สปอยล์ Blind ตอนที่ 6
เด็กหมายเลข7บอกกับ “ไอ้หมาบ้า” ถึงแผนการหลบหนีของเด็กในกลุ่ม “ไอ้หมาบ้า”จึงสั่งให้ทำตามแผนและเขาจะไว้ชีวิต
ซองจุนเล่าเหตุการณ์ให้พี่ซองฮุนฟังว่า เขาไปที่โมเต็ลเพราะต้องการตามหาไฟล์บันทึกเสียงของคนร้ายที่จองมันชุนเก็บไว้ที่นั่นแต่ก็หาไม่พบ เมื่อตอนไปถึงภรรยาของมันชุนถูกแทงไปแล้ว หนูน้อยวอนอุงนอนคว่ำหน้าหมดสติอยู่ในอ่างน้ำ เขาจึงช่วยปั๊มหัวใจจนฟื้นและคิดว่าคนร้ายกลับมาฆ่าวอนอุงหลังจากนั้น สายสืบคังมาถึงจึงเข้าใจผิดว่าเขาฆ่าภรรยาของจองมันชุนและใช้กระสุนจริงเพราะต้องการจับเขา เขาจึงต้องหนีแต่ถูกแบคมุนกังลักพาตัวไปทรมานและเกือบจะโดนฆ่าเพราะคิดว่าเขาคือคนที่ฆ่าแบคจีอึน แบคมุนกังเชื่อว่าซองจุนคือคนร้ายที่ชื่อยุนแจตามไฟล์เสียงที่มันชุนให้มา ซองฮุนรับปากจะช่วยน้องแต่มีข้อแม้ว่าต้องปรึกษาเขาทุกเรื่องและต้องขออนุญาตก่อนตัดสินใจทำอะไร
ซองฮุนขอให้แม่ดำเนินชีวิตไปตามปกติและไม่ต้องถอนตัวจากการเสนอชื่อเพื่อชิงตำแหน่งรัฐมนตรี ส่วนเรื่องของซองจุนเขาจะเป็นคนจัดการเอง เขานำเสื้อผ้าและเงินสดมาให้ซองจุน และโทรศัพท์ใหม่เพื่อใช้ติดต่อกันระหว่างสืบคดี นอกจากนั้นเขาได้เตรียมมอเตอร์ไซค์เผื่อว่าซองจุนต้องออกไปไหน
ซองจุนวางแผนจะไปหาไฟล์เสียงที่อยู่กับแบคมุนกัง ซองฮุนนัดมุนกังออกมาข้างนอกเพื่อสอบถามเรื่องที่ลักพาตัวน้องชายของเขาไปแต่มุนกังปฏิเสธ เมื่อภรรยาของเขาโทรมาบอกว่าแฟนของแบคจีอึนมาหาที่บ้าน แบคมุนกังจึงรีบกลับบ้านทันทีและต่อสู้กับซองจุนโดยไม่เห็นหน้า ซองจุนหลบหนีไปได้ มุนกังโมโหที่ไฟล์เสียงหายไปและระบายอารมณ์กับภรรยาจนเธอเสียชีวิต เขานำศพเธอไปแช่เอาไว้ เขาโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของยุนแจ
ซองจุนกลับมาบอกพี่ซองฮุนว่าเขาค้นจนทั่วแล้วแต่ไม่พบไฟล์เสียง เป็นไปได้ว่าคนร้ายไปถึงที่นั่นก่อนและขโมยไฟล์นั้นไป ซองจุนต้องการพิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์ เขาจึงขอให้เพื่อนซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ชันสูตรส่งรายงานไปที่หัวหน้าของเขาเพื่อจะได้รู้ว่าดีเอ็นเอที่ติดอยู่บนเล็บของยอมฮเยจิน ไม่ใช่ดีเอ็นเอของเขาแต่เป็นบุคคลนิรนาม แต่ทว่าสายสืบบคังนำรายงานฉบับนั้นไปให้ผู้กำกับยอมกีนัมที่ขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไว้ก่อน เขาเริ่มคิดว่ายุนแจอาจจะไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่าลูกสาวของเขา
ควอนยูนาออกจากคลับด้วยอาการเมา คนขับแท็กซี่ชเวซุนกิลรอจังหวะที่จะแก้แค้นเพราะเธอกับแฟนเคยขับรถปาดหน้า ยูนาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ยูนาเห็นรอยสักที่แขนของชเวซุนกิล
สายสืบคิมซอกกูแอบนำรายงานการแกะรอยคณะลูกขุนไปให้ซองจุน ซองจุนสงสัยว่าคนขับรถชเวซองกิลหนึ่งในคณะลูกขุน อาจจะเป็นคนร้ายที่ฆ่ายอมฮเยจิน เพราะเขาอยู่บริเวณสวนสาธารณะในคืนที่เธอถูกฆาตกรรม
ระหว่างที่ชเวซุนกิลกำลังเดินกลับบ้าน เขาได้ยินเสียงผิวปากและรู้ดีว่ากำลังถูกสะกดรอยตาม เมื่อเข้าไปในบ้านแล้ว ชเวซุนกิลกดบันทึกเสียงโทรศัพท์ค้างไว้และซ่อนไว้บนนาฬิกาแขวน จากนั้นเขาก็ดื่มเหล้าและนั่งรอใครคนหนึ่งจนกระทั่งได้พบและเอ่ยชื่อว่าหมายเลขเจ็ดซึ่งเขาเห็นว่าอยู่ในศาลเพราะจำรอยไฟไหม้ที่แขนได้ ซองจุนไปถึงที่นั่นและพบชเวซุนกิลถูกทำร้ายจนหมดสติ
ซองจุนและซองฮุนนำไฟล์เสียงนั้นมาฟังและแกะรอยเสียงฝีเท้า จึงรู้ว่าคนที่เข้ามาหาชเวซุนกิลนั้นต้องเป็นคนที่ขาพิการ เพราะเสียงฝีเท้าสองข้างเดินไม่เท่ากัน ซองจุนจึงนึกออกทันทีว่าหนึ่งในคณะลูกขุนที่ขาพิการก็คืออันแทโฮ