สปอยล์ The Light in Your Eyes ตอนที่ 12

ในปี 1970
หลังจากที่ฮเยจากับจุนฮาแต่งงานกัน พวกเขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข และมีลูกชายด้วยกัน ชื่อแดซัง จุนฮาพยายามปรับตัวและช่วยฮเยจาเลี้ยงลูก จุนฮาเติบโตมาโดยที่ไม่เคยได้รับความรักจากพ่อเลย เขาจึงไม่รู้ว่าจะต้องเลี้ยงดูลูกเช่นไร แต่ดีที่ว่าฮเยจาคอยปลอบใจและให้กำลังใจเขาและช่วยเลี้ยงดูแดซังด้วยกัน

แต่ทว่าวันนึงจุนฮากลับหายตัวไป ฮเยจาตามหาจุนฮา และรู้ว่าจุนฮาถูกควบคุมตัวอยู่แล้ทางตำรวจกำลังสอบสวนเขาอยู่ ทางบก.ขอร้องทางตำรวจให้ฮเยจาได้ไปเจอจุนฮาจุนฮาใส่ชุดนักโทษและสภาพถูกซ้อมจนน่วมไปหมด จุนฮาบอกให้กลับบ้านและบอกว่าเขาไม่เป็นไร

เพียงไม่นานก็มีใบมรณบัตรส่งมาถึงที่บ้าน จุนฮาเสียชีวิตจากอาการปอดบวมระหว่างการสอบสวน ฮเยจาไปที่สถานีตำรวจเพื่อไปรับอัฐิ และของใช้ของจุนฮาแต่ทว่านาฬิกาที่ฮเยจาซื้อให้จุนฮากลับหายไป และนาฬิกานั้นอยู่ที่ตำรวจคนที่พาฮเยจาไปเยี่ยมจุนฮาในคราวนั้น ฮเยจาพยายามทวงนาฬิกาของจุนฮาคืน แต่เขาก็ไม่ยอมให้ฮเยจา

ปัจจุบัน
คุณยายฮเยจาที่เป็นอัลไซเมอร์ อาการของคุณยายทรุดลงเรื่อยๆ เธอจำลูกสะใภ้ไม่ได้ บางครั้งก็จำลูกชายตัวเองไม่ได้ แดซังใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเพราะขาที่พิการของเขา วันนึงที่หิมะตกหนัก คุณยายฮเยจาหายตัวไป แดซังรีบออกตามหาและไปเจอว่าแม่ของเขากำลังกวาดหิมะอยู่ ทำให้แดซังได้รู้ว่าที่ผ่านมาแม่ของเขาเองที่เป็นคนกวาดหิมะทุกครั้งเพราะกลัวว่าแดซังจะหกล้ม..

แดซังตัดสินใจออกจากงานเพื่อจะพาแม่ไปอยู่ต่างจังหวัด เพราะไม่อยากให้แม่ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลจนวาระสุดท้าย

ฮเยจาป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์ บางครั้งเธอมักจะหวนย้อนกลับไปช่วงเวลาที่เธอมีความสุข

ฮเยจาเห็นจุนฮาอยู่ตรงหน้าจึงรีบวิ่งไปหาเขา ที่ริมทะเล จุนฮาที่อ้าแขนรอฮเยจาอยู่ ทั้งคู่สวมกอดกันอย่างมีความสุข จุนฮาชวนฮเยจามาอยู่ด้วยกันและบอกว่าจะไม่แยกจากกันไปไหนอีก

ชีวิตทุกชีวิตถึงจะเจอเรื่องร้ายๆ แต่ก็มีความสุขปะปนอยู่บ้าง ว่ากันว่าชีวิตเรานั้นเป็นเพียงความฝันแต่มันก็เป็นสิ่งล้ำค่า

"อย่าเสียเวลาไปกับการจมอยู่กับอดีตและอย่าไปกังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง จงใช้ชีวิตอยู่กับวันนี้"