สปอยล์ Melancholia ตอนที่ 2

ยุนซูแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับซึงยูว่าเธอคือครูสอนคณิตศาสตร์ประจำชั้น ม.5 และทำโทษที่เขาโกหกว่าไม่ได้เป็นคนแก้โจทย์ของเธอด้วยการบอกเขาให้นำกล้องถ่ายรูปมาที่ห้องเรียนในวันจันทร์หน้าที่จะถึง

โนจองอาและโนยอนอูเป็นพี่น้องที่ไม่ลงรอยกันนัก โนยอนอูเป็นเพื่อนเก่าของจียุนซูและบริหารโรงเรียนมัธยมต้นนานาชาติอาซอง ยอนอูไม่ชอบแนวคิดของจองอาที่มองการศึกษาเป็นเรื่องธุรกิจและทำตัวเหมือนเป็นคนในครอบครัวแท้ๆ ที่ชอบแสดงความเป็นเจ้าของอาซอง เพราะโนจองอาเป็นเพียงลูกนอกสมรสเท่านั้น

โนจองอาวางแผนว่าจะจัดการแข่งขันคณิตศาสตร์ระดับโรงเรียนก่อนที่จะจัดการแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิกนานาชาติ เพื่อเป็นการจัดฉากบังหน้ากระทรวงศึกษาธิการ ส.ส.ซองมินจุนบอกว่าการแข่งคณิตศาสตร์โอลิมปิกพวกเขาควรจะเลือกคนในโรงเรียนอาซองเข้าไปเป็นหนึ่งในคณะกรรมการตัดสินด้วย จองโนอาไม่ได้ให้ความสำคัญกับครูยุนซูและมองว่าเธอเป็นเพียงภาชนะที่ใส่เด็กที่จะเข้าแข่งขันเท่านั้น

ยุนซูดีใจเมื่อรยูซองแจบอกว่าอีกไม่นานจะมีการแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิกนานาชาติระดับมัธยมต้นและมัธยมปลายโดยความร่วมมือระหว่างกระทรวงศึกษาธิการและสมาคมคณิตศาสตร์ เพราะเธอคิดว่าแบคซึงยูจะมีโอกาสเข้าแข่งขันด้วย โนจองอาบอกให้ยุนซูตั้งโจทย์สำหรับการแข่งขันในโรงเรียน เพราะจะมีนักเรียนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ถูกคัดเลือกไปเป็นตัวแทนในการแข่งระดับโอลิมปิกนานาชาติ

ยุนซูดูประวัติผลการเรียนของซึงยูและต้องแปลกใจที่ผลคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ของเขาต่ำมากทั้ง ๆ ที่เขาชอบวิชานี้ถึงแม้จะโกหกว่าไม่สนใจก็ตาม ยุนซูใช้รูปถ่ายจากกล้องของซึงยูมาทำประกาศการรับสมัครผู้เข้าแข่งขันโดยไม่จำกัดคุณสมบัติ จากนั้นเธอก็ตั้งโจทย์หนึ่งข้อเพื่อให้ซึงยูแก้ เขาไม่เข้าใจว่าครูยุนซูทำแบบนี้กับเขาทำไม เธอจึงบอกว่าเขาไม่ใช่เด็กพิเศษหรือฉลาดกว่าใคร แต่การที่เขามองโลกในมุมของคณิตศาสตร์คือความพิเศษของเขา และนั่นคือสิ่งที่เธอชอบ

แบคมินชิกพ่อของซึงยูไปพบครูยุนซูพร้อมกับคลิปที่ซึงยูแข่งขันคณิตศาสตร์เมื่อแปดปีก่อนซึ่งในตอนนั้นเขาชื่อว่าแบคมินแจ เขาขอร้องยุนซูให้ช่วยผลักดันลูกชายให้ได้เข้าแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิกที่จะมาถึง ยุนซูดูคลิปแล้วและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับซึงยูกันแน่ มินชิกเปลี่ยนชื่อลูกชายเป็นแบคซึงยู เพราะหลังจากที่กลับจากอเมริกา ซึงยูถูกเรียกว่าเป็น “อัจฉริยะล้มเหลว“ ยุนซูไม่รับปากที่จะทำตามที่มินชิกขอร้องเพราะเธอยังไม่รู้ประวัติของซึงยูและคิดว่าสิ่งที่ซึงยูต้องการตอนนี้ไม่ใช่การชี้นำจากเธอ

เยรินไม่อยากให้มีการจัดการแข่งขันเพราะเห็นว่าไม่จำเป็น โนจองอาคิดว่าเยรีมีความกดดันจากพ่อแม่และทางโรงเรียนเพราะทุกคนคาดหวังในตัวเธอไว้สูงมาก จองอาจึงบอกเยรินว่าต้องทำให้ได้ ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกทิ้งเพราะในโรงเรียนอาซองยังมีเด็กที่ฉลาดอีกเยอะ

ในคืนนั้นยุนซูค้นหาประวัติเด็กอัจฉริยะแบคมินแจและคิดอะไรบางอย่าง เธอนอนไม่หลับจึงไปที่โรงเรียนเพื่อจะลบโจทย์นั้นเพราะไม่ต้องการบีบบังคับซึงยู แต่เมื่อเห็นซึงยูกำลังแก้โจทย์ของเธอที่กระดานดำ ยุนซูจึงเข้าไปช่วยทำพร้อมกับเขาจนกระทั่งเช้าก็ยังไม่ได้คำตอบ ซึงยูคืนเข็มกลัดคำว่าแคลคูลัสให้ยุนซู เพราะเขาเพิ่งเห็นว่ามันตกอยู่ในห้องเมื่อตอนที่สลับกระเป๋ากัน ยุนซูบอกซึงยูว่าต่อไปนี้ไม่ต้องมาแต่เช้าอีกแล้ว เพราะสิ้นสุดบทลงโทษจากเธอ เธอรู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่ได้เจอเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นแบคมินแจหรือแบคซึงยูก็ตาม

