สปอยล์ Reborn Rich ตอนที่ 7

โดจุนปรากฎตัวต่อหน้าประธานจิน และยอมรับว่าเขาคือผู้ถือหุ้นใหญ่ของมิราเคิลที่ต้องการซื้อซุนยังด้วยเงินของตัวเอง ประธานจินปฏิเสธและสั่งโดจุนให้กลับไปตั้งใจเรียนโดยที่เขาจะยึดทรัพย์ทั้งหมดของโดจุนไว้ก่อน โดจุนขอให้คุณปู่ถอนฟ้องและปล่อยตัวโอเซฮยอน โดยที่เขาจะเซ็นโอนสิทธิ์ทางธุรกิจโครงการที่อยู่อาศัย 320,000ตารางเมตรของโซลทาวน์ใหม่ให้ซุนยังการก่อสร้าง ประธานจินไม่ตกลงเพราะต้องการให้โอเซฮยอนติดคุกข้อหาติดสินบนการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีและนายกชเวชางเจจะต้องถูกปลดจากตำแหน่ง โดจุนต่อรองโดยอ้างว่าลูกสะใภ้คนโตของประธานจินใช้ข้อมูลภายในเข้าไปพัวพันเรื่องเก็งกำไรที่ดินและตัวเขาเองซึ่งเป็นหลานชายคนเล็กก็ติดสินบนลูกเขยชเวจนได้เป็นนายกเทศมนตรีกรุงโซลเพราะหวังจะชิงโครงการพัฒนาที่ดินผืนนั้น ซึ่งใครๆ คงคิดว่าประธานจินแห่งซุนยังกรุ๊ปคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด และคงหมดโอกาสแตะต้องโครงการปรับปรุงก่อสร้างของคังนัมและโครงการอื่นๆตามนโยบายฟื้นฟูเศรษฐกิจอสังหาริมทรัพย์ของรัฐบาล

นายกฯชเว แถลงการณ์เพื่อสัญญาว่าเขาจะทำงานเต็มความสามารถเพื่อไม่ให้คนไร้บ้านต้องเสียน้ำตาเพราะนักเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์ แม้ว่ารองประธานจินยองกีจะมีปัญหาเรื่องหัวข้อเข่าแต่เขาก็คุกเข่าสำนึกผิดกับประธานจินว่าตนเองยุยงภรรยาให้เก็งกำไรที่ดินเพราะต้องการหาเงินมาชดเชยเงินที่หมดไปตอนที่ซื้อฮันโดเหล็กกล้า

นายกฯชเวหวั่นใจว่าสักวันประธานจินต้องหาทางลากเขาลงจากตำแหน่งแน่ โดจุนจึงแนะนำนายกฯชเวว่าควรหาแรงสนับสนุนจากประชาชนเพื่อไต่เต้าไปจนถึงตำแหน่งประธานาธิบดีเพื่อไม่ให้ประธานจินฉุดลงมาได้ โดยการพัฒนาโครงการที่อยู่อาศัยในโซลทาวน์ใหม่เพื่อประชาชนและการก่อสร้างดีเอ็มซีซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเทคโนโลยีและธุรกิจที่ก้าวหน้า

เหตุผลที่แท้จริงของโดจุนที่ต้องการซื้อซุนยัง ก็เพราะเขาจะไม่ยอมให้ทายาทของประธานจินได้สืบทอดซุนยังกรุ๊ปอย่างแน่นอนเพราะความรักครอบครัวอันยิ่งใหญ่ของประธานจินทำให้เขาต้องสูญเสียครอบครัวที่รักไปในชีวิตที่แล้วและตอนนี้เขาก็กลับไปหาครอบครัวตัวเองไม่ได้อีก

