สปอยล์ The King's Affection ตอนที่ 6

หลังจากที่จีอุนคว้าองค์รัชทายาทมาอยู่ในอ้อมกอดเพื่อปกป้องพระองค์จากแจกันที่กำลังหล่นลงมา ทั้งคู่ต่างก็ตกอยู่ในภวังค์จนกระทั่งองครักษ์คิมกาอนเข้ามา ทั้งคู่จึงผละออกจากกัน จีอุนบอกกาอนว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็กน้อย จากนั้นองค์รัชทายาทจึงทรงเข้าเรียนตามปกติโดยมีบัณฑิตยางเป็นผู้ถวายการสอน แต่ทว่าพระองค์ไม่ทรงมีสมาธิเพราะนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

เมื่อองค์รัชทายาททรงเห็นจีอุนยืนมองพระองค์อยู่ไม่ไกลนัก จึงทรงอยากหลีกเลี่ยงสายตาคู่นั้นโดยอ้างกับบัณฑิตยางว่าจะไปหยิบตำราเรียนสำหรับภาคบ่าย บัณทิตยางจึงวานจีอุนให้ไปหยิบให้พระองค์ องค์รัชทายาททรงนึกขึ้นได้ว่าวางตำราจั่วจ้วนไว้บนโต๊ะ จึงรีบเสด็จกลับไปแต่ทว่าจีอุนกำลังจ้องมองตำราเล่มนั้นอยู่เพราะจำได้ว่าเขาคัดลอกด้วยตัวเองเพื่อมอบให้ดัมอี แต่องค์รัชทายาททรงยืนกรานว่าเป็นของพระองค์ตั้งแต่แรกและทรงเฉไฉไปเรื่องอื่นก่อนที่จะเสด็จออกไป จีอุนเล่าเรื่องนี้ให้องค์ชายจาอึนฟังและบอกว่าเป็นตำราที่เขาตั้งใจคัดลอกเพื่อมอบให้ดัมอีซึ่งเป็นนางกำนัลที่เขาเคยชอบสมัยเด็กแต่นางหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าวและตอนนี้ไม่รู้ว่านางมีครอบครัวไปแล้วหรือยัง องค์ชายทรงหยอกล้อจีอุนว่าความรักของเขาช่างบริสุทธิ์เหลือเกิน เมื่อจีอุนถามถึงนางในดวงใจขององค์ชายและอยากให้พามาแนะนำตัวบ้าง องค์ชายทรงตรัสว่านางงดงามและจิตใจอบอุ่นแต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้แนะนำหรือเปล่า

ตอนที่พระชายายังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่นั้น พระนางทรงเขียนบันทึกเกี่ยวกับดัมอีไว้ว่านางต้องออกจากวังเพราะเจ็บไข้ได้ป่วยจนกระทั่งเสียชีวิต คิมซังกุงนำบันทึกเล่มนั้นมาถวายองค์รัชทายาทตามที่ทรงขอ จากนั้นพระองค์ก็ทรงนำไปให้จีอุนดูเพื่อให้เขาตัดใจจากดัมอี จีอุนเสียใจที่รู้ว่าดัมอีตายแล้วและคงไม่มีโอกาสได้ขอบคุณนางที่ทำให้เขาเปลี่ยนตัวเองจนถึงทุกวันนี้ จากนั้นจีอุนก็ไปที่เรือนร้างซึ่งดัมอีเคยอยู่ที่นั่น เขายังจำภาพแห่งความสุขนั้นได้ จีอุนเริ่มทำความสะอาดและซ่อมแซมเรือนหลังนั้นพร้อมทั้งหาดอกไม้สวยๆ เพื่อนำไปปลูก

องค์รัชทายาทมักจะเสด็จไปที่เนินเขาแห่งหนึ่งในยามที่ไม่สบายพระทัย องค์ชายจาอึนจึงถามว่าเหตุใดพระองค์จึงทรงหยุดอยู่ที่นี่ตลอดทั้งๆที่เคยตรัสไว้ว่าจะวิ่งไปให้เต็มที่ องค์รัชทายาทจึงทรงตอบว่าเพราะพระองค์ต้องกลับไปที่พระราชวังซึ่งเป็นเส้นทางที่พระองค์รู้จักเพียงแค่นั้น และไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่บนเส้นทางที่แสนไกลนั้น องค์ชายจาอึนจึงทูลว่าหากวันใดองค์รัชทายาทอยากรู้เส้นทางนั้น เขาก็จะเป็นคนบอกเอง

