สปอยล์ Voice 4 ตอนที่ 7

คังมันโฮลักพาพ่อของตัวเองขึ้นไปที่สุสานบนภูเขา หลังจากขุดหลุมขนาดใหญ่และหลอกพ่อให้นับหนึ่งถึงสิบแล้ว เขาเดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อจะฆ่าพ่อแต่ก็ไม่อาจทำได้ ทันใดนั้นลูกน้องของชเวกงพิลก็ปรากฎตัวและใช้ก้อนหินทำร้ายคังมันโฮและพ่อของเขา จากนั้นก็อุ้มร่างของทั้งสองคนใส่รถบรรทุกและขับหลบหนีไปโดยมีกิ่งไม้แห้งของต้นหน่อไม้ทะเลหล่นอยู่ ทีมของเดเร็คไปถึงที่เกิดเหตุและพบเสื้อสีน้ำเงินกับพลั่ว นอกจากนั้นยังมีรอยเลือดที่ก้อนหิน รอยคนถูกลากและรอยล้อรถบรรทุก จากกิ่งหน่อไม้ทะเลที่พบและคราบเกลือที่ติดอยู่บนเสื้อของคังซอกชุน เดเร็คจึงประเมินว่าคังซอกชุนและคังมันโฮถูกลักพาตัวไปที่บ่อเกลือซึ่งไม่ใช่บ้านพักคนชราและรถบรรทุกก็น่าจะมาจากที่นั่น เดเร็คสงสัยอะไรบางอย่างจึงขอให้ทางศูนย์เช็คประวัติของชเวกงพิลที่อ้างว่าเป็น ผอ.บ้านพักคนชราบีโม
คังมันโฮและคังซอกชุนถูกคลุมหัวและมัดมือไว้ในห้องเย็นของรถบรรทุก เมื่อฟื้นขึ้นมามันโฮพยายามดิ้นรนใช้โทรศัพท์แต่ไม่สำเร็จ เขาจึงเขี่ยโทรศัพท์ไปที่พ่อซึ่งถูกคลุมหัวอยู่ พ่อของเขาใช้นิ้วกดหมายเลขศูนย์รับแจ้งเหตุ ทำให้กวอนจูได้ยินเสียงมันโอกำลังบ่นต่อว่าพ่อที่ทำตัวเป็นภาระ เมื่อกวอนจูเช็คข้อมูลทุกอย่างแล้วจึงรู้ว่าเมื่อสองปีก่อน มันโฮจงใจทอดทิ้งพ่อตนเองโดยใช้บริการเว็บไซต์แห่งหนึ่งซึ่งจะส่งคนไปที่ชอบ หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปอยู่นิวซีแลนด์และต่อมาก็แจ้งว่าพ่อตนเองเสียชีวิตเพื่อเอาเงินกรมธรรม์ กวอนจูได้ยินเสียงใบพัดของเครื่องทำความเย็นในรถแช่แข็ง จึงให้สายสืบติดตามและพบว่ารถคันนั้นกำลังมุ่งหน้าไปที่บ่อเกลือดูวานซึ่งจดทะเบียนในชื่อชเวกงพิล ซึ่งมีประวัติอาชญากรรมแต่ใช้บ่อเกลือแห่งนี้บังหน้า
เดเร็คและทีมปฏิบัติการบุกไปที่โกดังและพบผู้สูงอายุหลายคนกำลังถูกใช้แรงงาน แต่ไม่พบคังซอกชอนและคังมันโฮ เดเร็คพบภาพวาดทุ่งดอกไม้บนผนังหัวนอนของคังซอกชอนจึงเชื่อว่าเขาไม่ได้เป็นโรคสมองเสื่อมเพราะภาพวาดนั้นคือดอกไม้ในทุ่งที่เขาถูกมันโฮหลอกไปเที่ยวครั้งสุดท้ายและหายตัวไป
