สปอยล์ It’s Okay to Not Be Okay ตอนที่ 9

มุนยองชวนคังแทไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติเซเรนเกตี ประเทศแอฟริกา แต่ว่าคังแทไม่มีพาสปอร์ต เขาจึงชวนมุนยองไปเกาะเซจูแบบไปเช้าเย็นกลับ แต่มุนยองต้องการค้างหนึ่งคืน คังแทจึงบอกว่าหากค้างคืนก็ต้องพาพี่ซังแทไปด้วย ทำให้มุนยองไม่พอใจจนเหยียบคันเร่งเร็วขึ้น และไปหยุดที่โขดหินริมทะเล และทิ้งคังแทไว้ที่นั่น

คังแทแวะไปกินพิซซ่าที่ร้านของแจซู แจซูสังเกตว่าช่วงนี้คังแททำตัวแปลกๆ เขาเดาว่าคังแทติดไวรัสโรคจิตจากมุนยองตอนที่โดนเธอแทงฝ่ามือและไวรัสวิ่งเข้ากระแสเลือด ทำให้คังแทมีความคิดแบบสุดโต่ง คังแทบอกว่าเขาอยากไปเที่ยวและฝากให้แจซูดูแลพี่ซังแท

พี่ชายของอารึมมารับเธอออกจากโรงพยาบาล เพื่อจะให้ไปอยู่กับเขาที่อเมริกา เพราะไม่ต้องการให้สามีเก่ามารังควาญเธออีก ผอ.ยอมให้เธอกลับบ้านได้แต่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดก่อน จองแท คนรักของอารึมเสียใจมากเมื่อต้องแยกจากเธอ คนไข้ยูซอนแฮ ที่คิดว่าตัวเองเป็นร่างทรง จึงบอกว่าพรุ่งนี้เขาจะพบผู้มีบุญคุณทางทิศตะวันตก

ซังแทดูการ์ตูนและพูดตามบทได้ทุกประโยค เมื่อมุนยองเดินเข้ามา เธอบอกว่าไม่ชอบเจ้าดูลี่ในการ์ตูน แต่ชอบโกกิลดงมากกว่าเพราะจิตใจดี พี่ซังแทเห็นด้วยและบอกว่ากิลดงเป็นผู้ปกครองของดูลี่ เช่นเดียวกับเขาที่เป็นผู้ปกครองของคังแทที่น่าเชื่อถือและไว้ใจได้ เพราะว่าเป็นพี่ชาย มุนยองจึงบอกว่าเขามีจินตนาการเหมือนเธอ และขอเป็นคู่หูกับพี่ซังแท

เมื่อคังแทกลับมาจึงขอคุยกับมุนยองเรื่องไปเที่ยว คังแทบอกว่าสำหรับเขา แค่วันเดียวก็พอแล้ว สำหรับการออกนอกลู่นอกทางที่ฝันมาทั้งชีวิต มุนยองจึงว่าเขาไม่เหมือนผู้ดูแลคนป่วย แต่เป็นครูฝึกสัตว์ที่เลี้ยงเธอให้เชื่อง แต่คังแทบอกว่าเขาคิดตรงกันข้าม เพราะบ่อยครั้งที่เธอทำให้เขาทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ เช่นตอนที่ชกหน้าสามีเก่าของอารึม เขาไม่เห็นหรือไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นจึงคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้วถึงขนาดทนไม่ไหว แต่มุนยองบอกว่าเขาไม่ได้บ้า แต่ว่าเท่ต่างหาก คังแทสบตามุนยอง และในขณะที่พวกเขากำลังจะจุมพิตกันนั้น เสียงเจ้ากวางในป่าก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน ทำให้ทั้งคู่หยุดชะงักด้วยความขวยเขิน คังแทจึงนัดว่าพรุ่งนี้ตอนสายพวกเขาจะออกไปเที่ยวด้วยกัน

นัมจูรีนอนไม่หลับจึงชวนยูซึงแจขึ้นไปดื่มบนดาดฟ้า เมื่อจูรีระบายความในใจที่รักคังแทข้างเดียว ซึงแจจึงบอกว่าจูรีเหมาะกับคนใกล้ตัวที่เป็นผู้ชายสูงอายุ ไม่มีความขวยเขิน ทำตัวสบายๆ และเป็นนักธุรกิจที่ใจกว้าง โดยที่ประธานอีแอบนั่งฟังอยู่ห่างๆ
คนไข้ทุกคนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ขณะที่ผอ.โอ เล่นกีต้าร์ให้พวกเขาฟัง ยกเว้นโกแดฮวาน จากนั้น ผอ.จึงชวนโกแดฮวานไปเดินเล่น โกแดฮวานบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นปีศาจภายใต้ใบหน้าที่งดงาม และเธอฆ่าคน แต่ว่าโดนเขาฆ่าตายไปแล้วแต่ก็ยังกลับมาเพื่อจะฆ่าเขา ผอ.โอฟังด้วยความแปลกใจ