ชินยองซูพาชินโซอึนไปพบหมอจากซัมแกบังที่เรือนจำตามที่นางขอร้อง แต่คนที่ออกมาพบนางก็คือบังจิลกึมซึ่งเป็นผู้ช่วยของจีอุน ต่อมาความจึงแตกเข้าถึงพระกรรณขององค์ราชาว่าอาจารย์หลวงจีอุนโกหกหลอกลวงราชวงศ์ เสนาบดีฝ่ายตรงข้ามกับท่านซังฮอนจึงทูลให้พระองค์ทรงปลดจีอุนและลงโทษ แต่องค์ราชาจะตัดสินพระทัยในอีกสามวันข้างหน้า

จีอุนทูลขอความช่วยเหลือจากองค์รัชทายาทโดยบอกว่าเขายังออกไปจากวังหลวงไม่ได้ แต่องค์รัชทายาททรงปฏิเสธและตรัสว่าพระองค์เองก็ไม่ทรงต้องการให้เขามาเป็นอาจารย์ตั้งแต่แรกอยู่แล้วและไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องช่วยเขา จนกระทั่งองค์ชายจาอึนมาทูลขอร้องอีกครั้งเพราะจีอุนไปเป็นหมอที่ซัมแกบังเพื่อช่วยเหลือคนทุกข์ยากเท่านั้น องค์รัชทายาททรงนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กที่ดัมอีและจีอุนเคยลอยโคมด้วยกัน ในตอนนั้นดัมอีเขียนขอพรว่าอยากให้มีใครสักคนหนึ่งช่วยเด็กๆ ที่หมู่บ้านยากไร้ พวกเขาจะได้ไม่ต้องอดอยากและเติบโตขึ้นมาอย่างแข็งแรงเพราะนางเองก็เป็นเด็กกำพร้าเช่นกัน จีอุนจึงเขียนขอพรใหม่ว่าเขาอยากเป็นคนคนนั้นตามคำขอพรของดัมอี

จองซอกโจนำตัวสองพี่น้องบังจิลกึมและบังยองจีออกจากห้องขังเพื่อไปฆ่าปิดปากตามแผนการของท่านซังฮอน แต่จีอุนเข้ามาขัดขวางและถูกทำร้ายจนหมดสติไป จองซอกโจจึงสั่งให้ขังจีอุนไว้ก่อนจนกว่าเขาจะกลับมา จากนั้นซอกโจก็พาสองพี่น้องเข้าไปในป่าและบังคับให้จิลกึมเขียนคำรับสารภาพว่าตนเองคือหมอของซัมแกบังและแหกคุกออกมา จิลกึมยอมทำตามเพื่อแลกกับชีวิตของน้องสาวและจีอุน จากนั้นเขาก็ถูกนำขึ้นไปแขวนคอกับเชือกที่ซอกโจเตรียมไว้ แต่องค์รัชทายาททรงนำทหารหลวงมาช่วยได้ทันและขู่ซอกโจหากเขาจะขัดราชโองการขององค์รัชทายาทซึ่งเป็นหลานที่หวงแหนของใต้เท้าซังฮอน ต่อมาใต้เท้าซังฮอนจึงตำหนิองค์รัชทายาทที่ทรงทำเช่นนี้และหากพระองค์ทรงเดินออกนอกเส้นทางที่เขาปูไว้ให้ เขาก็จะไม่ให้อภัยเด็ดขาดถึงแม้จะเป็นหลานรักก็ตาม

เช้าวันต่อมาซอกโจพาจีอุนเข้าไปฟังคำตัดสินขององค์ราชา เขายอมรับผิดทุกอย่างและพร้อมจะรับการลงโทษด้วยการถอดตำแหน่งอาจารย์หลวงและถูกโบยห้าสิบครั้งก่อนถูกเนรเทศ ผู้ช่วยที่ซัมแกบังจะถูกลงโทษด้วยการไปเป็นทาส จีอุนทูลต่อองค์ราชาว่าหากจะต้องรับโทษก็ต้องมีนักโทษแต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าผู้ช่วยของเขาอยู่ที่ไหนเพราะมีคนพาพวกเขาออกไปจากคุก สายตาของเหล่าเสนาต่างก็จับจ้องไปที่ท่านซังฮอน องค์รัชทายาทเสด็จเข้ามาและทูลองค์ราชาว่าพระองค์จะทรงตอบคำถามนั้นเอง