สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist ตอนที่ 1

ยูเซยอบ ชายหนุ่มหน้าตาดีผู้มีความรู้หลากหลายด้านโดยเฉพาะทักษะในด้านการแพทย์ เขาทำงานในสำนักหมอหลวงตำแหน่งหัวหน้าฝังเข็ม เมื่อเซยอบฝังเข็มรักษาองค์รัชทายาทจนหายจากพระประชวร ทำให้พระราชาทรงพอพระทัยและประทานรางวัลให้กับเขาพร้อมกับฉายา “เข็มสวรรค์”

ยูฮูมยอง พ่อของเซยอบ รับตำแหน่งที่ปรึกษาสูงสุดในสำนักหมอหลวง พระราชาทรงเริ่มประชวรจากเหตุตุ่มพองตามผิวหนังแต่ก็ทรงมีแผนที่จะยึดดินแดนทางเหนือเพื่อช่วยตัวประกันที่นั่น แต่รองอัครมหาเสนาบดีโจแทฮักกับพรรคพวกไม่เห็นด้วยกับพระองค์ ในกลางดึกพระราชาทรงตื่นบรรทมจากฝันร้ายและพระอาการที่แย่ลง พระองค์ทรงคิดว่าจะต้องรีบดำเนินการโจมตีแดนเหนือให้เร็วที่สุด จึงทรงส่งสาส์นไปให้แม่ทัพใหญ่ แต่สาส์นนั้นไม่ถึงมือท่านแม่ทัพเพราะผู้ส่งสาส์นถูกลอบสังหารระหว่างทางและสาส์นนั้นก็ถูกยึดไป

ขณะประชุมเหล่าเสนา พระราชาทรงมีพระอาการแย่ลงและหมดพระสติไปเพราะถูกโจแทฮักวางยา ยูเซยอบไม่อาจฝังเข็มให้พระองค์ได้เพราะจะต้องกรีดหนองออกเสียก่อน เขาแปลกใจที่ตุ่มฝีหนองผุดขึ้นมากมายเพียงชั่วข้ามคืน เขาจึงแนะนำองค์รัชทายาทให้เชิญหมอหลวงมารักษาฝ่าบาทจะดีกว่า ระหว่างที่หมอหลวงยังมาไม่ถึง ฝ่าบาททรงขอร้องเซยอบให้ฝังเข็มให้พระองค์เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด ยูฮูมยองพยายามห้ามลูก แต่เมื่อฝ่าบาททรงหมดพระสติไปอีกครั้ง เซยอบจึงตัดสินใจกรีดตุ่มฝีเพื่อรีดหนองให้พระองค์แต่มีเลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากบาดแผลอย่างผิดปกติจนทำให้ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์ เซยอบจึงถูกคุมขัง

ยูฮูมยองทูลองค์รัชทายาทว่าพระราชาทรงถูกวางยาเพราะมีดเงินที่เซยอบใช้กรีดฝีให้พระองค์นั้นเปลี่ยนสีไปจากเดิม เขาจึงจะสืบให้ได้ว่าใครเป็นผู้ลงมือและด้วยเหตุผลอะไร จนกระทั่งนางในจากห้องเครื่องนำสมุนไพรพิษชนิดหนึ่งมามอบให้เขา ยูฮูมยองสอบถามข้อมูลสมุนไพรชนิดนี้จากผู้เชี่ยวชาญแต่ไม่มีผู้ใดบอกเพราะเกรงกลัวอำนาจของโจแทฮัก ยูฮูมยองจึงค้นคว้าจากตำราแพทย์และเตรียมจะทูลองค์รัชทายาท แต่เขาถูกลอบสังหารเสียก่อนโดยมีนางในผู้นั้นแอบเห็นเหตุการณ์ด้วยความตกใจกลัว

องค์รัชทายาทที่ขึ้นครองบัลลังก์เป็นพระราชาทรงรู้เรื่องการลอบวางยาเสด็จพ่อแล้ว แต่พระองค์ทรงต้องการสืบเรื่องนี้ต่อไปโดยไม่ให้ใครรู้ จึงทรงมีพระราชโองการลงโทษยูฮูมยองที่ตายไปแล้วโดยปลดจากตำแหน่งยศและสถานะในราชสำนักรวมทั้งยึดคืนทรัพย์สินที่เคยได้รับพระราชทานทั้งหมด เพื่อทำให้ยูเซยอบหรือหัวหน้าหมอฝังเข็ม ยูเซยอบซึ่งเป็นพระสหายคนสนิทได้รับโทษที่เบาลงโดยปลดจากตำแหน่งและถูกขับไล่ออกจากฮันยาง ในพระทัยของพระองค์ทรงต้องการให้ยูเซยอบเปิดโปงความจริงให้ได้

