สปอยล์ Hotel Del Luna ตอนที่ 14

หลังจากที่เห็นชานซองเดินออกมา มันวอลที่เข้าไปกอดชานซองและรู้สึกว่าสัมผัสของชานซองนั้นแปลกไป สัมผัสนั้นทำให้เธอคิดถึงชองมยองในวันที่เขาหยิบปลายดาบแทงตัวเองและกอดเธอไว้ มันวอลจึงผละออกจากอ้อมกอดและถามว่าเขาเป็นใคร..
เพียงไม่นานชานซองก็ได้สติกลับคืนมาและไม่รู้ว่าชองมยองใช้ร่างของตนเอง
มันวอลเองสับสนมากและพยายามคิดว่าไม่ใช่เรื่องจริงที่ชองมยองจะกลับชาติมาเกิดเป็นชองมยอง
มาโกเข้าไปพูดกับเจ้าหิ่งห้อยที่อ่อนแอมาก แสงของเจ้าหิ่งห้อยริบหรี่เต็มที

มันวอลไปหาชานซองและสัมผัสชานซองจึงรู้ว่าคือชานซองจริงๆ มันวอลถามชานซองว่ายังฝันถึงเธอหรือไม่ ชานซองจึงเล่าให้มันวอลฟังว่าจริงๆแล้วในฝันเขาเห็นชายคนนั้น ชองมยองที่ยืนรอที่ริมแม่น้ำคนเดียว และถือเครื่องประดับรูปพระจันทร์อยู่ ชานซองจึงถามมันวอลว่าเคยได้เครื่องประดับแบบนั้นมั้ย แต่มันวอลปฏิเสธ

มาโกมาที่ต้นจันทราและเจอกับมันวอล มาโกบอกกับมันวอลว่าเธอได้เจอเขาแล้วพร้อมทั้งมอบปิ่นรูปพระจันทร์ให้กับมันวอล มันวอลจึงถามว่าเขาคือกูชานซองใช่มั้ย มาโกให้มันวอลคิดเองว่า
จะมองเป็นชองมยองและยอมดับสูญไปหรือจะมองเป็นชานซองและได้รับการปลดปล่อย

ยมทูตขอให้ชานซองร่วมมือกับเขาเพื่อล่อวิญญาณซอลจีวอนออกมา เขาจะได้นำวิญญาณไปยังโลกหน้า มันวอลเรียกหาวิญญาณซอลจีวอนและให้ปิ่นรูปพระจันทร์ของเธอเพื่อให้เขากลายเป็นวิญญาณร้าย

เมื่อเจอชานซอง มันวอลบอกกับชานซองว่าเขาคือผู้ชายคนนั้นและเธอจะต้องฆ่าเขา แต่เพราะเธอชอบเขามากเกินไปจึงไม่สามารถฆ่าชานซองได้ เธอจึงต้องทำแบบนนี้

ไฟที่โรงแรมดับหมด และมันวอลก็อยู่ที่ต้นจันทราและไม่ยอมให้ใครเข้าไป

ชานซองรีบไปหามาโกเพื่อถามว่าเขาเป็นชายคนนั้นจริงหรือไม่ มาโกจึงบอกว่าไม่ใช่เพราะชายคนนั้นอยู่กับเธอแล้ว นั่นก็คือหิ่งห้อยตัวนี้และเป็นแขกคนแรกของโร
งแรม มาโกจึงให้ชานซองไปตามหาของที่มันวอลให้กับวิญญาณร้ายนั้นไปก่อนที่เรื่องจะบานปลาย

ชานซองไปตามหาผีร้ายซอลจีวอนและทวงปิ่นกลับคืน และตอนนั้นเองขณะที่พระจันทร์กำลังเผยออกมา และยมทูตก็มาช่วยชานซองไว้

ก่อนที่ซอลจีฮวานจะถูกส่งไปยังโลกหน้า ก็ถูกนำตัวไปพบแขกที่รอเขาอยู่ ณ ห้อง 666 นั่นก็คือคนที่เขาฆ่านั่นเอง..

