สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist ตอนที่ 2

อึนอูกรีดข้อมือตัวเองจนเสียเลือดมากและหมดสติไป เซยอบตามคเยจีฮันมาฝังเข็มห้ามเลือดให้นาง นายหญิงแห่งตระกูลตกลงจ่ายค่ารักษาให้เพราะอึนอูเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านที่สามีเสียชีวิตไปแล้ว เซยอบสงสัยเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับอึนอู

แม่สามีของอึนอูไม่พอใจที่อึนอูทำร้ายตัวเองขณะที่หมออยู่ที่นั่น นางโทษอึนอูว่าทำให้ลูกชายของนางต้องตายและทำให้ครอบครัวเสื่อมเสีย บ่าวของอึนอูถูกนำตัวไปโบยและอึนอูถูกขังอยู่ในห้องเก็บของ

เซยอบออกมาช่วยคเยจีฮันเมื่อเห็นว่ามีคนไข้จำนวนมากมารอรับการรักษา เขาจัดทำป้ายเพื่อแยกประเภทของอาการและให้พวกเขาต่อแถว อิบบุนซึ่งเป็นลูกสาวของคเยจีฮันชื่นชมเซพุงทั้งหน้าตาและความคิดของเขา แต่คเยจีฮันกังวลว่าคนไข้อ่านหนังสือไม่ออก อิบบุนจึงทำป้ายใหม่โดยการวาดภาพตามอาการของโรค เซยอบทำบันทึกประวัติคนไข้เพื่อให้คเยจีฮันใช้รักษาในครั้งต่อไปและมอบเงินค่ารักษาเพื่อเป็นการใช้หนี้เพราะเขาต้องการไปจากที่นี่โดยเร็ว แต่คเยจีฮันก็ยังหาเหตุผลอื่นเพื่อให้เซพุงอยู่ที่นี่ต่อไป ท่านยายที่อยู่กับคเยจีฮันที่โรงหมอซึ่งมีอาการโรคสมองเสื่อม แต่นางกลับเรียกชื่อเซยอบว่าเซพุงและไว้ใจเขามากที่สุด

บ่าวของอึนอูรีบพานางมาที่โรงหมอคเยซูเพราะนางหมดสติไปขณะที่ถูกขังอยู่ในห้องเก็บของ เซยอบตรวจพบว่านางถูกวางยาพิษและต้องฝังเข็มรักษาอย่างต่อเนื่อง แม่สามีของนางไม่ยอมและต้องการพานางกลับไปรักษาที่บ้าน ไม่เช่นนั้นก็จะฟ้องเจ้าเมือง จนกระทั่งคเยจีฮันบอกว่าหากไปถกเถียงกันต่อหน้าเจ้าเมือง ก็อาจจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงกันทั้งสองฝ่าย แม่สามีและบุตรชายคนเล็กของนางจึงยอมกลับไป

เซยอบไปที่บ้านของนายหญิงเพื่อแจ้งว่าอึนอูถูกวางยาพิษ เขาขอดูยาที่ต้มให้นางดื่มแต่ไม่พบสิ่งผิดปกติ จึงทำให้เขายิ่งสงสัยมากขึ้น

อึนอูปฏิเสธอาหารและยาที่เซพุงจัดให้และไม่ต้องการให้เขาช่วยชีวิตนาง คเยจีฮุนจึงบอกเซพุงให้อดทนรอไปก่อน เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลา เมื่อถึงตอนนั้นอึนอูก็จะยอมรับฟัง แม่ของอึนอูพร้อมกับสามีซึ่งเป็นเจ้าเมือง มารับนางที่โรงหมอและสอบถามอาการ แต่อึนอูบอกว่านางเป็นไข้หวัดเล็กน้อย แม่ของนางไม่เชื่อและต้องการพานางกลับไปรักษาต่อที่บ้านของตัวเองโดยเสนอค่ารักษาให้คเยจีฮันมากกว่าปกติเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวกลับไปอยู่ที่บ้านแม่สามีอีก แต่อึนอูยืนกรานว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านสามี

เซยอบวิ่งตามท่านยายสมองเสื่อมไปด้วยความเป็นห่วง จึงเห็นนางนำตะกร้าดอกไม้และผลไม้ไปวางไว้ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขาจึงถามชายเจ้าของบ้านหากมีคำว่า”พุง” อยู่ในชื่อและถามถึงท่านแม่ ซึ่งเขาตอบว่าท่านตายไปหลายปีแล้ว เมื่อเซยอบกลับมาที่โรงหมอและบอกท่านยายว่าเขาเพิ่งไปหาเพื่อนมา ท่านยายจึงบอกว่าเพื่อนๆ คงจะไม่ชอบเขาที่มีแม่อย่างท่านซึ่งยังมีชีวิตอยู่ ไม่เช่นนั้นทุกคนคงมีความสุขและได้ดีกว่านี้รวมทั้งภรรยาของเขาก็คงไม่หนีไป เซยอบได้ยินดังนั้นจึงคิดถึงคำพูดของเจ้าของบ้านที่บอกว่าแม่ของเขาตายไปหลายปีแล้ว

