สปอยล์ When the Weather is Fine ตอนที่ 7-8

แฮวอนสารภาพบอกว่าเธอชอบอึนซอบ แต่ทว่าอึนซอบกลับไม่ตอบอะไรเลย และยังหนีหายไปตอนที่จางอูมาตาม โดยไม่ทันได้บอกอะไรแฮวอนเลย

แฮวอนได้ยินเรื่องพวงกุญแจจากจางอูจึงคิดว่าพวงกุญแจที่เธอเห็นในรถของอึนซอบน่าจะใช่อันที่เธอทำ แต่เมื่อถามอึนซอบ อึนซอบกลับปฏิเสธและบอกว่าเป็นของเขาซึ่งทำขึ้นใหม่ อึนซอบยังคงพยายามหลบหน้าแฮวอน

อึนซอบล้มป่วยและไม่ยอมบอกใครจนคุณแม่ไปหาถึงรู้ว่าอึนซอบป่วยหนัก
จึงพาอึนซอบกลับไปอยู่ที่บ้าน แต่ทว่ายังไม่ทันหายป่วยแต่อึนซอบก็หายตัวไป

คุณแม่กระวนกระวายใจและเป็นห่วงอึนซอบมาก
แฮวอนตัดสินใจไปตามหาอึนซอบบนภูเขากลางดึก
ท่ามกลางความมืด แฮวอนเดินขึ้นไปบนภูเขาเพียงคนเดียวเพราะความเป็นห่วงอึนซอบ แฮวอนเดินขึ้นไปจนเจอบ้านหลังหนึ่ง แต่ทว่าภายในบ้านกลับไม่เจออึนซอบ

อึนซอบที่ยังไม่หายป่วย ขณะที่เขานั่งพักอยู่ที่หน้าบ้านเขาได้ยินเสียงแม่เรียกเขาว่า "จินโฮ" เขาวิ่งตามไปเรื่อยๆ จนกระทั่งกลิ้งตกเขาและสลบไป อึนซอบฟื้นขึ้นมาตอนตอนกลางคืนและเดินกลับไปยังบ้านบนภูเขาและเจอกับแฮวอน แฮวอนเป็นห่วงอึนซอบมากที่เห็นเขาในสภาพนั้น อึนซอบที่ท่าทีไม่เหมือนเดิม เขาดูหงุดหงิดที่แฮวอนมาที่บ้านบนภูเขาทั้งที่เขาเคยบอกกับแฮวอนว่าไม่ควรมาที่นี่ และห้ามมาที่นี่อีกไม่ว่าเขาจะป่วยหรือจะเป็นอะไรก็ตาม ทั้งคู่กลับลงไปยังหมู่บ้านโดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไร


น้ามยองยอไปโซลเพราะจะเริ่มเขียนนิยาย
เพราะเงินเก็บของน้าหมดลงกับค่าซ่อมบ้าน

หลังจากกลับมาจากภูเขา แฮวอนมีอาการป่วย อึนซอบเป็นห่วงแฮวอนเขาโทรไปที่บ้านและให้ฮวีเอายามาให้ที่ร้านหนังสือ หลังจากปิดร้านอึนซอบเดินไปส่งแฮวอนและเอายาให้กับแฮวอนแต่แฮวอนไม่ยอมรับ แฮวอนย้ำกับอึนซอบว่าเธอไม่กินและจะปล่อยให้หายเองเหมือนกับที่อึนซอบทำ อึนซอบจึงได้แต่ขอให้แฮวอนรับยาไป แฮวอนจึงขอคำตอบเรื่องที่เธอสารภาพรักกับอึนซอบไปเพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนแต่ทว่าอึนซอบกลับพูดเพียงคำขอโทษกับแฮวอน..

ฮวีตามหาหนังสือของตัวเองที่เคยให้อึนซอบไว้ แต่ทว่าหนังสือเล่มนั้นดันอยู่ที่บ้านบนภูเขา และแม่ของอึนซอบก็ไม่อยากให้อึนซอบไปที่นั่น คุณแม่เลยขอให้แฮวอนช่วยไปเอาให้ อึนซอบบอกแฮวอนว่าอย่าไปฟังที่แม่พูด แต่แฮวอนตัดสินใจว่าเธอจะไปกับอึนซอบ

แฮวอนกับอึนซอบเดินขึ้นไปบนภูเขา แฮวอนเจอกับหลุมฝังศพนึง อึนซอบจึงพูดขึ้นว่า ที่นี่เป็นที่ที่ความสงสัยจะกลายเป็นจริง เมื่อไปถึงที่บ้านบนภูเขาอึนซอบเข้าไปเอาหนังสือเรียบร้อย แฮวอนบอกกับอึนซอบว่าให้อึนซอบกลับไปก่อนเธอจะเดินต่อไปบนยอดเขา แต่ทว่าอึนซอบไม่ยอมกลับไปก่อนและเดินไปกับแฮวอนด้วยกัน ทั้งคู่เดินผ่านแม่น้ำไปยังยอดเขา ที่วิวทิวทัศน์สวยสุดลูกหูลูกตา สายลมที่พัด แสงแดดที่ทอดลงมากระทบกับผิวน้ำ ระยิบระยับ สวยจับใจและประทับใจแฮวอนมาก

แฮวอนบอกกับอึนซอบว่าเธอยังไม่กล้ามองหน้าอึนซอบ เธอพยายามทำใจยอมรับว่าอึนซอบไม่ได้ชอบเธอ อึนซอบสำหรับเธอนั้น เป็นคนที่อบอุ่น เป็นคนจิตดี และเธอเองก็คิดว่าเขาจะชอบเธอ ต่อไปนี้เธอจะยอมรับ จะยอมรับโดยไม่สงสัยอีกต่อไป
แฮวอนมองหน้าอึนซอบและน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอาบแก้ม ก่อนที่แฮวอนจะเลี่ยงและเดินหลบไป อึนซอบรั้งแฮวอนไว้ เขาค่อยๆบรรจงจูบแฮวอนและค่อยๆประคองใบหน้าแฮวอนเอาไว้

ความสงสัยของแฮวอนกลายเป็นความจริงแล้ว..