สปอยล์ Youth of May ตอนที่ 17-18

ฮีแทและซูรยอนกลับมาที่ควังจูโดยไม่บอกครอบครัว ซูรยอนไปแจ้งความคนหายเมื่อเธอไม่พบจองฮเยกอนที่สตูดิโอของเขา จึงได้รู้ว่ามีการประกาศกฎอัยการศึกตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ฮีแทและซูรยอนตัดสินใจจะไปจากควังจูด้วยกัน หลังจากที่แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยเสียก่อน

ฮีแทแวะไปเอากีต้าร์ที่ห้องของฮเยกอนจึงพบซูรยอนที่หลบอยู่ที่นั่น เขาจึงบอกว่าหากเธอจะสู้ต่อไป ก็ให้กลับไปที่โซลเพราะสถานการณ์ทางนี้เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มยองฮีไปบอกลาน้องชายที่แค้มป์และสัญญาว่าจะไปดูเขาแข่งขันวิ่งในระดับประเทศให้ได้

ระหว่างทางกลับไปพบฮีแทที่สถานที่นัด มยองฮีเกือบโดนทหารจับเพราะคิดว่าเธอเป็นนักศึกษา ฮีแทเข้ามาช่วยไว้และต่อสู้กับทหารคนนั้นจนตัวเองบาดเจ็บ จากนั้นพวกเขาก็แวะไปทำแผลที่โรงพยาบาล แต่ฮีแทโดนตีหัวมา หมอจึงแนะนำให้ทำซีทีสแกน และเพราะคิวยาวทำให้ทั้งคู่ต้องค้างคืนที่โรงพยาบาลจนกว่าจะถึงเช้า เพราะติดเวลาเคอร์ฟิวไม่สามารถออกไปไหนได้ มยองฮีนอนไม่หลับและกังวลว่าเมืองอื่นๆ จะเกิดสถานการณ์เดียวกับควังจู แต่ฮีแทบอกว่าเขาเปรียบเสมือนมนุษย์นกขมิ้นและสัญชาตญาณของเขาก็ไม่ค่อยพลาด จึงปลอบใจเธอว่าเมื่อได้ไปจากเมืองนี้แล้ว ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น พวกเขาตกลงกันว่าเมื่อถึงรุ่งสางพวกเขาจะไปที่สถานีรถไฟทันที

จองฮเยกอนโดนฮวังกีนัมซ้อมอย่างหนักและถูกจับกดน้ำเพื่อให้เขาเอ่ยชื่อคนบงการการก่อกบฏ แม้จองฮเยกอนจะบอกว่านักศึกษารวมตัวกันเองโดยไม่มีผู้บงการก็ตาม
ทหารยังคงออกมาตามจับนักศึกษาและพลเรือนตามท้องถนนและทุกแห่งในเมืองตามคำสั่งของฮวังกีนัม โค้ชพัคชอลบอมใส่กุญแจล็อคประตูด้านในแค้มป์เพื่อความปลอดภัยของเด็กๆ ทหารบุกไปทำร้ายผู้อำนวยการโรงเรียนต่อหน้าจินอาและคนอื่นๆ ทำให้เธอและเพื่อนถูกทำร้ายไปด้วยขณะที่พยายามห้ามทหารเหล่านั้น ฮีแทตื่นขึ้นมาและพบกับความโกลาหลในโรงพยาบาล เพราะมีคนได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก มยองฮีจึงไม่อาจทิ้งผู้ป่วยเหล่านี้ไปได้ ฮีแทจึงต้องจำใจช่วยเธอและตั้งใจว่าตอนเจ็ดโมงเช้าเขาจะพาเธอเดินทางออกไปจากเมืองนี้ให้ได้

ซูชานพบซูรยอนที่กำลังวิ่งหลบทหารตามท้องถนน จึงชวนเธอให้กลับไปอยู่ที่บ้านและรอให้สถานการณ์ดีขึ้นกว่านี้ เพราะการประท้วงที่เธอตั้งใจทำนั้นไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่เธอยืนกรานที่จะไม่กลับบ้านและฝากบอกพ่อด้วยว่าเธอยังอยู่ที่โซล แม้ซูชานจะยื่นคำขาดตัดขาดความเป็นพี่น้องก็ตามหากเธอยังดื้อดึงต่อไป

ผู้ป่วยจำนวนมากได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะถูกแทงด้วยดาบปลายปืน ทางโรงพยาบาลจึงต้องเรียงลำดับเพื่อให้พวกเขาได้รับการผ่าตัด จินอาพาเพื่อนไปทำแผลที่โรงพยาบาลและได้พบกับฮีแทอีกครั้ง แม้จินอาจะไม่มีบาดแผลภายนอก แต่เธอโดนฟาดหัวมาจนทำให้เลือดกำเดาไหล เธอไม่ไปลงทะเบียนเพื่อตรวจร่างกายตามที่ฮีแทแนะนำ ต่อมาฮีแทพบจินอาสลบอยู่ที่ทางเดินในอาคารเสริมของโรงพยาบาล ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ไม่สามารถช่วยจางซอกชอลได้ในตอนนั้น เขาเอาชนะใจตัวเองและปั๊มหัวใจให้จินอา จนกระทั่งชีพจรของเธอกลับมาอีกครั้งและได้รับการผ่าตัดอย่างปลอดภัย

เจ้าหน้าที่ตำรวจชเวจองแฮงถูกทหารซ้อมจนตาย หลังจากที่เขาช่วยปล่อยซูรยอนและคนอื่นๆ ที่ถูกจับให้หมอบอยู่ข้างถนน ซูชานโดนทหารทำร้ายร่างกายจนสาหัสขณะที่เข้าไปช่วยนักเรียนหญิงคนหนึ่ง ขณะที่พ่อแม่ของมยองฮีเป็นกังวลเมื่อรู้ว่าในเมืองควังจูกำลังโกลาหลและมีทหารเดินตามท้องถนนเต็มไปหมด

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลควังจูสั่งปิดไฟทั้งโรงพยาบาล ยกเว้นห้องฉุกเฉินและห้องผ่าตัดและจะรับผู้ป่วยทางด้านประตูหลัง เพราะไม่ต้องการให้ทหารคิดว่าโรงพยาบาลร่วมมือกับผู้ประท้วง ฮีแทและมยองฮีตัดสินใจที่จะอยู่ควังจูต่อไปจนกว่าจินอาจะฟื้นและได้สติ ขณะที่ผู้นำทางทหารของเกาหลีเดินทางมาพบฮวังกีนัม