ในขณะที่มันวอลพร้อมจะดับสูญต่อหน้ามาโกแล้ว ชานซองรีบวิ่งเข้ามาและมอบปิ่นรูปพระจันทร์ให้มันวอลและบอกกับมันวอลว่า หากคิดว่าเขาคือชายคนนั้นก็ให้มันวอลฆ่าเขา แต่มันวอลก็ทำไม่ได้ ชานซองจึงบอกกับมันวอลว่าคนที่มันวอลเฝ้ารออยู่ที่นี่จริงๆ

มีราและยอนซูได้รับเชิญให้ไปที่โรงแรม เดล ลูน่า
มันวอลและชานซองอยู่ที่ต้นจันทรา
ชานซองจึงบอกกับมันวอลว่าถึงเวลาแล้วที่มันวอลจะได้รู้เรื่องของคนคนนั้นผ่านพวกเขา ความจริงถูกเปิดเผย ชองมยองได้รับคำสั่งจากองค์หญิงให้ไปปราบกบฏ
และที่ยอนอูกับชองมยองสัญญากันว่า ให้ชองมยองช่วยมันวอลให้มีชีวิตอยู่ต่อไป และใช้ชีวิตอย่างคนทรยศ
มาโกเดินเข้ามาหามันวอลและบอกกับมันวอลว่าเขาอยู่ที่นี่มาตลอด และเป็นแขกคนแรกของโรงแรมนี้ และมันวอลไม่ใช่คนเดียวที่ต้องชดใช้บาปในอดีตและบอกว่ามันวอลไม่เคยเรียกชื่อเขาเลยสักครั้ง

มันวอลเรียกชื่อเขา "โกชองมยอง" และบอกให้เขาแสดงตัวออกมา ชองมยองเผยตัวออกมาอยู่ตรงหน้ามันวอล มันวอลบอกให้เขาพูดในสิ่งที่อยากพูดเธอจะรับฟังทั้งหมด ชองมยองไม่อาจแก้ตัวอะไรได้อีก ได้แต่ยิ้มให้มันวอลและเรียกเธอว่าน้องสาว
มันวอลรู้ดีว่าความแค้นของนางทำให้ชองมยองถูกผูกติดอยู่กับต้นจันทรา มันวอลจึงบอกว่าเธอปล่อยวางและจะปล่อยชองมยองไป ชองมยองจึงรู้ว่านี่คือจุดจบของเขากับนาง น้ำตาของเขาค่อยๆไหลออกมาบนใบหน้าที่พยายามยิ้มให้กับมันวอล น้ำตาของมันวอลที่หยดลงที่ปื่นรูปพระจันทร์ทำให้ปิ่นนั้นสลายหายไป พร้อมๆกับชองมยองที่หายไปกลายเป็นหิ่งห้อยแสงริบหรี่

มาโกบอกกับมันวอลว่าวิญญาณของเขาไม่มีพลังที่จะไปยังโลกหน้า ถ้าทิ้งเขาไว้ เขาจะดับสูญไปและจะไปเกิดใหม่ไม่ได้ และมันวอลจะต้องไปส่งเขา นั่นคือการชดใช้ครั้งสุดท้ายของมันวอล..

มันวอลเดินเข้าไปหาชานซองพร้อมหัวใจที่หมดเรี่ยวแรง ซบลงที่ไหล่ชานซอง ชานซองจึงกุมมือของเธอไว้..

มันวอลไปส่งชองมยอง และก่อนจะขึ้นรถไปชานซองถามมันวอลว่าเธอจะกลับมาใช่มั้ย มันวอลจึงบอกให้ชานซองรอเธอ..

1 เดือนผ่านไป

ชานซองเฝ้ารอมันวอล วันแล้ววันเล่า และดูแลแขกในโรงแรมเช่นทุกวัน
ในขณะที่ต้นจันทราไม่เหลือแม้กระทั่งใบแล้ว ทุกคนในโรงแรมต่างคิดว่ามันวอลคงกลับมาไม่ได้อีก มาโกพูดกับยมทูตว่าดอกไม้ยังไม่หายไปทั้งหมด เพราะว่านางได้วางดอกไม้ความฝันแห่งจันทราเอาไว้กับชานซอง

ชานซองไปยืนรอมันวอลที่แม่น้ำสามแยกและคิดถึงคำพูดที่มันวอลบอกให้เขารอเธอ เขาเฝ้ารอมันวอลคิดถึงมันวอล คิดถึงเรื่องราวทุกอย่างของเขากับมันวอล ในใจของเขาเจ็บปวดเกินจะต้านทาน ชานซองร้องไห้ด้วยความปวดใจเหลือเกิน

มันวอลไปส่งชองมยองยังสะพานในขณะที่มันวอลหยุดเดิน ชองมยองยื่นมือไปหามันวอล