สปอยล์ Blind ตอนที่ 10

คณะลูกขุนที่ตายไป ถูกสังหารที่ห้องใต้ดินของศูนย์สวัสดิการความหวังทั้งสิ้น ซองจุนรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่นี้ และมองเห็นภาพความทรงจำในอดีตที่เด็กหมายเลข13 กำลังเขียนบางอย่างบนกำแพงในห้องขังและขอความช่วยเหลือจากเด็กที่เดินเข้ามา

แม่ชีที่บ้านเด็กกำพร้าบอกกับโจอึนกีว่า เมื่อยี่สิบปีก่อนเด็กสามคนถูกส่งไปอยู่ที่ศูนย์สวัสดิการความหวัง กาเบรียลคือเด็กผู้ชายที่อายุมากที่สุดซึ่งไปพร้อมกับยุนจองและน้องชายของเธอคือยุนแจที่เพิ่งอายุเก้าขวบ ก่อนที่ศูนย์แห่งนี้จะปิดแม่ชีได้ข่าวว่ากาเบรียลมีคนรับไปเลี้ยง ส่วนยุนจองก็ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ที่ไหนและยุนแจเสียชีวิตไปแล้ว
ทีมของซองจุนหารือกันและได้ข้อสรุปว่าคนร้ายเคยอยู่ที่ศูนย์สวัสดิการความหวังเมื่อยี่สิบปีก่อนและกำลังแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายเขา แต่การแก้แค้นนี้ยังไม้สิ้นสุดเพราะยังเหลือคณะลูกขุนที่ยังมีชีวิตอยู่ ซองจุนและทีมของเขาจึงเริ่มสืบว่าคณะลูกขุนเกี่ยวข้องอย่างไรกับศูนย์สวัสดิการความหวัง

ซองจุนสืบเรื่องพี่ชายของเชฟอีจองซูที่หายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน ซึ่งพ่อแม่ของเขาบอกว่าในตอนนั้นผู้กำกับยอมกีนัมเป็นธุระตามหาให้แต่หาไม่พบ พวกเขาจึงต้องแจ้งว่าลูกตายไปแล้ว ซึ่งขณะนั้นเชฟอีจองซูมีอายุเพียงเก้าขวบ

โปรดิวเซอร์แบชอลโฮที่ตอนนี้ลาพักร้อน และยกเลิกการทำรายการที่ศูนย์สวัสดิการเมื่อยี่สิบปีก่อนโดยไม่รู้สาเหตุ ร่างทรงควอนคยองจาจำได้เพียงว่าเธอเคยเห็นทหารควบคุมตัวเด็กที่กำลังหลบหนี แต่นางทักว่าควรกำจัดเด็กหมายเลข13 เพราะเขาจะทำให้เกิดการนองเลือดและมีคนตายมากมาย

จองอินซองเป็นเด็กที่พ่อทหารชาวอเมริกันรับไปเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็ก หลังจากเกิดอุบัติเหตุเขาก็ไม่สามารถจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นได้ ซองจุนพาอินซองไปกินอาหารที่ร้านของคิมซุกฮีที่เขานับถือเสมือนแม่ คิมซุกฮีเลือกที่จะเปิดร้านใกล้กับสถานีตำรวจเพราะเชื่อว่าจะได้ข่าวลูกชายที่หายตัวไปชื่อว่าอินซอง อินซองมองรูปเด็กชายที่คิมซุกฮีติดไว้ในร้านเพื่อประกาศตามหา ขณะที่คิมซูกฮีมองอินซองอย่างคนคุ้นเคย

โจอึนกีบอกซองจุนว่ายุนแจตายไปนานแล้วและพาเขาไปที่หลุมฝังศพ ซองจุนเริ่มสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงคิดและจำว่าตัวเองคือยุนแจมาจนถึงตอนนี้ ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมาขณะที่อยู่สนามเด็กเล่นกับพี่ซองฮุนที่เรียกเขาว่ายุนแจ อัยการซองฮุนเริ่มวิตกกังวลเมื่อซองจุนนอนละเมอขณะที่เมาและพูดถึงเรื่องสนามเด็กเล่นและเอ่ยชื่อยุนแจ