คนไข้พัคอ๊กรันแย่งหนังสือนิทาน “การสังหารของแม่มดตะวันตก” จากมือของหัวหน้าพยาบาล และบอกว่าเธอยังอ่านไม่จบ เมื่อเห็นกระดาษบาดมือหัวหน้าพยาบาลจนเลือดออก เธอยังบอกอีกว่าแตะต้องของของคนอื่นก็ต้องเป็นแบบนี้ หัวหน้าพยาบาลบอกนัมจูรีว่าวันนี้ ผอ.อนุญาตให้จูจองแทออกไปค้างข้างนอกได้ คงต้องแอบตกลงอะไรกันไว้แน่ๆ
 
ก่อนไปเที่ยว คังแทบอกให้พี่ซังแทไปรอที่บ้านแจซูและจะไปรับเขาตอนดึกๆ พี่ซังแทเอาแต่พูดว่าเขาเป็นคู่หูกับโกมุนยอง แปลว่าเพื่อนสนิท ส่วนคังแทเป็นคู่หูกับแจซู มุนยองแต่งตัวอลังวังเวอร์เพื่อจะไปเที่ยวกับคังแท จนเขาเอ่ยปากว่าเธอจะไปเล่นละครสัตว์ และขอให้เธอแต่งตัวธรรมดาๆ แต่เธอไม่ชอบความธรรมดา และรื้อสัมภาระของเขาออกหมด เธอขอให้เขาดูแลเธอก็พอและไม่ต้องเอาอะไรไปทั้งนั้น

ทันใดนั้นเอง ผอ.โทรให้คังแทไปหา เพื่อคุยอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นคังแทมองนาฬิกา จึงแซวว่าจะไปเดตกับมุนยอง คังแทถามว่าคนที่แต่งตัวเวอร์วัง เขาคิดอะไรอยู่ ผอ.จึงตอบว่าเป็นอาวุธที่ใช้ปกป้องตัวเองจากความอ่อนแอ เปรียบเสมือนเสื้อเกราะ และขอให้เขาดูแลมุนยองดีๆ

ระหว่างที่มุนยองรอคังแท เธอถามพี่ซังแทถึงผู้หญิงที่คังแทเคยคบ แต่พี่ซังแทบอกว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง เพราะในโลกนี้คังแทชอบพี่มากที่สุด มุนยองจึงรำพึงออกมาว่าจะพาไปเที่ยวให้สนุกสุดเหวี่ยงที่สุด แต่พี่ซังแทบอกว่าให้เธอเล่นกับมังแทเพราะเขายกให้เธอไปแล้ว และคังแทต้องเล่นกับเขาเท่านั้น เมื่อมุนยองถามว่าเคยเกลียดคังแทหรือเปล่า พี่ซังแทกลิ้งดินสอไปมาโดยที่ไม่ตอบอะไร เธอจึงพูดถึงนิทานเรื่อง “พระราชาหูลา” หากพี่ซังแทไม่ตอบ ก็จะเหมือนพระราชาที่เก็บความลับไว้คนเดียว สุดท้ายก็จะอกแตกตาย จึงต้องเล่าให้ใครสักคนฟัง พี่ซังแทยังไม่ทันได้ตอบมุนยอง แจซูก็มารับซะก่อน

ขณะที่ขับรถไปเที่ยวกับมุนยอง คังแทนึกถึงคำพูดของ ผอ. ว่ามุนยองไม่ได้คิดถึงแม่แต่เป็นความกลัว และคำพูดของโกแดฮวานอาจจะไม่น่าเชื่อถือร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะเป็นคนไข้สมองเสื่อม และต้องเตรียมรับมือนักเขียนโดฮีแจให้ดี หากว่าเธอยังไม่ตายและกลับมาหาลูกและสามี

คังแทพามุนยองไปที่สะพานแกว่งซึ่งเชื่อมระหว่างภูเขา มุนยองรู้สึกกลัวจึงขอขี่หลังคังแท แต่คังแทบอกให้เธอเดินและร้องเพลงไปด้วย ก่อนไปกินอาหาร มุนยองชวนคังแทถ่ายรูปด้วยกันและขอให้เขาทำท่าเท่ๆ จากนั้นจูจองแทและอารึมก็โทรหาคังแทเพื่อให้เขาไปจ่ายค่าที่พักโฮมสเตย์ให้ จองแทบอกว่าเขาแลกเปลี่ยนวันกับลุงคันพิลอง เพื่อออกมาหาอารึม ระหว่างที่คังแทไม่เห็นด้วยและคัดค้านว่าผิดกฎของ รพ. มุนยองก็เดินไปชำระเงินให้เรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งเปิดห้องติดกันสำหรับเธอและคังแทอีกด้วย โดยอ้างว่าเขาต้องเฝ้าคนไข้ไว้เพื่อไม่ให้หนี

