สปอยล์ Police University ตอนที่ 11

ขณะที่ถูกจับกุม โกด๊อกแบแอบโยนโทรศัพท์ทิ้งในกองยางรถยนต์โดยที่ไม่มีใครเห็น ลูกน้องคนหนึ่งของโกด๊อกแบหลบหนีไปได้ แต่ซอนโฮมองเห็นสัญลักษณ์บาร์โค้ดที่ต้นคอของเขา ดงมันแปลกใจที่เห็นหัวหน้าฝ่ายสืบสวนฮันจองชิกมาที่เกิดเหตุด้วยตัวเองพร้อมกับหัวหน้าชเวซึ่งเขาบอกว่าเพราะว่าดึกมากแล้วและออกหมายจับไม่ทัน ฮีซูเดินชนเจ้าหน้าที่คนหนึ่งจนทำให้ของหล่นจากมือ เธอเห็นสัญลักษณ์องค์กรต้นเซลโควาอยู่บนวัตถุนั้น

ดงมันขับรถไปส่งซอนโฮที่บ้านและขอบใจที่เขามีส่วนช่วยในการจับโกด๊อกแบ ดงมันยอมรับว่าดีใจที่จับคนร้ายได้และรับปากจะกลับไปสอนที่มหาวิทยาลัยในเทอมหน้า ซอนโฮและกลุ่มเพื่อนของเขานัดกันว่าจะไปเที่ยวทะเลด้วยกันก่อนจะเปิดเทอม เจ้าหน้าจูรายงานว่าเธอไม่พบโทรศัพท์ของโกด๊อกแบจากการตรวจสอบหลักฐานทั้งหมด โกด๊อกแบไม่ยอมบอกดงมันว่าโทรศัพท์อยู่ที่ไหนโดยอ้างว่าเขาไม่ได้รับผิดชอบคดีนี้ ทำให้ดงมันสงสัยว่าต้องมีสิ่งสำคัญอยู่ในโทรศัพท์เครื่องนั้นแน่ๆ

ซอนโฮและกลุ่มเพื่อนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน จุนอุคและบอมแทขับรถกลับไปก่อนเพราะต้องการเปิดโอกาสให้ซอนโฮและคังฮีได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ซอนโฮแอบซื้อสร้อยข้อมือเส้นหนึ่งให้คังฮีเมื่อเห็นว่าถูกใจเธอ ทั้งคู่ไม่มีรถกลับจึงขอให้อาจารย์ฮีซูมารับ ฮีซูไปที่นั่นและบอกเด็กๆว่าอีกประเดี๋ยวคนขับรถก็จะตามมา ระหว่างรอดงมันไปถึง ฮีซูชวนเด็กๆดื่มด้วยกันจนเมาและถามซอนโฮว่ารู้จักดงมันครั้งแรกได้อย่างไร แต่ซอนโฮยังเล่าไม่ทันจบ ดงมันก็มาถึงเสียก่อนและขับรถพาพวกเขากลับบ้าน

ในวันเปิดเทอมใหม่ ดงมันรายงานตัวกับอาจารย์ซอซึ่งตักเตือนว่าต่อไปอย่าพานักเรียนไปเสี่ยอันตรายกับการจับคนร้ายอีก ดงมันแปลกใจที่อาจารย์ซอรู้เรื่องนี้ซึ่งเขาบอกว่าควอนฮยอกพิลโทรมาบอกก่อนที่จะจับคนร้ายเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเด็กๆ

ในเทอมใหม่นี้ซอนโฮได้เป็นรูมเมทกับพัคมินกยูซึ่งเขาขอจับมือเพื่อจะอยู่ร่วมห้องกันได้ดี แต่พัคมินกยูไม่ยอมจับมือด้วย ต่อมาซอนโฮแอบเห็นสร้อยข้อมือราคาแพงที่มินกยูเตรียมไว้ให้คังฮี เมื่อเปรียบเทียบกับของที่ตัวเองซื้อไว้ให้เธอแล้ว ซอนโฮรู้สึกว่ามันไม่มีค่าอะไรเลย รุ่นพี่ยุนนาแรและมินกยูร่วมมือกัน เพราะเธอแอบชอบซอนโฮ เธอจึงนำสร้อยข้อมมือของมินกยูไปวางไว้ที่ห้องของคังฮี แต่คังฮีคิดว่าเป็นของซอนโฮ เธอจึงสวมมันไว้ ในคืนนั้นดงมันพาซอนโฮไปกินข้าวด้วยกันและรับรู้เรื่องในใจของซอนโฮ ดงมันจึงบอกว่าแม้จะเป็นของที่ไม่มีราคาแต่หากเป็นของที่คนรักมอบให้ เธอก็คงมีความสุขที่จะได้รับมากกว่าของที่คนที่เธอไม่ได้ชอบ ไม่ว่ามันจะมีราคาแค่ไหนก็ตาม เช่นเดียวกับที่ดงมันระบายความในใจเรื่องฮยอกพิลที่บอกความลับเรื่องการจับกุมคนร้ายให้อาจารย์ซอฟัง ซอนโฮจึงบอกดงมันว่าไม่ควรพบเพื่อนอย่างนี้อีกต่อไป เมื่อคังฮีรู้ว่าสร้อยข้อมือเส้นนั้นไม่ใช่ของซอนโฮ เธอจึงถอดออกและขอให้เขาสวมเส้นที่เตรียมไว้ให้เธอแทน

ดงมันไปตามหาโทรศัพท์ของโกด๊อกแบในที่เกิดเหตุจนเจอ แต่เขายังไม่เปิดใช้งานในทันทีเพราะคำพูดของฮยอกพิลที่บอกว่าคดีนี้มันจบไปแล้ว

ดงมันสงสัยบางอย่างเมื่อบังเอิญเห็นชเวฮีซูไปหาหัวหน้าฮันจองชิกที่สถานีตำรวจเขาจึงพยายามใช้โทรศัพท์ของโกด๊อกแบโทรหาเบอร์ล่าสุดแต่ไม่สามารถติดต่อได้ ต่อมาฮีซูอ้างว่าไปฝากของขวัญแต่งงานให้เพื่อนที่รู้จัก เพราะเธอไปร่วมงานไม่ได้

ซอนโฮพยายามแชทคุยกับดงมันในขณะที่พัคมินกยูออกไปนอกห้องและบอกว่าเขาถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา ซอนโฮอยากจะเล่าเรื่องที่มอบสร้อยข้อมือให้คังฮีแล้วและทุกอย่างเป็นไปตามที่ดงมันบอก คนที่ตอบแชทของเขาไม่ใช่ดงมันแต่เป็นคนแปลกหน้าที่รู้ว่าเขาคือแฮกเกอร์ที่เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยตำรวจ เขายังรู้ข้อมูลประวัติและที่อยู่ของซอนโฮอีกด้วย ขณะที่ดงมันกำลังโทรออกเบอร์ล่าสุดในโทรศัพท์ของโกด๊อกแบ ซึ่งเขากำลังสงสัยว่าระหว่างอาจารย์ซอ ฮีซู หรือฮยอกพิล ใครจะเป็นคนรับสาย