รองครูใหญ่ชเวซองฮันมาโรงเรียนในตอนเช้าตรู่และเห็นพวกเขาทั้งคู่ จึงอัดคลิปไปให้โนจองอาดูและบอกว่ายุนซูและซึงยูอยู่ด้วยกันทั้งคืน โนจองอาขอดูแฟ้มประวัติของซึงยูเมื่อชเวซองฮันมั่นใจว่าเป็นเด็ก ม.6 ที่จองอาสั่งให้สืบ

จองอาต้องการให้อาซองเป็นโรงเรียนเอกชนเฉพาะทางเพียงแห่งเดียว เธอจึงขอให้ ส.ส.ซองมินจุนหาทางช่วยเหลือโดยอ้างว่ามันจะเป็นประโยชน์กับเขาเองในการเลือกตั้งครั้งหน้าด้วย ซองมินจุนจึงขอให้จองอาช่วยทำให้ระดับของเยรินไม่มีปัญหาในโรงเรียนด้วยเช่นกันเพราะรู้ดีว่าในการแข่งขันที่จะถึง เยรินไม่มทางเอาชนะซึงยูได้ จองอามีแผนบางอย่างในใจจึงวานให้ชเวซองฮันโทรไปนัดพ่อของแบคซึงยูให้มาที่โรงเรียน จองอาให้พ่อของซึงยูดูคลิปที่เขากำลังแก้โจทย์ของครูยุนซูและบอกว่า ครั้งนี้จะให้ซึงยูล้มเหลวอีกไม่ได้เพราะโรงเรียนอาซองต้องการอัจฉริยะอย่างเขา

ขณะที่พ่อแม่ของซึงยูดูคลิปในวัยเด็กที่เขามีแววอัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ ซึ่งหลายคนบอกว่าเขาเป็นเด็กอัจฉริยะที่กลายเป็นคนโง่และล้มเหลวแต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อซึงยูกลับถึงบ้าน พ่อของเขาบอกให้เริ่มต้นใหม่และเตรียมตัวสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายวิทยาศาสตร์และคุณครูได้มอบจดหมายแนะนำมาให้แล้ว แต่ซึงยูปฏิเสธเพราะไม่ต้องการสอบอะไรทั้งนั้น พ่อของเขาโมโหจึงลากไปดูถ้วยรางวัลต่างๆ ที่เคยได้รับและบอกว่ารอมาแปดปีแล้วและต้องการให้ลูกทำให้ได้อีกครั้ง ซึงยูมองเห็นภาพใครบางคนจากกระจกตู้ใบนั้นและรีบวิ่งออกจากบ้านไป หลังจากที่ยุนซูส่งรยูซอนแจกลับไปแล้ว เธอเห็นซึงยูวิ่งออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก ซึงยูต่อว่าเธอเพราะคิดว่าเธอคือครูที่พ่อของเขาพูดถึงและให้เขาไปสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายวิทยาศาสตร์ ยุนซูแปลกใจเพราะเธอไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน

วันต่อมายุนซูบอกซึงยูว่าให้เริ่มเรียนคณิตศาสตร์กับเธอและไม่ต้องไปเรียนที่ไหนทั้งนั้น ยุนซูรับปากว่าจะโน้มน้าวพ่อของเขาให้เปลี่ยนใจ แต่ซึงยูบอกว่าเขาแก้โจทย์ของเธอข้อนั้นไม่ได้และขอยอมแพ้ เมื่อพ่อของซึงยูมารับเพื่อไปสอบสัมภาษณ์ที่โรงเรียนใหม่ ยุนซูจึงขอร้องให้เธอได้เป็นคนดูแลซึงยู แต่พ่อของซึงยูบอกว่าในตอนแรกเธอเป็นคนที่ปฏิเสธเอง

ระหว่างทางที่พ่อขับรถออกไป ซึงยูที่นั่งอยู่ในรถมองเห็นครูยุนซูยืนมองจนลับตา ทุกสิ่งอยู่ในสายตาของโนจองอาที่กำลังมองมาจากด้านบน ซึงยูเพิ่งรู้จากพ่อว่าจดหมายแนะนำฉบับนั้นเป็นของโนจองอา เขาขอพ่อเรียนต่อที่อาซองเหมือนเดิมและจะตั้งใจเรียนคณิตศาสตร์ แต่พ่อของเขาบอกว่าประกาศขายบ้านและปิดกิจการร้านกาแฟไปแล้วเพื่อใช้หนี้ อีกไม่นานพวกเขาจะย้ายไปอยู่ชานเมืองและซึงยูจะได้อยู่หอพักที่โรงเรียนแห่งใหม่

เมื่อถึงวันสอบแข่งขันคณิตศาสตร์ของโรงเรียนมัธยมปลายอาซอง ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก่อนการเริ่มสอบ ยุนซูยังคงมีความหวังว่าซึงยูจะกลับมาสอบที่นี่ ขณะที่เขากำลังนั่งสอบย้ายโรงเรียนใหม่อยู่เพียงลำพังคนเดียวที่โรงเรียนมัธยมปลายวิทยาศาสตร์ ยุนซูกำลังจะปิดประตูห้องสอบและต้องตกใจพร้อมกับทุกคนเมื่อคนที่กำลังจะเข้ามาในห้องนั้นคือแบคซึงยู เขาบอกกับครูยุนซูว่าเจอคำตอบของโจทย์ข้อนั้นแล้ว ทั้งซึงยูและยุนซูต่างก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