สปอยล์ River Where the Moon Rises ตอนที่ 5-6

เมื่อกลับไปถึงชอนจูบัง กาจินยอมรับผิดที่ทำงานไม่สำเร็จและขอให้ปล่อยตัวยอมดึกพ่อของนาง จากนั้นนางจึงถามหัวหน้าถึงตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง แต่หัวหน้าบอกเพียงว่านางคือนักฆ่าที่ฝีมือดีที่สุด และต่อให้ความทรงจำของนางกลับคืนมา มันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยน ในเมื่อหัวหน้าไม่ยอมบอก กาจินจึงคิดจะหาคำตอบด้วยตัวเอง จากนั้นหัวหน้าก็โปรยผงหลับและขังนางไว้

เมื่ออนดัลรู้ว่าพ่อของกาจินกำลังเดือดร้อน เขาจึงถามหัวหน้าเผ่าเกี่ยวกับชอนจูบัง เพราะต้องการไปช่วยกาจิน ระหว่างทางอนดัลแอบเห็นแทโมได้รับจดหมายด่วนจากชายลึกลับผู้หนึ่ง และสังเกตว่าเขาใส่ชุดเหมือนกาจิน อนดัลจึงสะกดรอยตามไป ขณะที่ทาราจินแอบค้นห้องของแทโมจนกระทั่งพบสร้อยหยกของกาจิน อนดัลได้พบกับทาราจินและยอมดึก พวกเขาจึงรีบไปช่วยกาจิน

แทโมนำจดหมายลับไปให้หัวหน้า ซึ่งโกวอนพโยเขียนไว้ว่าเขาต้องการหัวของนักฆ่ากาจิน แทโมเห็นด้วยเพราะหากกาจินเลิกฆ่าคน นางก็จะไร้ประโยชน์กับชอนจูบัง แต่หัวหน้าบอกว่านางต้องเป็นคนฆ่าพระเจ้าพยองวอน และเมื่อนั้นโคกูรยอก็จะพลิกผัน หัวหน้าจึงคิดว่าจะต้องทำพิธีชำระล้างจิตวิญญาณให้นางอีกครั้ง เหมือนเมื่อตอนที่พบนางในถ้ำที่วัดอีบุลลันซา

ยอมดึกเล่าความจริงทั้งหมดให้กาจินฟังว่า ในตอนนั้นนางโดนยาลบความทรงจำ และหัวหน้าก็สั่งให้เขารับเลี้ยงนางเป็นลูกตั้งแต่นั้นมา ยอมดึกคืนสร้อยหยกและบอกให้นางตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงให้เจอ อนดัลจึงพากาจินหนีไปทางอุโมงค์ เขายอมรับว่ารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านางเป็นนักฆ่า แต่ที่แกล้งทำเป็นไม่รู้ก็เพราะไม่ต้องการให้นางฆ่าเขาหรือใครๆ อีก เมื่อออกจากอุโมงค์และพักแรมกลางป่า อนดัลขอให้กาจินคิดดูอีกที เมื่อรู้ว่านางต้องการไปที่ปราสาทพยองยางเพราะต้องการรู้อดีตของตัวเอง เพราะหากรู้แล้ว อาจจะไม่มีความสุขก็ได้ แต่กาจินยังคงยืนกรานที่จะไป หัวหน้าสั่งแทโมให้ตามหากาจินให้เจอ แต่ห้ามฆ่านาง เพราะนางยังมีประโยชน์กับชอนจูบัง

เมื่อไปถึงปราสาทพยองยาง แต่กาจินเข้าไปไม่ได้เพราะเหตุการณ์ลอบสังหารพระราชาก่อนหน้านี้ นางจำได้ว่าตอนที่แฝงตัวเป็นสาวใช้ร่างทรงนั้น มีนางในคนหนึ่งจำนางได้ กาจินจึงอยากจะถามนางในผู้นั้น อนดัลจึงพานางไปที่แห่งหนึ่ง โกกอนออกมานอกวังเพื่อตามหานักฆ่ากาจิน และได้พบกับแฮโมยงหญิงสาวที่มีความฉลาดหลักแหลม อนดัลและกาจินออกเดินทางไปหาเจ้าของร้านสมุนไพร ซึ่งอนดัลเชื่อว่าอาจจะรู้จักกับนางในที่กาจินพูดถึง

โกวอนพโยและพรรคพวก วางยาพระเจ้าพยองวอนอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้พระองค์ทรงตกอยู่ในภวังค์และเห็นภาพหลอน โกวอนพโยที่แอบเป็นชู้กับสนมจิน บอกกับนางว่าพระเจ้าพยองวอนและองค์รัชทายาทคงอยู่ได้อีกไม่นาน ตอนนี้พระเจ้าพยองวอนทรงยื้ออำนาจไว้ จนกว่าองค์รัชทายาทจะโตกว่านี้ วอนพโยคิดว่าไม่นานเกินสองปีซึ่งพระเจ้าพยองวอนจะต้องสวรรคตหรือไม่ก็สละราชบัลลังก์ และเมื่อถึงตอนนั้น ก็จะต้องมีผู้สำเร็จราชการ สนมจินคาดหวังว่าเมื่อโกวอนพโยได้เป็นผู้สำเร็จราชการแล้ว องค์ชายกอนก็จะได้เป็นองค์รัชทายาทและครองบัลลังก์ในที่สุด

