สปอยล์ Blind ตอนที่ 12

ผู้พิพากษาซองฮุนได้รับบาดเจ็บที่อวัยวะภายในและกระดูก เขายังไม่ฟื้นและต้องรอดูอาการต่อไป แพทย์ผ่าตัดพบเศษอาวุธของคนร้ายฝังอยู่ภายในร่างกาย ซองจุนพบกล้องส่องสัตว์ในที่เกิดเหตุและเห็นคนร้ายใส่ชุดคลุมสีดำแทงพี่ซองฮุนแต่ทว่าไม่เห็นใบหน้าของเขา ซองจุนต้องการสืบให้รู้ว่าเด็กหมายเลข12อยู่ที่ไหนและค้นหาศพของหมายเลข24ให้เจอหากว่าตายไปแล้วจริงๆ

แบคมุนกังถูกจับส่งไปอยู่โรงพยาบาลจิตเวชหลังจากเกิดอาการคลุ้มคลั่งในห้องขัง ผู้กำกับยอมกีนัมไม่ได้ให้คำตอบซองจุนเรื่องศูนย์สวัสดิการความหวังแต่ให้ไปถามรัฐมนตรีนากุกฮีซึ่งเป็นแม่ของเขาเอง

คิมจองฮีถือป้ายเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากนากุกฮีเพราะลูกชายของเธอคิมจินกูเปลี่ยนไปหลังจากที่เคยไปอยู่ที่ศูนย์สวัสดิการความหวัง นากุกฮีไม่ต้องการให้นักข่าวรู้เรื่องนี้ จึงสั่งลูกน้องให้ไล่เธอไปและอย่าให้กลับมาหาเธออีก ซองจุนได้พบคิมจองฮีจึงขอไปคุยด้วยที่บ้าน คิมจินกูคือเด็กหมายเลข45ที่ไม่ต้องการให้ใครเรียกชื่อจริงเพราะจะเกิดอาการหวาดผวา เขามีอาการทางสมองราวกับเด็กอายุเจ็ดขวบและมีปฏิกิริยาหวาดกลัวเมื่อซองจุนถามถึงหมายเลข24 โจอึนกีอาสาที่จะไปช่วยคุยให้ในฐานะนักสังคมสงเคราะห์

จองอินซองกลับไปที่ร้านอาหารเดิมอีกครั้งและบอกคิมซุกฮีว่าเขาคือลูกชายที่เธอตามหาเมื่อยี่สิบปีก่อน โดยเล่าถึงเหตุการณ์สุดท้ายก่อนจะพรากจากกันได้อย่างแม่นยำ ชาร์ลส์แอบดูเหตุการณ์อยู่ด้านนอกร้าน

คิมซุกฮีแวะไปเชิญทุกคนที่สถานีตำรวจเพราะจะจัดเลี้ยงฉลองที่ได้พบลูก ผู้กำกับยอมกีนัมแนะนำว่าเรื่องไหนที่ไม่ควรเปิดเผยก็ขอให้เก็บเป็นความลับตลอดไป ทุกคนไปร่วมกินเลี้ยงที่ร้านอาหารญี่ปุ่นของชาร์ลส์(อีจองซู) ซองจุนเห็นรอยแผลเป็นที่ข้อเท้าของอินซองซึ่งเขายอมรับว่าเคยเหยียบกับดักสัตว์และฝันร้ายถึงเหตุการณ์นั้นบ่อยๆ ซองจุนแน่ใจว่าอินซองคือเด็กหมายเลข12 ฉะนั้นยังเหลือหมายเลข24ที่ต้องตามหาให้เจอ

ภาพถ่ายโครงกระดูกที่ซองจุนเคยเห็นในห้องของผู้กำกับยอมคือจองยุนจองเด็กสาววัยสิบสี่ปี จากการใช้เทคนิคการจำลองภาพโครงกระดูกของเธอที่เพื่อนนิติวิทยาศาสตร์ทำให้ซองจุน เศษอาวุธมีคมที่ถูกพบในร่างกายของผู้พิพากษาซองฮุนคือปลายมีดที่ใช้แล่ซาซิมิ

ชาร์ลส์ (อีจองซู) ถูกควบคุมตัวเมื่อซองจุนพบอาวุธมีดเปื้อนเลือดที่ซ่อนอยู่ในร้านของเขา เป็นเวลาเดียวกับที่โจอึนกีโทรบอกซองจุนว่าคิมจินกูยอมบอกว่าหมายเลข24ก็คืออีฮยอนซูที่หนีไปซึ่งเป็นพี่ชายของชาร์ลส์ ซองจุนไม่เชื่อว่าชาร์ลส์คือคนร้ายตัวจริง แต่ยอมรับสารภาพว่าแทงพี่ซองฮุนเพราะต้องการปกป้องใครบางคน ซองจุนไปที่ร้านขายมีดซึ่งเจ้าของนร้านบอกว่าคนที่ซื้อมีดเล่มนั้นไปก็คือจองยุนแจที่อ้างว่าซื้อไปเป็นของขวัญให้น้องชายที่เป็นเชฟร้านอาหารญี่ปุ่น
ข้อความที่ยูนาเขียนไว้ก่อนตายไม่ใช่ชื่อโจอึนกี ซึ่งเธอคิดว่าอาจจะเป็นอินซองที่ยูนาเคยเห็นเขามาก่อน ซองจุนค้นประวัติเอกสารการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเมื่อยี่สิบปีก่อน และเห็นรูปของอินซองซึ่งเป็นรูปเดียวกับน้องชายของจองยุนจอง ซึ่งจองอินซองก็คือจองยุนแจที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วนั่นเอง