สปอยล์ Twenty Five, Twenty One ตอนที่ 10

อีจินรักฮีโดในแบบที่เธอเป็นและไม่ได้คาดหวังอะไร ขอเพียงทำให้เธอมีความสุขขึ้นก็พอ ความรู้สึกของฮีโดเหมือนได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปและกล้าที่จะทำทุกสิ่งตราบใดที่มีอีจิน

อีจินขอโทษพีดีพัคกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับฮีโด แต่พีดีพัคกลับพูดจาดูแคลนอีจินเกี่ยวกับวุฒิการศึกษาและครอบครัวล้มละลายของเขา อีจินอดทนและไม่ตอบโต้ เขาบอกกับตัวเองว่าจะต้องทำงานให้ดีมากขึ้นไปกว่านี้

นอกจากโทรศัพท์ที่แม่ซื้อให้ยูริมแล้ว เธอยังได้เครื่องเล่นซีดีจากพ่ออีก ยูริมอดกังวลใจไม่ได้กับหนี้สินของครอบครัวที่พ่อแม่ยังต้องแบกรับภาระอยู่ แต่พ่อแม่ก็อยากให้เธอใช้ชีวิตตามปกติและไม่ต้องคิดมาก เธอจึงระบายความในใจกับมุนจีอุง มุนจีอุงดีใจที่ยูริมนึกถึงเขาในเวลาที่เป็นทุกข์ตามที่เคยสัญญาไว้และขออนุญาตที่จะรักเธอแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ยูริมไม่ปฏิเสธ พวกเขาพบซึงวานระหว่างทางจึงช่วยเธอขนวัสดุไปที่รังลับของเธอ มุนจีอุงโดนครูทำโทษทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ซึงวานไม่พอใจและแก้ตัวแทน

อีจินตั้งใจพาฮีโดและยูริมในฐานะนักกีฬาในสารคดีของเขาไปทัศนศึกษาที่หมู่บ้านชาวประมงซึ่งแม่และน้องชายของเขาอยู่ที่นั่น ฮีโดและยูริมอยากให้จีอุงกับซึงวานไปด้วย ซึงวานจึงวางแผนการเพื่อเกลี้ยกล่อมอีจินจนสำเร็จ เด็กๆ ทั้งสี่คนดีใจที่จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ซึงวานแอบนำเหล้าหมักของพ่อติดกระเป๋าไปด้วยและทุกคนก็เดินทางโดยรถสปอร์ตของอีจิน พวกเขาแวะทักทายและทำความรู้จักกับแม่และน้าของอีจิน จากนั้นก็ไปพักที่โฮมสเตย์ในหมู่บ้าน อีฮยอนดีใจที่ได้พบกับซึงวานซึ่งเป็นดีเจที่เขาชื่นชอบ

อีจินตั้งกล้องบันทึกวิดีโอไว้ขณะที่เด็กทั้งสี่คนกำลังเล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน มื้อเย็นที่ทุกคนต้องช่วยกันจัดเตรียมอาหาร แม้จะวุ่นวายไปบ้างแต่พวกเขาก็กินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข หลังจากนั้นอีจินจึงบอกเด็กทุกคนให้โทรบอกผู้ปกครองว่ามาถึงแล้วอยางปลอดภัย ฮีโดไม่โทรแต่ใช้วิธีส่งข้อความไปบอกแม่ มุนจีอุงโทรบอกแม่โดยเปิดลำโพงโทรศัพท์ ทุกคนจึงได้ยินที่เขาถูกแม่ต่อว่าต่างๆ นานาและเห็นใจจีอุง

จากนั้นทุกคนก็เล่าเรื่องครอบครัวของตัวเองให้กันและกันฟังมากขึ้นและไปนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ริมหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน แม้ว่าเงินจะซื้อท้องฟ้าและความสวยงามของธรรมชาติตรงหน้าไม่ได้ แต่ฮีโดก็บอกกับทุกคนว่าฤดูร้อนปีนี้เป็นของพวกเขา เธอเชื่อว่าความสุขของช่วงเวลานี้นี้จะคงอยู่ตลอดไป

คิมมินแชอยากให้แม่พาไปทัศนศึกษาบ้างเหมือนอย่างที่แม่เขียนไว้ในไดอารี่ แต่ฮีโดกลับจำไม่ได้ว่าเธอเคยไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ อย่างมีความสุข เธอบอกกับลูกว่าไม่มีความสุขใดคงอยู่ตลอดไป เพราะทุกอย่างผ่านมาแล้วก็จะผ่านเลยไป