สปอยล์ Police University ตอนที่ 3

ดงมันดูประวัติคังซอนโฮ จึงรู้ว่าเขาใช้ไอดี “ยุน” ตามนามสกุลของยุนแทกอิล เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งสัปดาห์สำหรับการฝึกในรอบสุดท้าย หน่วยของโอคังฮีทำคะแนนนำ ฉะนั้นหน่วยของพัคมินกยูและคังซอนโฮจึงต้องแข่งขันเพ้นท์บอลด้วยกัน ซอนโฮตั้งใจว่าจะนำหน่วยของเขาไปสู่ชัยชนะให้ได้เพราะนี่คือโอกาสสุดท้ายที่เขาขอจากดงมัน คังฮีให้กำลังใจซอนโฮโดยบอกว่าทำให้ดีที่สุดแล้วจะไม่เสียใจภายหลัง ซอนโฮยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงครั้งแรกที่เขาเห็นคังฮีพูดคำนี้กับโค้ชก่อนที่จะลงแข่งขันยูโดแม้ว่าเธอจะพ่ายแพ้ก็ตาม คังฮีอยากรู้ว่าผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ซอนโฮยิ้มออกมาได้ แต่เขายังไม่บอกเธอในทันที

ซอนโฮนึกไม่ออกว่าจะวางแผนอย่างไรเพื่อให้ชนะทีมของพัคมินกยู จึงไปปรึกษาและขอความช่วยเหลือจากยูดงมันโดยจะยอมทำตามที่ดงมันต้องการทุกอย่าง ดงมันอดนอนทั้งคืนเพื่อหาข้อมูลที่จะช่วยซอนโฮ เช้าวันต่อมาซอนโฮยังไม่ได้รับคำแนะนำใดๆจากดงมันและยังโดนตำหนิว่ามัวแต่หาวิธีเอาชนะทั้งๆที่ไม่มีความสามารถ ซอนโฮจึงคิดว่าถึงอย่างไรดงมันก็ยังคงต้องการให้เขาลาออกจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้

ชเวฮีซูขอให้ดงมันไปช่วยเธอปูเบาะที่ชมรมยูโด เธอรู้ว่าดงมันอดนอนเพราะเห็นไฟในห้องทำงานของเขาเปิดอยู่ทั้งคืน ดงมันแอบคิดในใจว่าฮีซูเป็นคนอันตรายที่คอยจับตาดูเขาตลอดเวลา เมื่อดงมันเดินสะดุดและล้มลงในอ้อมแขนของฮีซู เธอจึงบอกว่ามีเหตุผลอยู่สองข้อที่ทำให้เขานอนไม่หลับก็คือคิดมากและเหงา เขาจึงควรทำตามที่หัวใจตัวเองเรียกร้อง จากนั้นฮีซูก็หลิ่วตาให้ดงมัน

ในคืนนั้นขณะที่ดงมันกำลังนึกถึงคำพูดของฮีซูและคิดว่าเธอเป็นคนแปลกๆ จู่ๆ“ยุน” หรือซอนโฮก็ทักแชทมาหาดงมันที่ใช้ไอดีว่า “เบิร์ด” และบอกว่าต้องการพบเขา จากนั้นจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยให้เขาฟังและคิดว่าตนเองคงไม่สามารถเรียนต่อที่นี่ได้อีกแล้ว เพราะโดนใครบางคนตำหนิว่ามัวแต่หาวิธีเอาชนะทั้งๆที่ไม่มีความสามารถ ดงมันจึงถามกลับไปว่าคนนั้นเป็นใครและเขาพูดอะไรอีกบ้าง เพราะดงมันต้องการให้ซอนโฮทบทวนคำพูดของเขาให้ดีที่ควรเรียนรู้สมาชิกในหน่วยให้มากกว่านี้ก่อนที่จะเอาชนะใคร ซอนโฮยังไม่ตอบคำถามนั้น ดงมันจึงแชทต่อไปว่าซอนโฮฉลาดก็เฉพาะตอนแฮกเท่านั้น จากนั้นดงมันก็ล็อกเอาท์ออกไป ซอนโฮนั่งยิ้มและคิดอะไรบางอย่าง

