สปอยล์ It’s Okay to Not Be Okay ตอนที่ 14

คังแทวิ่งตามมุนยองออกไปและคว้ามือรั้งมุนยองเอาไว้
มุนยองจึงบอกกับคังเทว่าผีเสื้อกลายพันธุ์ที่มีปีก 3 คู่บนเข็มกลัดนั่นเป็นของแม่ที่ออกแบบและสั่งทำขึ้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผีเสื้อนั้นจึงอยู่บนผนังที่พี่ซังแทวาด มุนยองขอเวลาคังแทเพื่อคิดและอยู่คนเดียว

คังแทโทรหาประธานให้ช่วยดูแลมุนยองด้วย

แม่ของจูรีโทรหาคังแทว่าพี่ซังแทเข้าไปแอบอยู่ใต้ซิงค์
คังแทพยายามบอกกับพี่ซังแทว่าผีเสื้อนั้น ไม่ใช่ผีเสื้อแม่ลูกแต่เป็นผีเสื้อกลายพันธุ์ที่มีปีก 3 คู่ ที่เจอได้ทั่วไป และเขาสัญญากับพี่ว่าจะหาคนที่มาวาดรูปผี่เสื้อบนผนังของพี่ซังแทให้ได้ พี่ซังแทยอมออกมาจากใต้ซิงค์ และบอกกับคังแทว่าเขานั้นยังกลัวผีเสื้ออยู่แต่ถ้ามีคนอยู่เคียงข้าง เขาจะสามารถเอาชนะไปได้แน่นอน

เมื่อผอ.มาถึงโรงพยาบาล ท่านกับคังแทจึงรีบเช็กกล้องวงจรปิดว่าใครเป็นคนวาดผีเสื้อ และคนคนนั้นก็คือ หัวหน้าพยาบาล และตอนที่ดูกล้องนั้นหัวหน้าพยาบาลยังหันมายิ้มกับกล้องอีก คังแทคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมากับคำพูดของหัวหน้าพยาบาลที่เคยพูดกับเขาทั้งหมด ผอ.ขอโทษคังแทและบอกว่าเป็นความผิดของท่านเองทั้งหมด และบอกให้คังแทดูแลพี่ซังแทและมุนยองให้ดี

มุนยองกลับไปที่ปราสาท และคิดถึงคำพูดที่แม่คอยพูดกับเธอว่า เธอนั้นก็คือแม่ และคิดเรื่องที่แม่ของเธอฆ่าแม่ของคังแทและพี่ซังแท ยิ่งคิดเท่าไหร่ มุนยองก็ยิ่งเจ็บปวด

ย้อนไปตอนที่โกแดฮวานอยู่ในห้องสังเกตอาการ
หัวหน้าพยาบาลพูดกับโกแดฮวานว่า เธอรอคอยเวลามานานกว่า 20 ปี ที่ปล่อยให้โกแดฮวานมีชีวิตอยู่นั่นก็เพราะอยากเห็นเขาเจ็บปวดและทุกข์ทรมานและตายอย่างน่าเวทนา โกแดฮวานขอร้องโดฮีแจว่าอย่าทำอะไรมุนยอง

ประธานรีบไปที่ปราสาทและอ้างกับมุนยองว่า มาดูว่าเธอทำงานรึเปล่า มุนยองจึงบอกว่าเธอนั้นส่งเมลให้เขาแล้ว และขอเวลาพักผ่อนเพราะทำงานทั้งคืน ประธานรู้ดีว่ามุนยองไม่ปกติ และรีบโทรบอกคังแทว่ามุนยองอาการไม่ดี

ผอ.ฝากให้จูรีจัดการเรื่องใบลาออกของหัวหน้าพยาบาล โดยไม่แจ้งเหตุผล และขอให้จูรีช่วยดูแลงานทั้งหมดไปก่อน จูรีรู้ว่าท่านผอ.กำลังมีเรื่องทุกข์ใจเธอจึงเอ่ยปากกับท่านว่า หากมีเวลาให้ไปดื่มกับแม่ของเธอเหมือนเมื่อก่อนได้

ประธานถามคังแทว่า คังแทกับมุนยองเจอเรื่องเจ็บปวดสาหัสแบบนี้แล้ว คังแทยังอยู่เคียงข้างมุนยองต่อไปแบบนั้นเหรอ คังแทไม่ลังเลและตอบว่าสำหรับเขาแล้วนั้น มุนยองก็คือมุนยองไม่ใช่ลูกสาวโดฮีแจ