ประธานจินเป็นห่วงสุขภาพของจินยองกีลูกชายคนโตและกังวลว่าเขาจะสามารถบริหารซุนยังกรุ๊ปได้ดีหรือไม่ หัวหน้าอีไม่อยากให้ประธานจินยึดติดกับการส่งต่อการสืบทอดให้กับลูกชายคนโตแต่ควรเป็นคนที่ถอดแบบเหมือนท่านมากที่สุด ประธานจินไม่ต้องการทำอย่างนั้นเพราะจะทำให้พี่น้องเข่นฆ่ากันเอง

ประธานจินเข้าใจผิดว่าจินยุนกี(พ่อของโดจุน)คือคนยุยงให้โดจุนซื้อซุนยังกรุ๊ป เขาจึงมอบกรรมสิทธิ์มูลนิธิสังคมสงเคราะห์ซุนยังที่เกี่ยวข้องกับศูนย์การแพทย์และศูนย์พัฒนาทรัพยากรบุคคลให้กับจินยุนกีและสั่งให้หยุดโดจุน

ซองจุนต้องการแก้แค้นที่ตนเองไม่สามารถประมูลโครงการโซลทาวน์ใหม่ได้ เขาจึงลงมือบางอย่างซึ่งทำให้สื่อต่างๆและนักลงทุนรายใหญ่ถอนตัวออกจากดีเอ็มซีที่โดจุนกำลังวางแผนบริหารเพื่อทำให้มิราเคิลขาดทุนมหาศาล

ป้ายบิลบอร์ดโฆษณาคือโพยสำหรับโอเซฮยอนในมุมมองทางธุรกิจเพราะทำให้เห็นถึงความต้องการที่แท้จริงของตลาด โดจุนจึงคิดว่าจะทำสถานีโทรทัศน์โดยไม่ต้องพึ่งโฆษณาซุนยังซึ่งจะทำให้มีอิทธิพลพอให้ย้ายมาดีเอ็มซี

โมฮยอนมินซึ่งเป็นตัวแทนบริษัทเกมที่จะเข้าร่วมกับดีเอ็มซี เธอยื่นข้อเสนอต่างให้โดจุนเพราะอาของเธอมีสถานีโทรทัศน์ที่ออกอากาศแอนิเมชันเป็นหลักและได้ปรับโครงสร้างขององค์กรกับพนักงานไว้แล้ว นอกจากนั้นเธอกำลังเตรียมเปิดช่องให้นิตยสารการเงินและกีฬาของฮยอนซองเดลี่ที่จะย้ายสำนักงานใหญ่ไปที่ดีเอ็มซีและจะเปิดสถานีโทรทัศน์สี่ช่องที่นั่น ซึ่งจะทำให้มิราเคิลไม่มีปัญหาเรื่องการก่อสร้างและการแบ่งพื้นที่ดีเอ็มซี โดจุนปฏิเสธข้อเสนอของเธอทั้งหมดเพราะรู้ดีว่าเธอคิดอย่างไรกับเขาและมีเป้าหมายอยากครอบครองซุนยัง

โดจุนไปหาซอมินยองที่ร้านกาแฟซึ่งเธอเคยทำงานพาร์ตไทม์ที่นั่น แต่เธอลาออกไปแล้วเพื่อเตรียมตัวสอบเนติบัณฑิต พ่อของโดจุนเสนอว่าจะซื้อช่องเคเบิลหนังให้กับดีเอ็มซีและบอกกับเขาเรื่องกรรมสิทธิ์ที่ปู่ยกให้และคิดว่าเป็นการเตือนของท่านที่ไม่ให้โลภหรืออยากได้ซุนยัง

ประธานจินอยากมอบของขวัญให้ซองจุนที่กำลังจะแต่งงานกับโมฮยอนมิน เขาจึงบอกกับท่านว่าอยากเป็นผู้ใหญ่ที่มีบทบาทในตระกูลซุนยัง ประธานจินไม่ได้บอกใครว่าตนเองกำลังป่วยเพราะปัญหาเส้นเลือดในสมองซึ่งเสี่ยงมากกับการผ่าตัด