แฮโมยงนำยาสมุนไพรไปส่งที่หน้าวัง โดยแยกยาของฝ่าบาทไว้ต่างหาก ขณะเดียวกันนางก็เห็นนางในกงซอนกำลังถูกควบคุมตัว โกกอนนำภาพวาดนักฆ่ากาจินและจดหมายเตือนการลอบสังหารที่เขาเก็บได้ไปถามแฮโมยงที่ร้าน เพราะเชื่อว่านางมีข้อมูล และขอให้นางช่วยตามหานักฆ่า นางจึงถามกลับว่าเหตุใดโกวอนพโยจึงจับตัวนางในกงซอนไป

อนดัลและกาจินช่วยกันสร้างสถานการณ์ใกล้ๆ กับร้านของแฮโมยง เพื่อเรียกร้องความสนใจของนาง จนกระทั่งได้เข้าพบ แฮโมยงสังเกตว่ากาจินคือผู้หญิงในภาพที่โกกอนกำลังตามหา จากนั้นนางจึงสั่งขังอนดัลและคุยกับกาจินเป็นการส่วนตัว เมื่อกาจินบอกว่ากำลังตามหาคน กาจินไม่ยอมบอกเหตุผลและชื่อของตนเอง แฮโมยงจึงดูภาพวาดและบอกว่ามีคนจ้างให้ตามหานาง พร้อมทั้งขู่ว่ากาจินไม่มีทางได้ออกไปจากที่นี่แน่ กาจินจึงบอกว่านางไม่รู้ชื่อตัวเอง จึงอยากจะคุยกับนางในคนนั้น หลังจากนั้นแล้วนางจะยอมให้แฮโมยงจับนางส่งทหารและรับค่าจ้างไป แฮโมยงจึงบอกว่าตอนนี้นางในกงซอนถูกขังอยู่ที่ไหน

นางในกงซอนถูกขังไว้ โดยมีทหารของแม่ทัพโกซังชอลเฝ้าอยู่ด้านหน้า กาจินบุกเข้าไปและถามกงซอนถึงตัวตนที่แท้จริงของตนเอง นางยังบอกอีกว่าจำเพลงกล่อมสมัยเด็กได้เพียงรางๆ และเคยเข้าไปที่ตำหนักมกรยอน แม้จะแก่ชราไปมาก แต่กงซอนก็จำได้ว่ากาจินคือองค์หญิงพยองกังธิดาของฝ่าบาท จากนั้นจึงขอร้องให้องค์หญิงรีบหนีไป ไม่เช่นนั้นจะถูกพวกนั้นฆ่า โกกอนเดินเข้ามาจึงเกิดการต่อสู้ขึ้น เพราะเขาหมายจะจับนักฆ่ากาจิน เมื่อนางในกงซอนตะโกนออกมาให้องค์หญิงรีบหนีไป โกกอนได้ยินดังนั้น จึงขอให้กงซอนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ จากนั้นเขาก็ออกตามหากาจิน

นางในกงซอนยอมรับกับโกวอนพโยว่านางไปที่ตำหนักมกรยอนในวันก่อนพระราชพิธี แต่นางไม่พบนางในคนอื่น และตัวเองอาจจะเกิดภาพหลอนเห็นองค์หญิงทุกครั้งเมื่อใกล้วันครบรอบที่นางจากไป โกวอนพโยไม่เชื่อและขู่ว่า นางอยากจะออกจากวังหรืออยู่ดูแลองค์ชายโกวอนต่อไป โดยเป็นหูเป็นตาให้กับเขา กงซอนจึงเลือกที่จะอยู่ดูแลองค์ชายต่อไป

กาจินแอบกลับเข้าไปที่ตำหนักมกรยอนและเข้าไปในห้องลับตามภาพความทรงจำที่ผุดขึ้นมา จนกระทั่งเดินเข้าไปถึงห้องสมุดและนึกถึงเหตุการณ์ในวัยเยาว์กับเสด็จพ่อ ขณะนั้นเองฝ่าบาทที่ทรงมีอาการคุ้มคลั่งและเสด็จเข้ามาในห้องนี้พอดี เมื่อทรงเห็นกาจินหลบอยู่ จึงมีรับสั่งให้นางออกมา ฝ่าบาททรงตกพระทัยเมื่อกาจินบอกว่านางคือองค์หญิงพยองกัง และต่อว่าที่เสด็จพ่อทรงทอดทิ้งนางในเหตุการณ์ตอนนั้น