อึนอูกำลังจะกระโดดหน้าผาเพื่อฆ่าตัวตายอีก แต่เซยอบช่วยนางไว้ได้และบอกว่าหากเขาไม่อนุญาต นางก็ห้ามตายและเขาจะรักษานางให้หาย แต่อึนอูบอกว่าร่างกายของนางไม่ได้เจ็บป่วยแล้วเขาจะรักษาได้อย่างไร เซยอบปลอบใจด้วยคำพูดที่นางเคยบอกกับเขาเพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไป อึนอูร้องไห้เสียใจเพราะไม่มีทางออกให้กับชีวิต หากนางกลับไปอยู่กับพ่อแม่ นางก็จะถูกประหารตามกฎหมาย แต่หากนางอยู่บ้านสามีต่อไป นางก็จะเหมือนคนตายทั้งเป็น เซยอบขอโอกาสจากนางเพื่อได้ช่วยชีวิตและหาทางออกให้กับนาง

ในคืนนั้นเซยอบพาอึนอูไปนอนกับท่านยายที่โรงหมอ ซึ่งท่านยายบอกว่านางควรจะให้เซพุงฝังเข็มที่หัวใจเพื่อรักษาอาการป่วย และหากแม่สามีมาราวีอีก ท่านก็จะดุด่าและไล่นางไป อึนอูจึงเล่าว่านางได้พบหน้าสามีครั้งแรกและครั้งสุดท้ายตอนที่เขาอยู่ในโลงศพ หลังจากนั้นแม่สามีก็รังเกียจและประณามว่านางทำให้ครอบครัวต้องล่มสลาย แม่สามียังแนะนำวิธีฆ่าตัวตายให้กับนางอีกด้วยเพื่อทำให้ครอบครัวดีขึ้น เซยอบที่ยืนอยู่ด้านนอกจึงได้ยินเรื่องราวทุกอย่าง

หนูน้อยจางกุนมีความสามารถในการแยกแยะสมุนไพรในการทำยาและรู้สรรพคุณทุกชนิด ความสามารถของเขาทำให้เซพุงคิดได้ว่าอึนอูอาจถูกแม่สามีวางยาด้วยการนำสมุนไพรที่ลักษณะคล้ายกันมาต้มให้กิน เขาจึงไปพบแม่สามีพร้อมกับความจริงข้อนี้เพื่อขอให้นางปล่อยอึนอูไปและคิดเสียว่านางได้ตายไปแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาก็จะรายงานเจ้าเมือง

เซยอบพาอึนอูกับท่านยายไปพบกับลูกชายของท่านที่เขานัดไว้ให้ แต่ลูกชายของท่านกลับบอกท่านยายว่าไม่ต้องไปที่บ้านของเขาอีกและชีวิตของเขาก็สุขสบายดีโดยไม่มีแม่ อึนอูต่อว่าและพูดเพื่อให้เขาได้คิด ท่านยายเปิดของในห่อผ้าที่ติดตัวอยู่ตลอดเวลาซึ่งเป็นของที่ท่านเตรียมให้ลูกในวันเกิดทุกปี “พุง”ลูกชายของท่านจึงร้องไห้และกล่าวขอโทษแม่ในความโง่เขลาของตนเองซึ่งทำให้ท่านยายมีความสุขมาก แต่ท่านไม่ยอมกลับไปอยู่กับลูกชายเพราะทุกคนที่โรงหมอก็คือครอบครัวของท่านเช่นกัน เซยอบบอกกับอึนอูว่าต่อไปนี้เขาคือยูเซพุงที่จะช่วยเหลือผู้คนต่อไป

ในคืนวันตลาดนัดที่มีเพียงเฉพาะผู้หญิงเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ บ่าวของอึนอูขออนุญาตออกไปเที่ยว แต่เซพุงขอถุงเงินของนางเพื่อเป็นข้ออ้างที่จะพาอึนอูออกไปเพื่อนำถุงเงินไปให้ ขณะที่ทั้งคู่ใช้เวลาด้วยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาได้พบกับโจชินอูซึ่งเข้ามาทักทายอึนอู