สปอยล์ Blind ตอนที่ 1

พ่อแม่ของแบคจีอึนรอฉลองวันเกิดครบรอบยี่สิบปีให้กับเธอ หลังจากที่แบคจีอึนฉลองวันเกิดกับเพื่อนที่คลับและกำลังกลับบ้าน เธอถูกลักพาตัวและฆาตกรรม คนร้ายใช้โทรศัพท์ของเธอส่งข้อความไปบอกพ่อว่าไม่ต้องรอเพราะเธอจะกลับดึก จากนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ไม่สามารถติดต่อได้อีก พ่อแม่ของเธอจึงแจ้งความคนหาย สิบวันต่อมามีคนพบศพของเธออยู่ในถุงขยะในสภาพปากถูกกรีด ในบริเวณนั้นไม่มีกล้องวงจรปิดแต่สายสืบรยูซองจุนสังเกตว่าศพอยู่ในลักษณะท่านั่ง ซึ่งแสดงว่าคนร้ายอุ้มร่างของเธอมาทิ้ง ผลชันสูตรระบุว่าร่างกายของเธอมีรอยช้ำที่เกิดจากการมัด รอยกรีดที่ปากไม่สามารถระบุอาวุธได้ แต่อาจเป็นมีดผ่าตัดที่คนร้ายเจาะจงกรีดและหลีกเลี่ยงบริเวณโหนกแก้มเพื่อไม่ให้เลือดออก พิกัดที่เธอส่งข้อความหาพ่อแม่ครั้งสุดท้ายอยู่ใกล้บริเวณบ้านของเธอ สายสืบซองจุน(แทยอน)และคิมซอกกูจึงไปตรวจสอบบริเวณนั้น

เพื่อนของแบคจีอึนให้การว่า จีอึนขอกลับบ้านก่อนในคืนวันเกิด เพราะไม่พอใจโนบยองฮุนซึ่งเป็นวีไอพีของคลับนั้นและบังคับให้เธอดื่มเหล้า สายสืบซองจุนตามไปที่คลับและใช้กำลังจับกุมโนบยองฮุนซึ่งใช้กำลังบังคับควอนยูนาให้ดื่มเหล้าผสมยา นักสังคมสงเคราะห์โจอึนกี (จองอึนจี)ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองของยูนาเพราะพ่อแม่และครูของเธอต่างก็ถอดใจแล้ว โจอึนกีอยากให้ยูนาไปอยู่ศูนย์พักพิงเพราะเป็นห่วงสวัสดิภาพของเธอ แต่ยูนาไม่สนใจ

โนบยองฮุนได้รับการปล่อยตัวเพราะมีหลักฐานยืนยันที่อยู่ของเขาในคืนเกิดเหตุฆาตกรรมแบคจีอึน โนบยองฮุนกล่าวแค้นซองจุนที่ทำร้ายร่างกายโดยอ้างว่าพ่อตนเองเป็นเศรษฐีและลุงก็เป็นทนายความของสำนักงานใหญ่ ซองจุนไม่กลัวคำขู่นั้นเพราะทั้งพ่อและพี่ชายของเขาต่างก็เป็นผู้พิพากษาทั้งคู่


ผู้พิพากษารยูซองฮุน(ฮาซอกจิน) ที่ยึดมั่นในกฎหมายและความยุติธรรมที่สุด แม้ว่าซองจุนน้องชายของเขาเป็นตำรวจและทำความผิด ซองฮุนก็เห็นสมควรที่ซองจุนจะต้องได้รับโทษ
ซองจุนไม่อยากไปงานประชุมครอบครัวที่บ้าน แต่เขาก็จำใจไปตามคำชวนของพี่ชาย เขาถูกพ่อแม่ตำหนิที่ชอบใช้ความรุนแรงทำร้ายผู้ต้องสงสัย ในขณะที่ชื่นชมหน้าที่การงานของซองฮุน แม่ของเขากำลังจะได้เป็นว่าที่รัฐมนตรี เธอจึงขอให้ซองจุนทำตัวดีๆเพื่อเห็นแก่หน้าที่การงานของเธอ ซองฮุนไม่เข้าใจที่ซองจุนตัดสินใจมาเป็นตำรวจ เขาเห็นซองจุนชอบใช้ความรุนแรงมาตั้งแต่เด็กและห่วงว่าสักวันซองจุนอาจจะฆ่าคนได้
ซองจุนไปพบกับแบคมุนคังพ่อของจีอึนเพื่อสอบถามเบาะแสเพิ่มเติม แต่แบคมุนคังยังอยู่ในอาการโศกเศร้าและไม่ได้ให้คำตอบใดๆ แต่แม่ของจีอึนหลุดปากเอ่ยชื่อจองมันชุน จึงทำให้ซองจุนเริ่มหาตัวคนร้ายต่อไป

ซองจุนไปที่ห้องเย็นค้าเนื้อซึ่งแบคมุนคังเป็นเจ้าของ ซองจุนสังเกตคนงานมากมายที่ชำนาญการใช้มีดแร่เนื้อ แต่หัวหน้าคนงานอ้างว่าไม่มีคนที่ชื่อจองมันชุน หนึ่งในคนงานมีพิรุธและแอบโทรหาจองมันชุน ซองจุนจับได้และพบรูปในโทรศัพท์ขณะที่จองมันชุนกำลังข่มขู่แบคจีอึนก่อนที่เธอจะหายตัวไป จากนั้นเขาก็ตามไปที่อยู่ของจองมันชุนและจับกุม แต่มันชุนอ้างว่าตนเองเป็นคนงานตางด้าวและต้องการข่มขู่แบคมุนคังที่ไม่ยอมจ่ายค่าแรง แบคมุนคังและหัวหน้าคนงานจอดรถดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ

ผู้พิพากษาซองฮุนอนุมัติคำขอของจองมันชุนที่ขอให้คณะลูกขุนเป็นผู้พิจารณาคดี ศาลได้สุ่มส่งรายชื่อบุคคลต่างๆเพื่อให้มาเป็นคณะลูกขุนโดยมีชื่อของนักสังคมสงเคราะห์โจอึนกีอยู่ในนั้นด้วย จองมันชุนให้การว่าหลังจากข่มขู่แบคจีอึนแล้ว เธอก็วิ่งไปขอความช่วยเหลือจากชายคนหนึ่งซึ่งจอดรถอยู่บริเวณนั้นซึ่งก็คือสายสืบซองจุน