คุณหนูซออึนอูเข้าป่าเพื่อตามหาฆาตกรที่ฆ่านางข้าหลวงชเวและไก่ที่ถูกขโมยไป เมื่อเห็นเซยอบยืนอยู่ที่ปลายหน้าผาในอาการสิ้นหวัง นางจึงคิดว่าเขากำลังคิดสั้นจึงรีบเข้าไปช่วยและเห็นกล่องเข็มประจำตัวพร้อมกับเครื่องประดับเสื้อผ้า นางจึงรู้ว่าเขาคือหมอหลวงจากฮันยางและพูดให้สติว่าหากเขาไม่รักษาชีวิตของตัวเองไว้ก่อนแล้วจะรักษาชีวิตผู้อื่นได้อย่างไร เมื่อรู้ว่าเซยอบเดินทางมาพร้อมกับบ่าวรับใช้คนหนึ่ง นางจึงขอให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อรักษาชีวิตของผู้อื่น

หนึ่งปีต่อมา...
เซยอบให้บ่าวของเขานำหยกชิ้นสุดท้ายไปขายเพื่อประทังชีพ ระหว่างรอบ่าวอยู่นั้น เซยอบไม่มีความกล้าพอที่จะฝังเข็มให้ชายที่กำลังอาการหนักตรงหน้าเพราะอาหารติดคอ คเยจีฮันที่นั่งดื่มอยู่ตรงนั้นและเห็นเหตุการณ์จึงเข้าช่วยชีวิตชายผู้นั้นไว้และดูแคลนเซยอบที่ไม่อาจเป็นหมอฝังเข็มได้ คเยจีฮันบอกกับเซยอบว่าเขาอยู่ที่โรงหมอคเยซู

เซยอบยังคงร่อนเร่และตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฝันร้าย เขาเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งเดินลงน้ำเพื่อฆ่าตัวตาย เมื่อช่วยนางขึ้นมาจากน้ำและจำได้ว่านางคืออึนอูหญิงสาวที่เขาพบก่อนหน้านี้ เซยอบพยายามช่วยชีวิตนางด้วยการผายปอดเพราะยังไม่กล้าพอที่จะฝังเข็มให้กับใครอีก จากนั้นเขาก็พานางไปที่โรงหมอคเยซูเพราะอึนอูยังไม่ฟื้น คเยจีฮันช่วยชีวิตอึนอูไว้ได้ แต่เมื่อรู้ว่าเซยอบคือใคร คเยจีฮันจึงขอให้เซพุงและบ่าวของเขาพักค้างคืนที่นั่นจนกว่าอึนอูจะฟื้น

เช้าวันต่อมา คเยจีฮันต้องการคิดค่ารักษาอึนอูจากเซยอบ แต่หากว่าไม่มีเงิน เซยอบจะต้องอยู่ช่วยงานเป็นเวลาสิบเอ็ดวันไม่เช่นนั้นจะถูกส่งตัวไปให้เจ้าเมือง บ่าวของเขาจึงแนะนำว่าควรทำตามข้อตกลงของคเยจีฮันไปก่อน คนไข้รายแรกที่คเยจีฮันมอบหมายให้เซยอบรักษาก็คือน้องชายที่เป็นนักไต่เชือกที่มักจะปวดหัวเวลาทำการแสดง แต่เซยอบและนักไต่เชือกกลับนั่งดื่มเหล้าด้วยกันจนเมามายและบอกว่าตนเองไม่ใช่หมออีกต่อไปแล้ว

เช้าวันต่อมาเซยอบรับปากว่าจะรักษาอาการปวดหัวของนักไต่เชือกจนกว่าจะหายและขอให้คเยจีฮันฉีกสัญญาทิ้ง แต่คเยจีฮันขอให้แลกเปลี่ยนด้วยการทำให้น้องชายสามารถเดินบนเชือกได้อีกครั้ง เมื่อสามเดือนก่อนเขาตกจากเชือกและหลังจากนั้นจึงต้องดื่มทุกครั้งก่อนทำการแสดงจนทำให้เขากลายเป็นคนติดเหล้า

เซยอบต้องการบำบัดอาการติดเหล้าของนักไต่เชือกก่อนจะรักษาอาการเวียนหัว แต่อาการของเขาฟื้นตัวได้ช้าเพราะไม่ได้ฝังเข็ม นอกจากนั้นเขาก็มีอาการป่วยที่ใจเพราะหมกมุ่นกับการไต่เชือกมากเกินไป เซยอบหาวิธีฝึกให้เขาไต่เชือกที่วางบนพื้นดินจนทำให้จิตใจของเขาดีขึ้นและจินตนาการว่าตนเองสามารถไต่เชือกได้อีกครั้ง คเยจีฮันเห็นว่าเซยอบยังไม่อาจฝังเข็มให้ใครได้ จึงแนะนำให้ใช้คำพูดเพื่อรักษาจิตใจคนไข้เช่นเดียวกับที่เขารักษานักไต่เชือก

คเยจีฮันพาเซยอบไปนอกสถานที่เพื่อรักษาอาการทางจิตใจของนายหญิงซึ่งเป็นแม่ของอึนอู ทำให้เขาได้พบกับอึนอูอีกครั้งขณะที่ข้อมือของนางบาดเจ็บเพราะการทำร้ายตัวเอง