ประธานเล่าให้คังแทฟังว่า แม่ของมุนยองเกิดในตระกูลแพทย์ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้ตัดสินใจลาออกกลางคันตอนเรียนแพทย์ปีสามแล้วมาจับปากกาเป็นนักเขียน และเมื่อแต่งงานก็ตัดความสัมพันธ์กับครอบครัวตัวเอง และอยู่ที่ปราสาทนี้เพื่อเขียนนิยาย เขาเองที่อยู่กับมุนยองมานานกว่าสิบปีก็รู้เรื่องราวเพียงเท่านี้ เขาได้แต่สงสารเด็กน้อยอย่างมุนยอง

มุนยองไม่อยากจะเชื่อว่าแม่ของเธอ เป็นคนฆ่าแม่ของคังแทและทำให้พี่ซังแทกลัวผีเสื้อ
คังแทบอกกับมุนยองว่าสำหรับเขานั้น มุนยองกับแม่ไม่เหมือนกัน และต่อให้เขาต้องตายเขาก็ไม่จากเธอไปไหน สำหรับเขามุนยองคือคนที่เขาชอบมาตั้งแต่เด็ก มุนยองบอกคังแทว่าเขาแสแสร้ง ก่อนจะเดินเข้าห้องไป และร้องไห้และทำท่ากอดผีเสื้อกับตัวเองด้วยความเจ็บปวด

แม่ของจูรีไปหาผอ. ที่นั่งจมทุกข์เพราะรู้สึกผิด แม่ของจูรีจึงปลอบใจเขาว่า ใช่ว่าผู้ใหญ่จะรู้ทุกเรื่อง และหมอไม่จำเป็นต้องช่วยคนไข้ได้เสมอ หมอไม่ใช่พระเยซูสักหน่อย ผอ.รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อได้เจอและคุยกับแม่ของจูรี

คังแทอยากให้มุนยองพูดคุยกับเขาเพื่อลืมสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยกันและเหลือเพียงแค่พวกเรา และบอกว่ามุนยองของเราไม่ได้ทำอะไรผิด..

ผอ.ชวนชายงไปดื่มด้วยกัน เขาปฏิเสธว่าและบอกว่าไม่อยากดื่มกับคนแก่ ชายงตัดพ้อกับผอ.
ซึ่งจริงๆแล้ว ก็คือพ่อของเขาว่าวันๆ เอาแต่อยู่กับคนไข้และไม่สนใจเขา ผอ.ขอโทษชายง..

ซังแทอยู่ที่บ้านของแม่จูรี และเข้าใจว่ามุนยองกับคังแททะเลาะกันและต้องใช้เวลาในการปรับความเข้าใจกัน

วันต่อมาซังแทเช็กมือถือดูแต่ก็ไม่มีสายโทรเข้ามาจากคังแท และได้แต่พูดว่าคังแทกับมุนยองต้องคืนดีกัน เขาจึงจะกลับไปที่ปราสาทได้

คังแทบอกกับมุนยองเรื่องหัวหน้าพยาบาลว่าเป็นคนวาดผีเสื้อบนผนังนั้น มุนยองจึงบอกให้คังแทและพี่ซังแทหนีไป คังแทกอดมุนยองไว้และบอกว่าเขาจะไม่ทิ้งและหนีมุนยองไปไหน

พี่ซังแทโทรหาคังแท คังแทจึงบอกพี่ว่ามุนยองไม่สบาย แจซูกับพี่ซังแทจึงมาที่ปราสาท
พี่ซังแทเอาโจ๊กผักที่แม่ของจูรีต้มมาให้มุนยอง
มุนยองบอกให้พี่ซังแทกลับไปเพราะเธอรู้สึกผิดกับพี่ซังแทมาก
มุนยองขอโทษพี่ซังแท และขอให้พี่ยกโทษให้เธอ
พี่ซังแทตักโจ๊กป้อนให้มุนยองและบอกมุนยองว่า
ถ้ามุนยองกินโจ๊ก พี่จะยกโทษให้มุนยอง
มนุยองกินโจ๊กที่พี่ซังแทป้อน และพูดขอโทษพี่ซังแทซ้ำแล้วซ้ำอีก
พี่ซังแทจึงบอกมุนยองว่า เพราะมุนยองยอมกินโจ๊กพี่ซังแทจึงยกโทษให้แล้ว
พี่ซังแทเอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาให้มุนยอง..

พี่ซังแทเล่าให้คังแทฟังว่า มุนยองขอโทษเขาและขอให้ยกโทษให้ พี่ซังแทจึงป้อนโจ๊กและยกโทษให้มุนยอง คังแทได้ฟังแบบนั้น เขาดีใจและขอให้พี่ซังแทช่วยกอดและตบหลังเขา ปลอบใจเขา และถามพี่ซังแทว่าจะปกป้องเขาได้มั้ย พี่ซังแทที่กอดคังแทเอาไว้ บอกกับคังแทว่าเขาจะปกป้องคังแทและมุนยองเอง..