ซอนโฮตั้งใจจะประชุมวางแผนกับทีมของเขาสำหรับการแข่งขันในวันพรุ่งนี้ แต่จู่ๆ ดงมันก็เลื่อนเวลามาเป็นวันนี้ โดยมีเงื่อนไขว่าทีมใดที่แย่งธงมาจากอีกทีมหนึ่งได้ภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงจะถือว่าเป็นผู้ชนะและจะต้องไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ แผนของซอนโฮทำให้ทีมของเขาเป็นฝ่ายชนะ ดงมันแอบช่วยซอนโฮโดยที่ไม่มีใครรู้ เมื่อเห็นซอนซูได้รับบาดเจ็บที่ขา ซอนโฮจึงบอกกับดงมันว่าเขาขอลาออกเพราะรู้ตัวว่าไม่มีความสามารถแต่ยังดันทุรัง ดงมันไม่สนใจและทำแผลที่ขาให้ซอนโฮ ระหว่างนั้นเขาก็เล่าประสบการณ์ของตัวเองและสอนซอนโฮว่าไม่มีใครไม่เคยทำผิด เพียงแต่ขอให้จำเป็นบทเรียนและอย่าทำผิดซ้ำอีก

ทุกคนต่างก็ดีใจเมื่อดงมันประกาศว่าพวกเขาสอบผ่านการฝึกครั้งสุดท้าย ซอนโฮสารภาพกับโอคังฮีว่าเธอคือสาเหตุที่ทำให้เขาอยากมาเรียนที่นี่ พัคมินกยูแสดงความยินดีกับซอนโฮที่เป็นฝ่ายชนะ แต่ซอนโฮบอกว่าไม่มีใครแพ้หรือชนะทั้งสิ้นตามที่ดงมันสอนเขาเอาไว้ หลังจากเสร็จพิธีรับนักเรียนใหม่อย่างเป็นทางการ ดงมันก็รีบกลับไปที่สถานีตำรวจเมื่อได้รับแจ้งข้อมูลเกี่ยวกับเว็บพนันผิดกฎหมายที่เขากำลังไล่ล่า ถึงแม้หัวหน้าชเวจะไม่อนุญาตเพราะตอนนี้เขาไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว แต่ดงมันก็ดึงดันที่จะตามหาคนร้ายต่อไปด้วยตัวเอง จากนั้นเขาก็ขอให้พัคชอลจินช่วยอัพเดตข้อมูลให้เขาด้วย โดยที่ไม่รู้ว่าพัคชอลจินมีส่วนรู้เห็นกับอาชญากรเหล่านั้น

ในชั่วโมงแรกของการปฐมนิเทศซึ่งผู้กำกับควอนฮยอกพิลเป็นผู้สอน ซอนโฮไม่สามารถตอบคำถามของเขาได้ ฮยอกพิลจึงบอกว่ามีสองสิ่งที่ห้ามทำในคาบของเขาก็คือการไม่ตอบคำถามและการตอบคำถามโดยไม่มีเหตุผลสนับสนุน

ดงมันรู้สึกแปลกๆ และต้องมีอะไรบางอย่างที่จู่ๆ ฮันจองชิกซึ่งเป็นหัวหน้าแผนกอาชญากรรมไซเบอร์โทรบอกให้เขาระงับการทำงานในมหาวิทยาลัยตำรวจเพื่อย้ายไปทำงานที่แผนกอาชญากรรมของสถานีซอโชโดยอ้างว่าหัวหน้าชเวขอให้ส่งเขาไปที่นั่น
พัคชอลจินรู้สึกผิดอยู่ในใจจึงบอกความจริงกับดงมันว่าอาชญากรเว็บพนันผิดกฎหมายก็คือคนของมหาวิทยาลัยตำรวจแห่งชาติและขอให้ดงมันจับพวกเขาให้ได้ จากนั้นพัคชอลจินก็ถูกทำร้ายจนสลบไป ดงมันขอร้องซอนโฮให้ใช้ฝีมือแฮกของเขาเพื่อช่วยจับคนร้าย และยอมรับว่าตนเองคือ “เบิร์ด” เพื่อนออนไลน์ของ “ยุน”