คืนนี้แม่ของจูรีทำอาหารเลี้ยงทุกคนและถามว่าคังแทไปไหน ซังแทบอกว่าเขาเป็นคู่หูกับมุนยองและไม่มีความลับต่อกัน ตอนนี้โกมุนยองออกไปขับรถเที่ยวเล่นคนเดียว ประธานอีจึงแปลกใจว่าปกติมุนยองจะไม่ออกไปตากแดดข้างนอก ยูซึงแจจึงพูดออกมาว่าเธอน่าจะไปกับคังแท ทำให้จูรีและพี่ซังแทได้ยิน แจซูเปลี่ยนบรรยากาศโดยบอกว่ายูซึงแจจินตนาการไปเอง ส่วนแม่ก็ชวนทุกคนดื่มเบียร์ นัมจูรีจึงอาสาไปซื้อ โดยที่ประธานอีไปเป็นเพื่อน พี่ซังแทกินข้าวไปก็คิดไปโดยที่ไม่พูดอะไร ระหว่างทางกลับจูรีและประธานอีคุยกันถึงเรื่องมุนยองและคังแท เขาบอกจูรีว่ามุนยองเป็นคนซับซ้อนและไม่อาจถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวได้ เธอเป็นคนขี้เหงาและไม่ต้องการให้ใครรู้ จึงต้องผลักไสทุกคนออกไป จูรีจึงบอกว่าคงเป็นเหมือนคังแท พวกเขาจึงได้ดึงดูดซึ่งกันและกัน ประธานอีบอกจูรีว่าการที่เรารักใครสักคน มันมีเหตุผลมากมาย และคังแทคงค้นพบเหตุผลบางอย่างในตัวมุนยอง

คังแทโทรหาพี่ซังแท และบอกว่าคืนนี้คงต้องนอนค้างที่นี่ จึงบอกพี่ว่าถ้าเบื่อหรือนอนไม่หลับก็โทรหาเขาได้ โดยที่ไม่รู้ว่าพี่ซังแทกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อวางสายแล้วสีหน้าของคังแทไม่ค่อยสบายใจนัก มุนยองจึงหยอกว่าทำหน้าเหมือนนอกใจคนรักไปมีชู้ ส่วนเธอจะไม่ยอมเป็นชู้ แต่จะเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก

คังแทบอกว่าพี่ซังแทดีใจมากที่ได้เป็นคู่หูกับเธอ เขาเล่าว่าสิ่งเดียวที่แม่หวังก็คืออยากให้พี่ซังแทมีเพื่อนสักคนที่เข้าใจกันจริงๆ

มุนยองจึงเล่าเรื่องราวของเธอที่เคยเป็นเพื่อนกับจูรีตอนเด็กๆ ในตอนนั้นจูรีถูกเพื่อนๆรังแก ในขณะที่คนอื่นๆกลัวเธอ เมื่อเธอช่วยปกป้องจูรีจนกระทั่งได้มาเป็นเพื่อนกัน จากนั้นเธอไม่ต้องการให้จูรีไปเล่นกับคนอื่นอีก จึงแกล้งเพื่อนคนอื่นๆ เพื่อไม่ให้เล่นกับจูรี แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อจูรีรู้สึกหวาดกลัวเธอ มุนยองบอกว่าเพื่อนที่เข้าใจกันจริงๆ ไม่มีหรอก คังแทได้ฟังแล้วก็บอกให้เธอไปคืนดีกับเพื่อนคนนั้น แต่มุนยองไม่ต้องการและบอกว่าตอนนี้เธอมีทั้งคังแทและคู่หูแล้ว มุนยองเขยิบเข้าไปลูบแก้มของคังแทซึ่งหน้าแดงเพราะดื่มน้ำผลไม้หมักผสมเหล้า มุนยองนอนข้างๆ คังแทและปิดโทรศัพท์ของเขา

 คังแทให้เธอไปนอนกับอารึมและให้จองแทมานอนกับเขา มุนยองอ้างว่าควรให้โอกาสคู่รักที่กำลังจะจากกัน มุนยองพลิกตัวคังแทกลับมาเพราะไม่ชอบให้เขานอนหันหลังให้และบอกว่าเวลาเมาเขายิ้มเก่ง คังแทจึงบอกว่าอยู่กับเธอแล้วสนุกดีและยิ้มได้เสมอ จากนั้นมุนยองและคังแทก็หยอกเย้ากันจนกระทั่งคังแทคว้าเธอมานอนอยู่ในอ้อมกอด มุนยองขอให้เขาลูบหัวจนกระทั่งหลับไป คังแทนั่งมองเธอและบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่หนีอีกแล้ว

