที่บ้านและเห็นว่าประตูถูกงัด แต่แฮซูคิดว่าตำรวจคงงัดเข้ามา เมื่อพาอึนฮาเข้าบ้าน จึงได้เห็นว่าข้าวของถูกรื้อกระจัดกระจาย ขณะที่ช่วยอุนฮาเก็บของอยู่นั้น แฮซูได้ยินเสียงบางอย่าง จึงบอกให้อึนฮารออยู่ในห้อง

เมื่อเดินออกมาดู เธอพบว่าไฟดับ และเห็นฮีซองนั่งอยู่ที่โซฟา อึนฮาตะโกนเรียกพ่อเพราะคิดว่าเขากลับมาแล้ว แฮซูจึงหันไปปิดประตูห้องและบอกให้อึนฮาล็อกประตู สั่งเธอว่าห้ามเปิดประตูจนกว่าแม่จะกลับมา

ในความมืดสลัวนั้น แฮซูซึ่งสวมเสื้อสูทของจีวอน ได้ล้วงบัตรประจำตัวตำรวจมาคล้องที่คอ ก่อนที่จะเดินตรงไปที่ฮีซอง ฮีซองเข้าใจผิดและคิดว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับจีวอน จึงถอดหมวกและผ้าปิดจมูกออก แฮซูรู้สึกกลัวเพราะจำได้ว่าเขาคือชายที่มอบพวงกุญแจรูปปลาให้เธอในงานศพพ่อ ฮีซองบอกว่าเขาไม่อยากทำแบบนี้ แต่เธอทำให้เขาไม่สบายใจและเป็นตัวแปรที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ จากนั้นเขาก็ตรงไปที่แฮซูและดูบัตรตำรวจที่คล้องคอ แต่บัตรนั้นโดนรถทับแตก จึงทำให้เห็นใบหน้าในรูปไม่ชัดเจน แฮซูซึ่งสวมรอยเป็นจีวอน ได้ขอร้องให้ไว้ชีวิตอึนฮา แต่ฮีซองต้องการคำตอบว่าทำไมจึงเชื่อว่าฮยอนซูเป็นผู้บริสุทธิ์ เพราะอยากรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดพลาดขณะที่ฆ่าพัคซุนยอง แฮซูจึงตอบออกไปว่า เพราะฮยอนซูไม่สามารถเกลียดใครหรือฆ่าคนได้ จากนั้นฮีซองก็หยิบมีดออกมาแทงเธอจนล้มลงและนำบัตรตำรวจไป

จีวอนได้กล้องหน้ารถจากเจ้าของที่จอดทิ้งไว้ ขณะที่ยอมซังชอลบอกฮยอนซูว่า ขอให้เขาได้รับเงินซะก่อน แฮซูที่กำลังหายใจรวยริน นึกถึงภาพในวัยเด็กที่เธอมีความสุขกับน้องชายและมูจิน