เดเร็คและทีมปฏิบัติการรีบตามไปที่หน้าผาแห่งหนึ่งตามคำบอกเล่าของหญิงชราและข้อมูลจากดาวเทียมที่กวอนจูส่งให้ เมื่อไปถึงที่นั่นเดเร็คยิงที่แขนของชเวกงพิลขณะที่กำลังจะยิงคังซอกชุน ชเวกงพิลถูกจับกุมแต่คังมันโฮจับพ่อตัวเองเป็นตัวประกัน เดเร็คพยายามเกลี้ยกล่อมโดยบอกว่าคังซอกชุนไม่ได้เป็นโรคสมองเสื่อม แต่เขากำลังชดใช้บาปของตัวเองที่เคยทำไว้กับครอบครัวและรู้ตัวดีว่าถูกลูกชายทอดทิ้ง มันโฮไม่เชื่อและพยายามจะเข้าแทงเดเร็ค แต่พ่อของเขาเข้าขัดขวางและขอร้องตำรวจให้ปล่อยลูกชายของเขาไป แต่ในที่สุดทีมปฏิบัติการก็เข้าจับกุมทั้งสองคนโดยคังมันโฮถูกจับกุมในข้อหามาตุฆาตกรรม เพราะเขาวางแผนกำจัดแม่ตัวเอง ส่วนคังซอกชุนโดนจับในข้อหาฆาตกรรมคิมอ๊อกมัน คดีนี้จึงปิดลงเป็นที่เรียบร้อย
เจ้าหน้าที่ฮันอูจูปลอมตัวตนขึ้นมาจากข้อมูลภูมิหลังของเหยื่อลงในกระทู้ของเว็บแห่งหนึ่งเพื่อวางกับดักล่อเซอร์คัสแมน หลังจากนั้นเซอร์คัสแมนก็ตอบโต้เข้ามา
หัวหน้ายังบ๊กมันขอโทษเดเร็คและยอมรับว่าเขาเพิ่งจำเรื่องเมื่อยี่สิบแปดปีก่อนได้ ในตอนนั้นเขาเพิ่งทำคดีแม่ของเดเร็คเป็นคดีแรกและเชื่อว่าเธอถูกฆาตกรรม แต่เบื้องบนสั่งให้ปิดคดีโดยระบุว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
กวอนจูขอให้เดเร็คเล่าความจริงทุกอย่างให้เธอฟังเพราะต้องเป็นคู่หูร่วมงานกันต่อไป เมื่อยี่สิบแปดปีที่แล้วแม่ของเขาทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูกสองคนคือตัวเขาและน้องสาว อยู่มาวันหนึ่งแม่ของเขามาปลุกกลางดึกเพื่อพาพวกเขาหนี หลังจากที่เงินก้อนหนึ่งจากการทำบางอย่างให้หมู่บ้าน แต่ในคืนนั้นมีคนกลุ่มหนึ่งมาลักพาตัวแม่ไป เขาเห็นรอยสักรูปลายน้ำที่ข้อมือของคนร้าย ซึ่งต่อมาที่ศพของแม่ก็มีรอยสักนั้น เดเร็คเชื่อว่าการตายของแม่และน้องสาวของเขาจะต้องเกี่ยวข้องกัน เขาตั้งใจว่าจะจับคนร้ายรายนี้ให้ได้และจะทำให้มันทรมานอย่างสาสมเหมือนแม่กับน้องสาวของเขา
กงซูจีเด็กสาวที่ถูกเซอร์คัสแมนจับตัวไป เธอพยายามดิ้นจนหลุดจากสายไฟประดับที่มัดตัวเธอไว้ ขณะเดียวที่ดงบังมินหรือเซอร์คัสแมนกลับมาและไม่พบซูจี เธอหลบอยู่ในบ้านของเขาจนกระทั่งเซอร์คัสแมนหาตัวเธอเจอพร้อมกับขวานเล่มใหญ่ในมือของเขา เซอร์คัสแมนต้องการฉีกปากของเธอเพื่อเป็นการลงโทษที่เธอปากสว่าง