ซังแทนั่งวาดรูปทั้งคืนและหลับคาโต๊ะจนกระทั่งเช้า เขานอนละเมอร้องไห้ถึงแม่และคังแท ซังแทตื่นมาและโทรหาน้อง แต่ไม่สามารถติดต่อได้ เพราะมุนยองปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เมื่อคืน มุนยองตื่นขึ้นมาไม่เห็นคังแท เธอจึงเดินออกตามหา คังแทนำดอกไม้มาให้มุนยองและบอกว่าห้ามเหยียบทิ้งอีก มุนยองเอ่ยปากว่าดอกไม้สวย คังแทจึงบอกว่าเธอก็สวยเช่นกัน จากนั้นเขาก็จูบเธอ และนึกภาพเด็กหญิงมุนยองตัวน้อยที่ถือช่อดอกไม้ของเขา

คังแทแปลกใจที่เจ้าของห้องบอกว่าจองแทและอารึมออกไปตั้งแต่เช้ามืด ทั้งๆที่รองเท้ายังอยู่หน้าห้อง จากนั้นจองแทก็เดินกลับมาและเล่าให้ฟังว่า มุนยองให้เงินอารึมไว้ก้อนหนึ่งเพื่อให้หนีไปกับจองแท ซึ่งเธอคิดว่าจะอยู่กับเขาได้เป็นเดือน แต่จองแทคิดว่าเป็นเรื่องน่าอับอายและขี้ขลาด จึงจะรักษาตัวให้หายดีก่อนเพื่อจะกลับไปหาอารึม

คังแทและมุนยองขับรถกลับและแวะส่งจองแทที่โรงพยาบาล ผู้ดูแลโอชายงแอบได้ยินจองแทเล่าให้ลุงคันพิลองฟังว่า เขาไปค้างโฮมสเตย์ และคังแทก็ค้างกับมุนยองอีกห้องหนึ่ง เขาคิดว่าอีกไม่นานพวกเขาจะแต่งงานพร้อมกัน โอชายงจึงไปเล่าให้พวกพยาบาลฟัง

คังแทขึ้นไปหาพี่ซึ่งกำลังวาดรูป พี่ซังแทที่โทรหาคังแทแต่ก็ติดต่อไม่ได้ คังแทจึงบอกไปว่แบตหมดและโกหกว่าไปโซลคนเดียว คังแทจะเอาถังน้ำล้างพู่กันไปเปลี่ยนให้พี่ แต่พี่ซังแทยืนยันว่าจะเอาไปเปลี่ยนเอง พี่ซังแทจึงได้ยินโอชายงกำลังเล่าให้จิตแพทย์ควอนฟังเรื่องที่เขาเพิ่งได้ยินมา

ในขณะที่คังแทกำลังดูภาพวาดของพี่ ที่มีพวกเขาและมุนยองกำลังนั่งรถไปเที่ยวด้วยกัน หัวหน้าพยาบาลถามเขาว่าไปเจอคนไข้จองแทมาหรือเปล่า คังแทบอกว่าเพิ่งเจอหน้าโรงพยาบาล

เมื่อพี่ซังแทเดินกลับมาและบอกว่าคังแทโกหก เขาถามคังแทว่าระหว่างเขาและมุนยอง คังแทชอบใครมากกว่ากัน พี่ซังแทเริ่มโมโหและเสียงดัง คังแทจึงตอบว่าชอบพี่มากกว่า แต่พี่ซังแทไม่เชื่อและว่าคังแทโกหกหลอกลวง พร้อมทั้งสาดน้าล้างพู่กันที่เพิ่งไปเปลี่ยนมาใส่คังแท

คังแทขอโทษพี่และบอกว่าจะไม่ทำอีก ซังแทจึงย้ำคำพูดของคังแทตอนเด็กว่า "คนอย่างพี่ ตายซะได้ก็ดีและผลักเขาตกน้ำ" เขาเรียกให้ช่วยแต่คังแทก็ทิ้งเขาไว้อยู่ตรงนั้น ผอ.และเจ้าหน้าที่ออกมายืนฟัง รวมทั้งมุนยองซึ่งยืนน้ำตาไหล

จากนั้นพี่ซังแทก็ตะโกนออกมาให้ทุกคนฟังว่า น้องชายพยายามฆ่าพี่ตัวเอง
คังแทตกใจและพูดออกมาทั้งน้ำตาว่าไม่จริง..