สปอยล์ Hotel Del Luna ตอนที่ 12

ถึงจะพยายามเข้มแข็งและทำเป็นไม่รู้สึกอะไรต่อหน้ามาโก แต่จริงๆแล้วมันวอลเองก็รู้สึกเป็นกังวลและเป็นห่วงชานซองมาก

ชานซองเผชิญหน้ากับฆาตกรต่อเนื่อง ซอลจีวอน และเกิดการต่อสู้กันจนได้รับบาดเจ็บ มันวอลติดต่อชานซองไม่ได้ ยูนาเห็นรถพยาบาลพาตัวชานซองไป ทุกคนที่โรงแรมจึงคิดว่าชานซองเสียชีวิตแล้ว

มันวอลเสียใจมาก
แล้วเมื่อชานซองเดินเข้ามาที่โรงแรม ทุกคนต่างคิดว่าเขามาในฐานะแขก มันวอลค่อยๆเดินเข้าไปหาชานซองและสัมผัสที่หน้าอกชานซองแต่แล้ว เขายังไม่ตาย เขายังมีชีวิตอยู่และไม่ได้มาที่โรงแรมในฐานแขกแต่อย่างใด มันวอลรู้สึกเสียหน้ามากที่แสดงท่าทีออกไปต่อหน้าพนักงานทุกคน

มันวอลไปเหมายาที่ร้านยามามากมาย เพราะเห็นบาดแผลที่หน้าและที่ตัวของชานซอง ชานซองรู้ดีว่ามันวอลเองก็คงจะตกใจมากเช่นกัน เขากอดปลอบใจมันวอลให้คลายความกังวลไปบ้าง มันวอลคิดถึงคำพูดของมาโกที่ว่า ดอกไม้จะร่วงโรยเมื่อนางหวาดกลัว..

ขณะที่คนร้ายถูกจับตัวไปได้เพียงไม่นานนัก เขาก็ได้หลบหนีออกไป ยอนซูจึงรีบโทรหาชานซองให้รีบมาที่โรงพยาบาลโดยด่วนและบอกว่าฆาตกรขอคุยกับชานซองเพียงคนเดียว เมื่อเผชิญหน้ากัน ชานซองพยายามเกลี้ยกล่อมให้ฆาตกรกลับใจและไม่กระโดดฆ่าตัวตาย แต่ฆาตกรกลับไม่สนใจและบอกว่าเขาได้โพสต์ข้อความความเกลียดชังที่มีต่อชานซองก่อนที่จะกระโดดฆ่าตัวตายไป และเมื่อเขาตายไปแล้ว วิญญาณของเขาได้เผชิญหน้ากับมันวอล มันวอลตั้งใจจะกำจัดฆาตกรให้สิ้นซากกลายเป็นผุยผงแต่ทว่ากลับทำไม่ได้ เพราะความเกลียดชังและคำสาปของฆาตกรทำให้ผู้คนคลุ้มคลั่ง ข้อความที่เขาโพสต์นั่นก็คือเขาจะยอมเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อสาปแช่งกูชานซองคนที่ทำลายชีวิตเขา..

แต่ถึงอย่างไรฆาตกรได้ตายไปแล้ว และหลักฐานต่างๆในบาร์ก็คลี่คลายคดีนี้ทุกอย่างในที่สุด แต่วิญญาณของเขากลายเป็นวิญญาณอาฆาตที่ยังวนเวียน มันวอลพยายามจะช่วยจัดการกับวิญญาณอาฆาตนี้

มันวอลกับชานซองไปเจอกับพ่อแม่ลูกครอบครัวนึง ที่ลูกกำลังป่วยหนัก พ่อและแม่ยอมมอบเส้นชีวิตให้ลูกถึงแม้ว่าตัวเองจะแก่ลงอย่างรวดเร็วก็ตาม แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ลูกเลือกอยู่ดี มันวอลคุยกับเด็กชายคนนั้นและให้เขาเลือกว่าจะอยู่หรือไป เด็กชายที่เต็มไปด้วยความกลัวแต่ก็เลือกที่จะเดินไปกับมันวอล

ซานเชสกลับมาจากงานศพเวโรนิก้า เขายังเชื่อว่าเวโรนิก้ายังอยู่ที่โรงแรมของมันวอลอยู่ ซานเชสจึงทำพิซซ่าและฝากมันวอลไปให้เวโรนิก้า มันวอลจึงบอกให้ซานเชสเอาข้าวของที่เวโรนิก้ามาให้หมด เพราะประชดที่ชานซองไม่ยอมบอกความจริงกับซานเซส ความจริงที่ไม่อาจจะหลบหนีไปได้..

มันวอลไปที่ต้นจันทรา และคิดถึงคำพูดของมาโกว่า "ในยามที่นางหวาดกลัว ดอกไม้ของนางจะร่วงหล่นลงมา"

มันวอลยืนรอซานซองอยู่ที่หน้าบ้าน และพูดถึงเรื่องดอกไม่ที่กำลังร่วงหล่นลงมา และกลีบดอกไม้นั้นก็ไม่หลงเหลืออยู่บนโลกด้วยซ้ำเพราะมันหายไปก่อนที่จะร่วงหล่นถึงพื้นเสียอีก ชานซองบอกว่าบางทีกลีบดอกไม้ที่ร่วงหล่นลงมาอาจจะตกอยู่บนตัวเขาเหมือนใบไม้ใบแรกก็ได้ และเมื่อกลีบดอกไม้มันทับซ้อนกันจนหนักและเจ็บปวดเกินที่จะรับไหว เขาจะเป็นคนแบกรับกลีบดอกไม้พวกนั้นไว้เอง เพราะฉะนั้นอย่าห่วงเลยที่ต้องทิ้งเขาเอาไว้ข้างหลัง สิ่งที่เขาทำนั้นก็เพราะความรักของมนุษย์ผู้อ่อนแอที่มอบให้อย่างหมดหัวใจ

มันวอลจึงพูดว่า ถ้าหากนางอยู่อย่างกลีบดอกไม้ที่หายลับไปคงจะเจ็บปวดน่าดูก่อนที่จะเดินเข้าไปหาชานซองช้าๆ และประคองใบหน้าเขาและจุมพิตเบาๆ
ในขณะที่มันวอลกำลังถอนจูบและก้าวออกมา ชานซองก็ดึงตัวมันวอลเข้ามาจูบ และกอดมันวอลเอาไว้

ในขณะที่กลีบดอกไม้ของต้นจันทราค่อยๆร่วงหล่นลงมา..