อึนกีไปหาแม่ที่โรงพยาบาลผู้สูงอายุเพื่อถามเรื่องศูนย์สวัสดิการความหวัง แต่แม่ของเธอปฏิเสธว่าไม่รู้จัก อึนกีพบกับอินซองที่นั่นซึ่งเขาอ้างว่ามาดูระบบซอฟแวร์ให้ลูกค้า
ควอนยูนาเห็นผู้พิพากษาซองฮุนที่สวมชุดดำและหมวกแก๊ปกำลังด้อมๆมองๆที่บ้านของเธอซึ่งแม่กำลังคุยอยู่กับครูอึนกี ยูนาเข้าใจผิดว่าผู้พิพากษาซองฮุนแอบชอบอึนกีซึ่งเขาปฏิเสธ ยูนารับปากว่าจะเก็บเป็นความลับโดยการพาเธอไปเลี้ยงอาหาร

บันทึกเกี่ยวกับศูนย์สวัสดิการความหวังถูกทำลายทิ้งทั้งหมด ซองจุนจึงไปถามแบคมุนกังที่เรือนจำและให้ดูใบมรณะบัตรของยุนแจ แต่แบคมุนกังไม่ได้ให้คำตอบใดๆ หลังจากนั้นซองจุนก็สะกดรอยตามจ่ากูที่เพิ่งไปเยี่ยมแบคมุนกังและทำตามคำสั่งบางอย่าง

จ่ากูไปพบแม่ของอึนกีที่โรงพยาบาลผู้สูงอายุแต่เธอยืนยันว่าไม่รู้เรื่องยุนแจ หลังจากที่จ่ากูกลับไปแล้ว ซองจุนจึงแสดงตัวกับแม่ของอึนกีและบอกว่ามีคนตายไปแล้วซึ่งเกี่ยวข้องกับศูนย์สวัสดิการความหวังและเหยื่อเหล่านั้นก็คือครอบครัวของคนที่เคยทำงานที่นั่น แม่ของอึนกีจำสร้อยคอของซองจุนได้และบอกว่าเธอเคยมอบให้ยุนแจ เธอยังเล่าต่ออีกว่าพี่สาวของยุนแจกับหมายเลข11มาจากบ้านเด็กกำพร้าที่เดียวกัน เด็กหมายเลข12ซึ่งอายุเท่ากับยุนแจหรือเด็กกว่าและตัวเล็ก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่ข้อเท้าเพราะโดนกับดักตอนที่พยายามหนี หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้เรื่องที่นั่นอีกเลยเพราะลาออกจากที่ศูนย์นั้นก่อนที่จะปิดตัวลง แม่ของอึนกีเริ่มเป็นห่วงเธอเมื่อซองจุนบอกว่าตอนนี้เหยื่อที่เกี่ยวข้องกับคนที่เคยทำงานที่ศูนย์สวัสดิการทั้งหมดกำลังตกอยู่ในอันตราย

อึนกียังคงนั่งทำงานอยู่ที่ศูนย์เด็กเล็กชุมชนมูยองในตอนค่ำและได้รับรูปถ่ายจากแม่ชีซึ่งเป็นรูปของกาเบรียลและยุนจองกับยุนแจเมื่อครั้งที่อยู่บ้านเด็กกำพร้า ซองจุนโทรบอกเธอให้ไปเก็บตัวที่ห้องเก็บของจนกว่าเขาจะไปถึง ควอนยูนาที่อยู่ในห้องเก็บของและอึนกีที่ยังอยู่ชั้นล่าง พวกเขาได้ยินเสียงผิวปากที่ด้านนอก อึนกีค่อยๆเดินออกไปดูและถูกชายชุดคลุมสีดำปิดปากเธอไว้พร้อมกับถือมีดในมือ

ซองจุนไปถึงที่นั่นและเห็นรูปหมู่ของเด็กทั้งสามที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของอึนกีที่เปิดค้างไว้ เขาจำภาพกาเบรียลได้ว่าเป็นเด็กที่อายุมากที่สุดตามคำบอกเล่าและเป็นพี่ชายที่พ่อกับแม่บุญธรรมของเขาพามารู้จักในวันแรกที่รับมาเลี้ยง ซองจุนกลับไปที่บ้านพี่ซองฮุนทันทีและเห็นตุ๊กตาไม้ซึ่งพี่ซองฮุนวางเรียงไว้โดยมีหมายเลขกำกับบนตุ๊กตาแต่ละตัว ซองจุนรู้ได้ทันทีว่าพี่ของเขาก็คือเด็กหมายเลข11นั่นเอง