มีซองเอกสารอยู่ที่ประตูหน้าปราสาท คังแทเปิดซองออกและในนั้นมีหนังสือนิทาน เรื่อง "ปลาแองเกลอร์" คังแทเปิดอ่านนิทาน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
เด็กสาวที่แสนงดงาม เปิดในบ้านเศรษฐีแห่งหนึ่ง
แม่ผู้รักเด็กน้อยซึ่งมีผิวขาวราวดอกแม็กโนเลียและงดงามอย่างมาก
ถ้าเพื่อลูกของเธอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเดือนหรือตะวัน เธอสัญญาว่าจะเอามาให้ลูกให้จงได้
พอลูกเริ่มกินข้าว แม่ก็ดีใจแทบโลดเต้น
พอลูกเริ่มเดินได้ แม่ก็กระหืดกระหอบเดินมาหา
หลังจากที่เลี้ยงดูลูกมาจนกระทั่งเติบใหญ่ วันนึงแม่ก็พูดว่า
ลูกรักของแม่ แม่คงต้องพักสักหน่อย จากนี้ไป ป้อนข้าวแม่หน่อยนะ
ลูกเลยบอกว่า แม่คะหนูไม่มีมือเพราะไม่เคยใช้มันสักครั้ง มันเลยหายไปแล้ว
แม่จึงบอกให้ลูกน้อยช่วยแบกแม่หน่อย เพราะแม่เจ็บขา
ลูกจึงบอกว่า เท้าหนูก็ไม่มีเพราะแม่ให้หนูขี่หลังมาตลอด แต่ปากหนูกว้างมากและอ้าปากออก
แม่โกรธจัดและตะโกนบอกว่า แกไม่ใช่ลูกที่สมบูรณ์แบบ
แต่คือปลาแองเกลอร์ที่ไร้ประโยชน์ที่รอแต่อ้าปากกิน แม่จึงโยนลูกลงทะเลไกลแสนไกล..
หลังจากวันนั้น ว่ากันว่า เมื่อลมทะเลกระโชก เหล่ากะลาสีจะได้ยินเสียงเด็กร้องเรียกแม่
ว่าหนูทำอะไรผิดและขอให้มารับเธอกลับไปที..

คังแทอ่านนิทานจนจบและมีข้อความเขียนไว้ว่า
ถึงแม้หนังสือเล่มนี้จะเป็นงานชิ้นเดียวที่ล้มเหลวของลูก แต่เป็นเรื่องที่แม่ชอบมากที่สุด
และผลงานที่ต้องล้มเหลวจะต้องกำจัดทิ้ง..

--------------------------------------------

มุนยองหยิบนิยาย "การสังหารของแม่มดตะวันตก"ออกมา
และโทรหาหมาบ้า นักวิจารณ์ที่เคยมีเรื่องมีราวกัน
และบอกว่าหนี้ที่เธอติดไว้คราวก่อน เธออยากจะชดใช้ให้..

หลังจากนั้น มีข่าวออกมาว่า
สำนักพิมพ์ซังซังอีซังจะตีพิมพ์ "การสังหารของแม่มดตะวันตก" เล่มที่ 10 เร็วๆ นี้
ประธานอีจึงรีบไปหามุนยองที่ปราสาททันที

มุนยองแต่งตัวจัดเต็ม เพราะรู้ว่าวิธีนี้จะทำให้แม่ของเธอปรากฏตัว

หัวหน้าพยาบาลไปหาซังแท คังแทโทรหาพี่ซังแทแต่พี่ซังแทไม่รับ คังแทจึงรีบขับรถไปหาพี่ทันทีแต่เมื่อไปถึงก็ไม่เจอพี่ซังแท คังแทโทรหาพี่ซังแทแต่หัวหน้าพยาบาลเป็นคนรับโทรศัพท์และบอกว่าเธออยู่ที่ปราสาท

คังแทขอให้ประธานขับรถพามุนยองไปให้ไกลที่สุด มุนยองจับพิรุธได้จึงบอกให้ประธานจอดรถและลงจากรถและรีบวิ่งไปหาคังแท

คังแทไปที่ปราสาทและเจอพี่ซังแทที่นอนหมดสติอยู่ คังแทรีบวิ่งเข้าไปเรียกพี่ซังแท หัวหน้าพยาบาลได้แต่ยืนหัวเราะอยู่..